Zaterdag 3 januari
Om de hoek van ons hostal is er een leuk cáfe/restaurantje, het heet Joanny. Hier gaan we lekker ontbijten. Het zonnetje schijnt lekker warm. Het is voorspeld dat het vandaag bewolkt en regenachtig zou zijn. Deze zon is een bonus voor vandaag! Twee verse sapjes, een zwarte koffie, eentje met melk, een tostada met tomatenprutje voor Erik en een roereitje met toast voor mij. Jummie! Omdat we nog wel wat willen eten bestellen we nog een tostada met perzikenjam als toetje :-) En nog een koffie voor Erik om goed wakker te worden. De café solo's van hier zijn ook zo piepklein (maar wel ijzersterk :-)
Dan halen we de was op die we gistermiddag ingeleverd hadden. Weer lekker schone kleren. We zien weer wolken verschijnen. Wordt dus geen stranddag vandaag. In de Lonely Planet staat dat hier in de buurt (7 km) een pittoresque plaatsje ligt, Frigiliana. Daar gaan we even kijken, kunnen we nog wat wandelen. Onze vers gekochte paraplu's gaan mee, je weet maar nooit...
In Frigiliana aangekomen, klimmen we helemaal omhoog langs een pad van zand en losse en vaste stenen. Het wordt steeds donkerder. Boven aangekomen staan we in een veld met allemaal boompjes. In dit licht en met onze hoofden letterlijk in de wolken ziet het er mysterieus uit.
Erik kijkt nog even over het randje naar de onderliggende ravijn. Je ziet bijna niets, alleen maar wazig wit.
We lopen verder omhoog en klappen nu de paraplu's uit want het begint ineens best flink te regenen! Ik raak Erik even kwijt want ik ben druk met foto's nemen en hij is alweer verder gelopen. Als ik Erik ga zoeken, bots ik bijna tegen..
Hallo ezeltje! Je bent wel nieuwsgierig he. Er staan twee ezels gezellig rustig onder een boom. Wat grappig om ze zo ineens tegen te komen hier.
Nu het geregend heeft, wordt het al wat minder mistig en wat lichter. We lopen weer terug naar beneden. Onderweg komen we mooie bloemen tegen.
Ze ruiken nergens naar.
Naar beneden lopen moet met beleid gebeuren, zo op deze natte losse stenen. Ze zijn best glad.
We bereiken eindelijk weer een normaal (betegeld) pad en lopen nog wat door de gezellige witte straatjes met veel planten en bloemen.
Die bij nummer 17 zien er vrolijk uit. Alles is lekker fris na de regenbui. We hebben trek en gaan op zoek naar een restaurantje. We vinden er een die niet al te goedkoop is maar waarschijnlijk wel goed eten heeft.
Erik bestelt Bacalao al Pil-Pil (kabeljauw in een overschaaltje met enorm veel knoflook en olijfolie, een beetje pittig) en ik heb een Pechuga de pollo al parillo (gegrilde kipfilet). Het smaakte ons goed! We kregen er een gepofte aardappel bij met knoflooksaus en nog wat geroerbakte groenten. Nou, het eten is de prijs wel waard! (10 euro voor de kip en 15 voor de Pil-Pil). Nog een toetje “Gachas de la abuela“ (pudding zoals oma die maakt) en koffie na en dan zijn we weer helemaal bijgetankt. Nog wat rondwandelen en dan gaan we weer naar de auto.
Ineens gaat de zon volop schijnen! We zoeken een bankje uit in de zon en genieten van de zonnestralen op ons gezicht. Natuurlijk moeten we nog een keer met de zelfontspanner spelen. Leverde deze gekke foto op.
Nog een foto maken van hoe het plaatsje beneden eruit ziet met wat blauwe lucht. Geeft een leuke sfeer dat alle huisjes (casitas) witgekalkt zijn. Zo fris!
We lopen door een soort klein parkje met olijfbomen terug naar beneden, waar de auto geparkeerd staat. Hier een fotootje van donkere olijven aan de boom. Ik weet niet of je ze zo uit de boom kunt eten.
We rijden terug naar Nerja en nog wat verder naar de kloof Barranco de Maro, waar er een aquaduct staat uit de negentiende eeuw. Inmiddels is de blauwe lucht weer verdwenen. Het is ook echt van alles wat vandaag met het weer!
De camera tegen een steen op de grond gezet om te zien wat dat voor foto oplevert...
Wel grappig, toch? Mooie blauwe smurfenparaplu's die vandaag errug goed van pas gekomen zijn!
Weer terug naar Nerja om daar nog even de zonsondergang te zien achter de rots op het strand. Het Burriana strand is het grootste strand in Nerja. Ziet er gezellig uit (nu te donker om er een goede foto van te maken). Veel cafeetjes en restaurantjes. We gaan bij de drukke Tropy Sol crêpes eten, Erik met Nutella en ik met Dulce de Leche (gesuikerde gecondenseerde melk). Tjonge, wat is dat vreselijk zoet, zeg! Bij de koffie krijgen we een mini hoorntje met een klein bolletje ijs erop! Dat is schattig!
Hopelijk is het morgen beter weer en kunnen we nog even in de zon op het strand zitten!
Vrijdag 2 januari
Het is vandaag een grijze, natte dag. We rijden vanuit Almuñecar naar Nerja. Als we tegen een uur of twee in Nerja aankomen willen we eerst inchecken. Maar het hostal wat we gekozen hebben (Andalucía) is dicht tot 17 uur. We zoeken naar een wasserij want ik heb nog maar een schone onderbroek! Maar die is heel de middag en morgen gesloten. Dan gaan we op zoek naar de tourist office. Ook deze is gesloten, gaat om 16 uur weer open. Nou zeg, niets te doen hier tegen deze tijd. We gaan op een terrasje zitten en bestellen iets warms, een paella. Die komt van de Paellador, zoiets als Iglo denk ik... Maar goed, er zitten wel 5 stukjes kip in en het is tenminste warm. We gaan bij de Balcón de Europa kijken, een boulevard die uitkomt op een pleintje over het water, op een rots. Met mooi weer zal het er leuker uitzien denk ik. Toch een foto van het uitzicht naar links.
En naar rechts.
We kopen er onder door. Koud hoor!
Als we toch pas na 17 uur kunnen inchecken in het hostal en het is slecht weer, kunnen we nu beter naar de grot van Nerja gaan kijken. Het is een onwijs grote grot met overal grote druipstenen. Er zijn verschillende hallen in de grot. Soms worden er concerten gegeven. In de grootste hal staat een enorme pilaar. Dit is de grootste pilaar van druipsteen van de wereld! Kunnen we ons heel goed voorstellen, het is werkelijk enorm! Jammergenoeg mogen en kunnen we geen goede foto's hiervan nemen. We hebben wel een paar andere foto's geprobeerd te maken om een beetje een beeld van een grot vast te leggen.
Je mag eigenlijk de flits niet gebruiken. “Tiene que quitar el flash“, roept de strenge meneer naar een groepje mensen. Toch hebben we stiekum een flitsfoto gemaakt.
Maar om de sfeer van de grot te voelen moet je er toch echt zelf geweest zijn. Het was een onverwachte ervaring.
Na een slaapje gaan we Indiaas eten. Stond in de Lonely Planet als een smaakvol restaurant. Geen camera meegenomen, helaas. Wel lekker gegeten; butter chicken en hasina. Kip in romig boter en tomatensausje en lamb aan een stokje geroosterd met tandoorikruiden samen met ui en paprika met een mintsausje. Was wel een beetje weinig allemaal maar wel erg lekker. Ook een nanbroodje erbij en wat raita en pilaw rijst. Jummie. De meneer van het restaruant zei waarschuwend tegen mij toen ik de butter chicken bestelde dat het wel een mild gerecht was! Alsof hij verwachtte dat ik elke dag very spicy eet :-)