Vrijdag 18 april
We staan om half negen klaar langs de weg om opgehaald te worden door het busje van Pa's Trek. Tegen tien voor negen is er nog niemand langs geweest. Ik loop terug naar de receptie om te vragen wat er mis is. Gelukkig komt om negen uur het busje alsnog! Zeker Rarotongaase tijd (alles rustig, relax maan..)
Onze gids, Pa, is een hele aparte man. Hij is bruin en vrij klein met blonde rasta haren. Hij vindt zichzelf geweldig! Hij loopt op blote voeten, eerst vind ik dat gek, op de steentjes zal dat toch pijn doen? Maar later begreep ik waarom hij geen schoenen aan deed! We liepen eerst over een grasweggetje en een paadje met steentjes en toen kwamen we aan bij de voet van een berg begroeid met oerwoud. Hier begon onze klim van 400 meter. We moesten omhoog klauteren over boomstammen en boomwortels. Tussen de wortels was de aarde een grote modderpoel. Soms moesten we zulke grote stappen nemen dat we op een boomstam moesten gaan zitten en er weer af springen. De grote leider liet ons een beetje aan ons lot over vond ik, want toen we een slokje water wilden drinken, liet hij de rest gewoon verder lopen. Het was niet altijd goed te zien waar het "pad" liep dus we vonden het wel laks van de grote leider. Tijd voor foto's was er niet, de eerste foto is daarom van toen we helemaal boven waren. Het was best hoog en de grote rots (the Needle) was indrukwekkend. Pa nam een foto van ons.
Hij vertelde hoe er mensen in zijn groep een hartaanval hadden gehad omdat ze te snel naar boven waren geklommen en hoe er iemand zijn been had gebroken bij het naar beneden gaan. Allemaal omdat ze niet goed naar Pa geluisterd hadden! Hij had deze tour al meer dan 3000 keer gedaan.
Het uitzicht vanaf de top. Je kunt in de verte de zee zien en voor ons is het een en al oerwoud.
Het waait ook best hard hier boven. Kan even lekker het zweet opdrogen!
Nu was ik bang geworden om in de glibberige modder weer naar beneden te gaan. Ik zei er iets van en kreeg op mijn kop van de grote leider! Je hebt ogen gekregen om niet te vallen, of iets van die strekking zei hij tegen me. Je moet tussen de wortels van de bomen stappen, niet ernaast en de takken van de bomen of de grond vastpakken voor stevigheid. "Ja Pa", kon je bijna alleen maar zeggen :-) Tussen de wortels bleef ook al het water van de afgelopen regendagen liggen dus het was een grote modderpoel waar je je schoen in moest neerzetten.
Een groot avontuur om weer helemaal beneden te komen. Op handen en voeten klauteren over boomwortels en grote boomstammen, op je billen je naar bedenen laten vallen als het gat te groot was, achterstevoren naar beneden stappen en soms wegglibberen met je voeten op de modder. Toen kwamen we bij een klein riviertje die we over moesten steken. "Loop gewoon met je schoenen in het water, dat is veel gemakkelijker" zegt Pa. Maar we willen liever onze schoenen droog houden dus proberen we over de stenen te stappen, maar die zijn erg glad. Ik verlies als eerste mijn evenwicht en stap met schoen en al in het water. Ja, goed zo, zo is het veeeel makkelijker, zegt Pa. Okay, dan, nu maakt het niet meer uit. Nu heb ik aan de binnenkant van mijn schoenen soppende voeten en aan de buitenkant glibbert mijn schoen over de modder. Ondertussen zit heel onze spijkerbroek onder de modder en onze schoenen zien er niet uit.
Maar we komen uiteindelijk aan bij de waterval. We wisten niet dat we ook zouden gaan zwemmen anders hadden we onze zwemspullen meegenomen. We waren zodanig nat van het vochtige oerwoud en van het zweet dat we toch het water ingingen, met schoenen en broek. Niet helemaal maar wel genoeg om af te koelen en even op te frissen.
Toen kregen we lunch en waren we lunch voor de vele muskieten. Ik ben helemaal lekgeprikt in een paar seconden en heb er nu nog (een dag later) grote harde rode warme bulten van op mijn armen. Leve de afterbite ammonia oplossing! ;-)
Dat was ons verhaal voor vrijdag. Voor de rest zijn we gelijk onder de douche gaan staan en hebben onze kleren in de was gedaan. De rest van de dag ben ik niet uit de kamer gegaan, lekker koel en schoon in bedje een boekje gelezen en Erik is nog gaan snorkelen. Later hebben we twee club sandwiches naar de kamer laten komen. Genoeg inspanning voor één dag. Vanaf nu alleen maar lekker aan het strand liggen! :-)