Donderdag 10 april
We moeten vandaag vroeg op want we worden om acht uur afgezet bij het begin van de Tongariro Crossing. We krijgen een lunchpakketje mee. Om half vijf worden we aan de andere kant weer opgehaald. Het weer is mooi, we hebben geluk. Als we aankomen zien we een paar schoolbussen vol kinderen die ook allemaal de crossing gaan doen. Het is een druk bezochte wandeling. We laten de grote groepen voorgaan en gaan dan op pad. Het eerste stuk is vlak en gaat over mooie gras- en heidevelden.
We hebben een mooi uitzicht op Mount Ruapehu, waar we gisteren op geweest zijn.
We hebben ook een mooi uitzicht op Mount Doom uit de Lord of the Rings-films (eigenlijk heet hij Mount Ngauruhoe), hij ziet er vanaf verschillende plekken net iets anders uit. De ene keer wat vriendelijker...
en de andere keer donkerder en meer Mordor-achtig...
De eerste klim heet de Devil's staircase. Het is de grootste klim van de route maar goed te doen want er zijn overal trappen gemaakt waar je over kunt lopen, geen losse steentjes of wat dan ook. Kost alleen veel energie! Boven aangekomen rusten we even uit en eten we een banaan en een appel.
Dan lopen we door een kraterbodem, helemaal vlak met om ons heen bergen, grappig. Vervolgens gaan we weer klimmen. Deze klim is niet zo lang maar wel lastiger want er ligt veel modder op de berg en dat geeft minder goed houvast. Ik vind het eng en doe er lang over om boven te komen. Gelukkig gaat Erik voor en helpt hij mij een handje. Boven aangekomen hebben we aan de ene kant mooi uitzicht op mount Doom en de krater.
Aan de andere kant kijken we uit op de Red Crater. Mooie donkerrode kleur. We zien hier en daar zwavel uit de grond komen, het stinkt ook een beetje.
Wat een bizar landschap is dit eigenlijk. Overal vulkanen en kraters en meren in bizarre kleuren groen, rood, paars en geel. Ik vind dit echt LOTR achtig!
Nog een stuk klimmen. We zijn nu op het hoogste punt van onze wandeling. Nu moeten we een heel eind steil naar beneden over los grind. Onze voeten glijden steeds weg. Erik laat zich naar beneden glijden en dat gaat best snel. Ik ben niet zo een held en vind ook dit eng. We hebben wel een prachtig uitzicht op de Emerald lakes.
Het stinkt wel zeg! Beetje langzamer maar uiteindelijk kom ik ook beneden aan. Hier vinden we een beschut plekje (het waait best hard) en we eten onze boterhammen op. We zijn nu halverwege onze wandeling en hebben het zwaarste al gehad. Leuk om nu te kijken naar alle mensen die al gillend ook van de berg af glijden :-)
Achter Erik zie je mensen in een bliksemschichtachtige bocht naar beneden glijden. Het gegil kun je er helaas niet bij horen...
Nog een stuk door een andere krater, de Tongariro krater en een klein stukje klimmen en dan komen we bij de Blue Lake.
Dan is het langzaam dalen langs mooie bergen met heide en met rode, gele en witte bloemetjes. Hier lopen we nog uur of wat en dan komen we bij een hut. Hier zijn toiletten en ik ga even een plasje doen. Jek, wat is dat vies. Maar goed, dat ben ik kwijt. We hebben nog ongeveer twee uur te gaan.
We lopen langs een grote zwavelbron. Tjonge, wat veel zwavel komt hier uit de grond. Ik krijg hoofdpijn van de lucht. We lopen snel verder.
Na een klein uurtje komen we in een bos. Hier is het dalen met grote stappen, er zijn trappen gemaakt maar de treden zijn te hoog. Onze knieën hebben het zwaar. Er is een kleine waterval langs de weg.
We volgen voor een tijdje het water dat langs het pad loopt. Gezellig dat kabbelende water geluid. Nu komen we toch echt aan het eind van de wandeling, het kan niet ver meer zijn. De benen beginnen nu wel lichtelijk te protesteren. Gelukkig is de weg nu vlak en dat gaat makkelijker. Na ongeveer een kwartier zien we de parkeerplaats! Joepie, we hebben het gehaald! Onze chauffeur staat ons al op te wachten. Uitgeput laten we ons op de achterbank zakken en genieten van de weg terug naar het motel. Het was een mooie en afwisselende wandeling vandaag.
We hebben onderweg mooi uitzicht op de drie bergen die we nu allemaal van dichtbij gezien hebben, de Tongariro, de Ruapehu en de Ngauruhoe (Doom). Dat hebben we goed gedaan! We kunnen nu met een gerust hart het Tongariro National Park verlaten.
Morgen gaan we via Lake Taupo naar Rotorua, waar de modderpoelen en de geisers zijn. Onze chauffeur raadt mij aan om van tevoren maar paracetamol in te nemen want het is een en al zwavel daar. Dat wordt wat!