Donderdag 17 april
Vandaag huren we fietsen voor de rest van de week. We gaan fietsen naar het informatiecentrum in het stadje. Tjonge, dat is zweten zeg! Na vijf minuten zijn we al flink bezweet. Maar deze keer lukt het ons wel om in het centrum te komen. We vragen wat informatie en boeken een wandeltocht dwars door het eiland naar een hoge rots op een berg. Dat gaan we morgen doen, de tour heet Pa's trek, geleid door een man die zichzelf Pa noemt.
We lunchen en fietsen terug naar het hotel. Deze keer nemen we de binnencirkel, die weg gaat ook vrijwel het eiland rond maar is rustiger en je ziet meer van het binnenland. Veel papayabomen en de met oerwoud bedekte bergen. We willen naar het uitzichtpunt bij het ziekenhuis, daar schijn je een mooi overzicht over het eiland te hebben. Maar het is heet in de zon en erg veel omhoog fietsen. Met de fiets in de hand lopen we verder omhoog, helemaal kletsnat van het zweet. We redden het en komen bij het ziekenhuis aan. We zien een ijsco kar staan, joepie! Een flesje water kopen! Maar dat was op, dan maar een ijskoffie. Erik staat een kwartier in de felle zon te wachten tot de mevrouw binnen de koffiebonen geplukt en gebrand en gemaald heeft!
We zien nog geen uitzichtpunt, na vragen blijkt dat we daarvoor nog hoger moeten klimmen. We willen niet meer, helemaal warm en nat en moe, willen we alleen nog maar een koude douche en in de airco afkoelen. Dus we komen nog wel een andere keer terug als het niet midden op de dag is, misschien 's morgens vroeg of tegen zonsondergang.
Na een lekker koude douche gaat Erik wat snorkelen en Reshma doet een dutje in de airco kamer. Tegen een uur of vier we met de bus een rondje om het eiland doen. Hij gaat van ons hotel heel het eiland rond en stopt in het stadje. Er gaat echter geen bus terug tot 6 uur 's avonds! Dus moeten we nog anderhalf uur terug wandelen. Kunnen we wel mooi de zonsondergang zien langs het strand.
Mooie koraalstenen in het licht van de ondergaande zon.
's Avonds gaan we lopend op zoek naar een restaurant wat de Windjammer heet. Dat staat in het Lonely Planet boek beschreven als een goed restaurant. En dat is het ook! Jammergenoeg niet de camera meegenomen dus we moeten maar weer een keer terug! We moesten wel drie kwartier wachten op ons eten maar het zag er schitterend uit en smaakte ook goed! Ik had een krokant geroosterde kipfilet gevuld met feta, champs en spinazie op een bedje van pompoenmoes en Erik had een filet van een witte vis (vis van de dag) op een bedje van ik geloof puree van zoete aardappels met wat gegrilde groenten.
Na deze culinaire ervaring lopen we langs de weg weer terug naar ons hotel, het is ongeveer 10 minuten lopen. Morgen gaan we de wandeltocht doen dus we moeten op tijd op.