Vrijdag 21 augustus, Bemelen
Vandaag zijn we in de middag tegen een uur of vier vertrokken van Delft naar Maastricht. Het is niet echt Maastricht maar wel heel dichtbij. Ons hotel heet Bergrust en ligt in het dorpje Bemelen, vlakbij Valkenburg. Het is een gezellig klein familiehotel en ligt heel mooi op een heuveltje. Onderaan het hotel scheuren er steeds wielrenners naar beneden. Het is een mooie omgeving hier. Bij het inchecken, zo tegen half 7, krijgen we wat info over wandelroutes. We zouden nog een korte wandeling van anderhalf uur kunnen doen voordat het donker wordt. Maar even relaxen is ook wel lekker. We gaan die wandeling morgen wel doen, nu even uitrusten en dan naar Valkenburg om iets te eten. In tegenstelling tot Bemelen is Valkenburg behoorlijk druk maar wel gezellig. We lopen een rondje door het centrum met de vele volle terrasjes en besluiten te gaan zitten bij een Grand Cafe die Tres Luxx heet. Het eten ziet er goed uit! We bestellen een driegangenmenu voor 26 euro dus dat valt mee. Lekkere gerookte zalmstukjes op een bedje van sla met mangosaus, dan een soort varkenshaasjes met champignonsaus en roerbakgroenten met een bakje sla en een grote zak belgische friet. Als toetje hebben we rood fruit met vanille ijs en slagroom en er zit iets van drank doorheen :-)
Het meisje moest wel drie keer vertellen wat er in het menu zat en nog konden we niet verstaan wat het hoofdgerecht was :-) Op het laastst vroeg ik maar wat voor vlees het was zodat we in ieder geval een beetje wisten wat we konden verwachten..
Het was heerlijk eten. Met helemaal volle buikjes gaan we weer terug naar het hotel over donkere weilanden. Heel veel sterren en we zien de grote beer heel mooi (het steelpannetje). Morgen rijden we door naar Luxemburg. We komen in deze buurt zeker een keer terug want je kunt hier nog heel veel zien en doen.
Zaterdag 22 augustus, Bemelen en Luxemburg
We hebben bij het ontbijt bruine kaiserbroodjes, dat had ik nog nooit gezien. Na het ontbijt gaan we de Panorama rondwandeling doen, naar de Bemelerberg en terug. Langs koetjes die lekker in de zon liggen, al is het al aardig warm.
En langs een gekke boom met bolletjes. We horen en zien een kleine specht die al tikkend met zijn snavel tegen de boom omhoog klimt. Het is voor het eerst dat ik een echte specht zie en hij lijkt helemaal niet op Woody Woodpecker! Erik vraagt mij of ik dan wel eens een eend heb gezien die op Donald Duck lijkt....
We lopen langs maisvelden en door een geheimzinnig verlicht bos.
Uitgestrekt leeg grasveld dat erom roept om er middenin te gaan staan :-) Heerlijk veel ruimte en rust.
We komen na een uurtje lopen op de Bemelerberg waar er, heel idyllisch, een bankje op de top van de heuvel staat onder een grote eikenboom. Erik is er als eerste.
Reshma wil ook op de foto me deze grote boom op de heuvel. We kunnen ons hotel van hier net niet zien, maar wel bijna.
Nog even een close-up foto van Erik maken!
Weer terug in het hotel eten we een pannenkoek en gaan daana op weg naar Luxemburg. Eigenlijk was het plan om nog naar Thermae2000 te gaan maar we bewaren dat liever voor op de terugweg. Het is ongeveer 200 km rijden. We rijden aan een stuk door naar Bastogne over de E25, zo een 110 km. Vandaar nemen we een provinciale weg naar Arlon. In Arlon gaan we op zoek naar iets te eten maar alle keukens zijn om 15 uur gesloten! We vinden tussen de winkels, waarvan ook de meeste al gesloten zijn (het is vijf uur geweest), een bakkertje waar we een appelbroodje kopen. Ze spreken hier frans en dat gaat nog wat moeizaam voor ons. Als ik iets wil zeggen, komt het er in het spaans uit :-) We lopen omhoog naar een kerkje wat een klooster is geweest. Erik leest de bordjes waarop een heel verhaal in het Frans staat maar ook een klein stukje in het Nederlands! Dat vind ik wel apart.
Verder naar Luxemburg. Daar komen we tegen 7 uur aan. We rijden eerst rondjes omdat we wel bordjes zien die parkeergarages aangegeven maar de parkeergarages zelf zien we nergens. We parkeren maar in een straat, wat een drukte is het verkeer hier, en lopen naar het centrum. Blijkt nog ruim een halve km te zijn. Met een trap kun je in een soort rivierbedding lopen, waar vroeger een rivier gestroomd heeft. Nu is het een heel park geworden.
Mooie kleuren in de ondergaande zon.
Lekker koel en rustig hier onderin. Als we weer omhoog klimmen gaan we op zoek naar avondeten. Op een plein speelt een orkest bekende liedjes uit films. We gaan hier eten bij de Pizzahut, dan kunnen we luisteren naar het orkest. De dirigent maakt minutenlang een heleboel ingewikkelde bewegingen met zijn handen, het orkest zit stil op te letten. Grappig dat ze zo een taal met elkaar spreken. Blijkbaar betekent een van de bewegingen dat ze moeten beginnen want ineens zijn ze aan het spelen.
We lopen terug naar de auto, in dubio of we nog verder zullen rijden in het donker of dat we hier zullen slapen. Uiteindelijk is het doel om in Zwitserland uit te komen. Grappig huisje met glimmende ramen in veel kleuren.
Als we in de straat waar de auto geparkeerd staat langs het City hotel lopen, besluiten we toch maar hier te slapen. Is wel zo relaxed. Maar dan moeten we morgen wel nog 600 km doorrijden. Want we willen bij de Alpen uitkomen.
Zondag 23 augustus, Basel en Bern
Als Erik nog slaapt, ga ik op pad met een doel. Het doel is om een mooie foto te maken van de brug met het park eronder, zo karakteristiek voor de stad Luxemburg. Tegen 8 uur maak ik onderstaande foto. Mooi in het ochtendlicht.
Na een waardeloos ontbijt (bijna alles op, oud brood) gaan we weer de snelweg op. Onze instelling is om een heel eind te rijden. Dat lukt aardig, want met een kleine tussenstop voor lunch rijden we helemaal door tot aan Basel. Bij de grens worden we apart genomen, we denken dat we gecontroleerd worden en onze paspoorten moeten laten zien maar de mevrouw van de douane was helemaal niet geinteresseerd in onze paspoorten. We moesten bij haar een sticker kopen voor een kleine 30 euro, daarmee mogen we op de Zwitserse snelwegen rijden. We betalen met euro's en krijgen 2 franc terug.
In Basel parkeren we in een garage. We moeten ergens geld wisselen of pinnen want hier worden geen euro's gebruikt. De Rijn loopt door Basel. We gaan daar even kijken.
Voor de brug staat een ijskarretje. We hebben wel trek in een ijsje maar we hebben maar 2 franc! Gelukkig kunnen we er wel een ijsje met 1 bolletje voor kopen :-) Aardbei. Samen delen.
Het bewijs dat we nu dan toch eindelijk in Zwitserland zijn! :-)
Als we over de brug lopen, zien we dat er allemaal mensen in het water zwemmen en zich laten meedrijven op de stroom. Het lijkt alsof ze allemaal een oranje ballon bij zich hebben maar als we goed kijken zien we dat het een plastic zak is waar hun spullen droog in blijven. Het zijn tientallen mensen, ze komen al van ver drijven/zwemmen. Dat is grappig. Zou dat altijd zo kunnen of is het vandaag een speciale gelegenheid? Er varen hier ook boten, dus het is toch wel een beetje gevaarlijk? Ziet er wel gezellig uit. Er is zelfs een douche aan de kant van de rivier.
Erik vindt een pinautomaat en pint 400 franc. Maar hoeveel is dat eigenlijk? We hebben geen idee. Ik moet nodig plassen dus we gaan de Mac Donalds in. Jee, voor een plasje moeten we hier 1 euro betalen! Of 1 franc. Ik heb nog nooit zoveel hoeven betalen voor een plasje, dat is afzetterij. We lopen de Mac weer uit en gaan naar een hotel/restaurant waar het gratis plassen is :-)
We lopen langs de rivier en over een andere brug weer terug, richting de kerk. Hier ligt Erasmus begraven. Erik vertelt mij dat hij toevallig een boek van Erasmus meegenomen heeft, “de Lof der Zotheid“. Erasmus is in Rotterdam geboren.
Schaduw onder de bomen voor de kerk, waar mensen aan het Jeu de Boulen zijn. Het is behoorlijk warm in de zon.
Nog even naar het stadhuis kijken, schijnt heel kleurig te zijn. Het staat op het marktplein. Inderdaad!
We bedenken ons dat we geen kleingeld hebben voor de parkeergarage. Moeten een briefje van 100 franc wisselen. Laten we dan maar een hapje gaan eten op het plein. Er speelt ook hier een orkest, net als in Luxemburg gisteren. Bij het Mövenpick restaurant op het pleintje ziet het er gezellig druk uit. Mensen met enorme ijscoupes. We willen ook iets echts eten. Erik bestelt zeetong en ik pasta met kip en champignons. Nou, de zeetong kun je beter in Nederland aan zee eten, is ie veel lekkerder.
De pasta is ook niet zo geweldig maar het gaat wel. Dan maar een lekker ijsje, dat is waar Mövenpick zo bekend van is! Twee speciale smaken kiezen we uit; crème brulé en espresso. Lekker! We moeten 85 franc betalen. Weten nog steeds niet of dat duur is maar het lijkt wel zo. In ieder geval hebben we nu 10 franc voor de garage, als het maar genoeg is. Ooo, we hoeven maar 3 franc te betalen.
Laatste 100 km naar Bern en dan gaan we daar slapen. Kunnen we morgen nog even in de hoofdstad van Zwitserland kijken, is toch wel leuk om gezien te hebben. Daarna zullen we doorrijden naar la Fouly in de Alpen waar we een paar dagen zullen blijven voordat het alweer tijd is om terug naar huis te rijden.
Maandag 24 augustus, Bern naar La Fouly
We hebben een vrij duur maar mooi, fris en gezellig hotel gevonden met een lekker bad, gratis internet en een heerlijk ontbijtje. Vers gebakken brood met Nutella, warm eitje, vers fruit, yoghurtje, koffie en thee en dan zijn we klaar voor de wandeling naar het centrum van Bern. Bern is een mooie gezellige, gemoedelijke stad. Het heeft iets weg van een dorp. De mevrouw van het hotel vertelt Erik dat het maar tien minuutjes lopen is naar de binnenstad, we kunnen onze auto hier laten staan. Dat is makkelijk. Een mooie route met uitzicht gaat door een rozentuin. En ze vertelt ook dat we in tien minuten wel van de ene kant naar de andere kant van de stad kunnen lopen. Nou, dat is dan geen grote stad. Bern ligt heel mooi in de bocht van de rivier de Aare. Met een stuk of zes bruggen, aan alle drie de kanten een grote en een kleine. Het water is mooi groen, net als in Basel.
Het is half elf en al erg warm. Gezellig, zo 's ochtends door de rozentuin wandelen.
Als ik op dit paadje ga staan is het net alsof ik tussen de rozen in sta. Zoek Doornroosje :-)
En ja, daar zie je het centrum van Bern al liggen, met de kathedraal als middelpunt.
We lopen over een mooie kleine brug. Even een fotootje maken met de zelfontspanner, de zon staat precies goed. De brug is nog best hoog om snel op te klimmen, maar dat maakt de foto wel echt spontaan ;-)
Als we richting de kerk lopen komen we veel blauwe trompetbloemen tegen (ik weet niet hoe ze heten, je ziet ze in Nederland ook maar ik heb ze nog nooit in het blauw gezien).
Na wat rondgelopen te hebben gaan we op een leuk pleintje even zitten en drinken we koffie en delen een salade met tomaat en mozarella. Even handen wassen bij een van de tientallen fonteintjes. Mensen en musjes drinken hieruit water, wassen hun handen en hun gezicht en vullen zelfs flesjes om te drinken (alleen de mensen doen dat, niet de musjes denk ik). Moet heel schoon zijn dan.
Okay, we gaan terug naar de auto en dan naar La Fouly in de alpen. Waarom we naar La Fouly gaan of all places is omdat Erwin en Vivienne daar eens geweest zijn en er zulke mooie verhalen over hadden, dat je al snel best hoog in de bergen kunt zijn en er is een gletsjer dichtbij. Nou, daar zijn we wel nieuwsgierig naar geworden.
We rijden via het meer van Genève. Het is een gigantisch meer, jammer dat het zo heiïg is. Na een tijdje erlangs gereden te hebben willen we iets dichterbij kijken en iets drinken.
Er liggen allemaal mensen knus op het gras langs het meer, op handdoeken en met parasolletjes. Er is een bar waar je drinken en ijsjes kunt kopen en er staan tenten van mensen die hier kamperen. We eten een ijsje en drinken Evian water (Evian ligt ook hier ergens, eerder waren we al langs Spa en Chaudfontaine gereden een paar dagen geleden). Dan trekken we onze zwemkleding aan en nemen een duik in het meer! Heerlijk water, aan het oppervlak warm maar iets beneden het oppervlak flink koud. Dat is lekker, even opfrissen. Het is over de 30 graden!
Zwemkleding subtiel uit (gaat makkelijk met een jurk, Erik moet wat meer moeite doen met zijn handdoek om :-)
Dan rijden we het laatste stuk. We zien de Alpen al liggen. Tegen zeven uur komen we aan in La Fouly.
Na twee hotels bekeken te hebben, kiezen we toch voor de duurdere, Hotel Edelweiss. Met fantastisch uitzicht op de gletsjer vanuit ons balkonnetje! Er stroomt een watertje langs ons hotel, waardoor je de hele tijd het water hoort, dat is grappig. Als het donker is, is het echt heel donker. Het is een aparte beleving zo helemaal in het donker en dan met het gebrul van het water! :-)
Morgen wordt het waarschijnlijk bewolkt en regenachtig. Kijken wat we dan doen.
Dinsdag 25 augustus, La Fouly en Aosta
In de nacht van maandag op dinsdag is er onweer. Bliksem en regen. We hebben de deur naar het balkon de hele nacht openstaan; het is gezellig knus om zo lekker warm en droog onder het frisse donzen dekbed te liggen en naar het geraas buiten te luisteren.
Als we wakker worden, kijken we direct vanaf het balkon hoe het weer is. Uitzicht vanaf ons balkonnetje:
Het is bewolkt en het kan gaan regenen. Als het mooi weer zou zijn, zouden we hier nog een nachtje boeken en dan vandaag en morgen gaan wandelen. Nu besluiten we om uit te checken en dan nog een stukje te gaan wandelen met de paraplu's mee. Als we terug komen en het weer is nog steeds slecht, kunnen we verder rijden naar Italië. Na een bescheiden ontbijtje gaan we op pad. We kunnen hier zoveel wandelroutes doen dat het een moelijke keus is welke kant we op willen. We kiezen voor een wandeling richting de gletsjer. De volgende fotorapportage bevat dan ook voor het grootste deel foto's van de gletsjer! :-) (dan ben je vast gewaarschuwd)
Het pad gaat eerst langs de camping waar Erwin en Viv denk ik ook gestaan hebben vorig jaar. Dat is een grappige gedachte! Dan door een dennenbos.
Vanaf hier hebben we al mooi zicht op de gletsjer. Ziet er lieflijk uit met het gras en de bloemen op de voorgrond.
Als we verder klimmen, verandert ook het weer een beetje. Het wordt donkerder en gaat een beetje regenen. Nog een plaatje van de gletsjer, iets dichterbij, nu wat donkerder.
Zou je helemaal tot aan de gletsjer kunnen lopen? We bellen Vivienne even om het te vragen :-) Volgens ons heeft zij een ander pad genomen want we komen geen rots tegen met touwen om aan vast te houden. We komen wel een watervalletje tegen. Deze waterval hebben we vanuit ons hotelbalkon gezien. Wat een geweld, een hele sterke stroom! De rode en witte strepen geven de wandelroute aan.
De route gaat helemaal omhoog naar een hut, dan ben je drie en een half uur onderweg. Dat doen we maar niet met dit weer. Maar we gaan nog wel wat verder omhoog. Erik is al een stuk verder. Ziet er indrukwekkend uit, zo een klein mannetje bij de grote gletsjer!
We zijn nu al best hoog. Achter ons zie je mooi de vallei en de huisjes in La Fouly liggen. Foto is tegen het zonlicht in gemaakt maar omdat het zo bewolkt is kun je toch nog wat zien.
En dan zijn we bij de gletsjer! Het is hier koud zeg! Met wat kunst en vliegwerk, maken we een foto met de zelfontspanner. Er zijn hier genoeg rotsblokken om dat te doen. Wel spannend om binnen de paar seconden weer terug te klauteren voordat de foto genomen wordt. Het levert een grappige foto op!
Dan weer terug wandelen. Ik denk dat we anderhalf uur heen en een uur terug gewandeld hebben. In het bos terug, zien we een frisse paddestoel met omhooggekrulde randjes.
Het weer wordt niet echt beter. We besluiten naar Aosta te rijden (op advies van Vivienne, toch handig zo een gids op afstand :-). We kunnen bovenlangs de berg of door de St. Bernard tunnel. Het uitzicht in dit weer is niets en de tunnel klinkt spannend dus dan gaan we voor die route. Het is een kilometerslange tunnel (we weten nog niet hoeveel km) en je moet er 20 euro voor betalen! Tjonge, dat is geld vangen zeg. Diverse mensen hebben ons verteld dat het in Italië meestal beter weer is, je gaat de tunnel in met bewolking en regen en je komt de tunnel uit met....nou in ons geval nog steeds met bewolking en regen :-(
In Aosta gaat het steeds harder regenen. We nemen de paraplu's mee en gaan toch nog even de "oude dingen" bekijken. Een foto van de theatermuur.
En van de oude poort.
We proberen hier een hotel te boeken maar die zit vol. Dan rijden we maar door. Maar waarheen zullen we gaan? Uiteindelijk wordt het Milaan! In de regen rijden we de Alpen uit en het vlakke land weer in. De tolweg is mooi recht en rustig, dat rijdt fijn. In een keer rijden we door tot een paar km voor Milaan waar we tegen half 10 aankomen bij een motel waar we gaan slapen. Wat een aparte kamers hebben ze hier, het heet de 70 motel. Volgens mij moeten de kamers in jaren 70 stijl ingericht zijn. Allemaal spiegels en goude fratsen en bordeaux kleurig tapijt. Heeeel apart, doet naar mijn gevoel wat maffia aan, of wat Las Vegas achtig. Nou ja, in ieder geval kunnen we nu lekker douchen en slapen. Jammer dat er geen internet is. Moeten we de blog morgen maar bijwerken in een internetcafé in Milaan.
Woensdag 26 augustus, Milaan, Como en Locarno
Ons ontbijt in het 70 motel is beter dan verwacht. We krijgen zelfs echte cappuccino. Dan rijden we de laatste kilometers naar Milaan. Mooie statige stad met veel oude gebouwen en ruime straten.
Je kunt op het dak van de kathedraal, de Dom, lopen. Dat heb ik een aantal jaren geleden met Marlon, Marc, Mark en Sander eens gedaan. Dat gaan we vandaag ook doen. We nemen de wenteltrap helemaal omhoog. Pff, het is warm, zeg! Bovenaan gekomen zoeken we schaduwplekjes op.
Je kunt nog een trapje op en dan ben je helemaal bovenop het dak. Hier is niet zo veel schaduw meer maar er waait wel een lekker windje. We zoeken een van de weinige plekjes in de schaduw uit en kijken uit over het grote dak en alle wandelende mensen. Erik maakt een fotootje van ons samen maar kijkt zelf een beetje moeilijk :-)
Vanuit hier kun je de chique winkelpassage zien. Daar gaan we zo ook nog even in.
Nog een foto omhoog genomen. Ik vind dat het wel iets weg heeft van ijspegels die andersom staan :-)
We willen een echt italiaans ijsje eten en lopen naar de eerste ijskraam in een grote ruimte met een Burger King en nog wat fast food restaurants. Limoen en bosvruchten. Het ziet er smakelijk en romig uit. Maar het smaakt nergens naar! Teleurgesteld gooien we onze ijsjes weg, verkeerde kraam misschien. In de luxe passage zijn er winkels als Prada en Louis Vutton.
We hebben de laptop mee en zoeken naar een internetcafé. De touristeninfo verwijst ons naar een internetplek bij de ondergrondse. Als we daar aankomen horen we dat we niet met onze laptop hier terecht kunnen. We kunnen alleen via vaste PC's op internet. Er is blijkbaar een wet die zegt dat alleen Italianen wireless mogen internetten, het heeft iets met terrorisme te maken. Je moet dus je paspoort laten zien en als je geen Italiaan bent, mag je niet wireless internetten. Nou ja, zeg!
We gaan weer naar de auto. Nog een foto van de Dom in zijn geheel.
We rijden naar het Comomeer. Hier kunnen we besluiten of we vandaag weer de Alpen in willen rijden of dat we hier in de buurt slapen. Onderstaande foto is van het haventje.
Op het plein met de kerk bestellen we pizza en mozarella-tomaat salade. Het is goed eten en niet duur.
We zoeken een supermarkt op want ik wil nog een pot Amarenen op siroop kopen om mee te nemen. Heerlijk over ijs bijvoorbeeld! We besluiten om vandaag niet naar de Alpen te rijden. In plaats daarvan rijden we naar Locarno aan de Lago Maggiore. We zoeken een hotel. De receptioniste van het Ramada hotel vertelt ons dat het hotel volgeboekt is maar dat er een nieuw Ibis hotel is in de volgende straat, 2 minuten lopen. We lopen wel een kwartier te zoeken en vragen het aan diverse mensen. Kunnen heel het hotel niet vinden. Uiteindelijk blijkt dat we er al langs gelopen waren maar het niet gezien hadden. De receptioniste had het verkeerd gezegd :-) Dan komt er het verwachte commentaar van Erik over vrouwen en richting, vrouwen en de weg weten, bladibla...
's Avonds lopen we een stukje langs het meer. We zien vleermuizen over het water vliegen. Ze zijn zo snel en het is te donker om ze goed te kunnen zien. Wel relaxed zo in dit temperatuurtje wandelen, niet meer zo heet als overdag en gezellig met alle lichtjes tegen de bergen.
Donderdag 27 augustus
De bedoeling is om vandaag weer terug naar de alpen te rijden en daar nog wat te wandelen. Het weer is niet zo fantastisch, wel droog en af en toe zon maar ook bewolking. We gaan vandaag niet door een tunnel naar de andere kant van de alpen maar over de bergen. Vanuit Locarno kunnen we een mooie landelijke route volgen naar de Simplon Pass. De route gaat over en tussen bergen en dwars door kleine plaatsjes. In een van de plaatsjes zien we een grote kerk. Daar gaan we even kijken.
De kerk ziet er gezellig licht en modern uit van binnen, met grote blauwe linten in het midden. Erik vertelt het verhaal van deze kerk. Een man had met een spel verloren van zijn vrouw. Hij werd daarom zo kwaad dat hij haar met een steen op haar hoofd sloeg. De hoofdwond van de vrouw bleef wel 30 dagen bloeden. Dat vond de vrouw zo verwonderlijk dat ze een kerk liet bouwen. Of zoiets. Het gebeurde was door de pastoor inderdaad als heilig verklaard. Gek verhaal, toch? Maar wel leuk, zeker niet saai.
We gaan weer verder. Grappig dat we op zo een kronkelweggetje over bergen eerst in Zwitserland zijn, dan weer in Italië en even verder weer in Zwitserland. We merken geen verschil, alleen dat we steeds langs de douane komen, waar overigens niet veel gebeurt; óf er staat niemand óf de meneer die er staat wuift ons verveeld toe dat we door moeten rijden. We rijden tot aan het plaatsje Simplon, vlak voor de Simplon Pass. Hier gaan we kijken of we een wandeling kunnen doen. Het is erg rustig in dit dorp, lijkt wel of iedereen slaapt, op een paar toeristen na. Het centrale plein ziet er pittoresk uit.
Als we op een terrasje gaan zitten om wat te eten, blijkt de keuken gesloten. Het is net twee uur geweest. Een salade kan nog wel. Doe dat maar dan, we moeten toch wat op de maag hebben als we gaan wandelen. Er is ook een piepklein supermarktje waar we twee nectarines, een flesje water en chocola kopen voor onderweg. Er is nergens een toeristeninfopunt te bekennen. Wel zien we bordjes staan met wandelroutes. De meeste duren rond de drie uur. Dan moet je ook weer 3 uur terug wandelen. Dat is een beetje te veel. We kiezen eentje uit van anderhalf uur, dan kunnen we binnen drie uur weer terug zijn bij de auto. Geen idee waar hij heengaat want dat staat er niet bij. In ieder geval lopen we nu mooi tussen de bergen.
Schattig stenen huisje met een grote bos zonnebloemen.
Het pad gaat omhoog maar ziet eruit alsof hier ook auto's kunnen rijden. Niet echt een stoer wandelpad over stenen en snel stijgend ofzo. Maar misschien komt dat nog. Er staan veel frambozenplantjes langs de kant, vol met rijpe frambozen. Ze smaken lekker zoet. Ik pluk er handenvol van.
Close-up van de frambozen. De ontbrekende heb ik vast opgegeten.
Het pad verandert niet, blijft zo maar omhoog gaan met bochten. Wel een saai pad, zeg! We zijn nu al ruim een uur omhoog aan het lopen. Zullen we weer terug gaan? Maar misschien is het bovenaan wel geweldig mooi of ruig... Laten we het nu maar helemaal uitlopen. Gek is dat we ook nergens meer een bordje van de wandelroute tegenkomen. Wel heel af en toe een geel ruitje op de stenen. Vage route is dit! De bochtjes worden steeds korter naarmate we stijgen. Op gegeven moment is er een touw over de weg gespannen. Mogen we wel verder lopen? Om hier nou terug te keren is net niets. Dus eroverheen maar. We lopen nu over gras. In de verte staan er koeien met bellen om, klinkt gezellig Heidi achtig. Er staat ook een huisje in het niets. Na nog wat verder lopen hebben we zicht op een watervalletje. Het is een stukje frisser hier boven.
Na nog een minuutje lopen houd het pad ineens op. We staan nu voor een afgrond. Dit was het blijkbaar. We eten onze nectarines op. Jummie, lekker zoet. Erik gaat er even bij zitten. Het wordt steeds meer bewolkt.
"Wat zeg je, Erik?" Ik weet niet meer wat Erik zei maar ik vond het wel leuk om een foto te maken :-)
Dan lopen we het hele stuk weer terug naar beneden. In het gras staan een heleboel kleine paarse kelkbloempjes.
Het was lekker om even te wandelen. Hoewel het wandelpad tegen viel. Na onze wandelroute naar de gletsjer van een paar dagen geleden, hadden we ons weer verheugd op een stoer wandelpad naar ergens hoog met uitzicht op iets spectaculairs. Maar goed, we komen weer een keer terug hier naar Zwitserland om uitgebreider te kunnen wandelen in de bergen. Er is zoveel te wandelen hier! We hebben deze week een beetje pech met het weer, anders waren we een paar dagen in La Fouly gebleven en hadden we daar nog wat meer gewandeld. Lijkt me erg leuk om nog eens met een kabelbaan ergens omhoog te gaan en daar nog wat hoger te wandelen. We zijn ook nog steeds op zoek naar Edelweiss :-) Gaat deze vakantie niet meer lukken denk ik. We rijden door naar Simplon Pass. Het lijkt hier zonniger te zijn! Leuk om zo omgeven te zijn door bergen met sneeuw in de zon. Het is behoorlijk fris hier!
We rijden nog wat verder naar het noorden, terug richting Bern. Als we op een gegeven moment aan de kant van de weg een aantal hotels zien staan, stoppen we om te kijken of het wat is. Grappig dat er verder helemaal niets is, alleen een paar hotels langs de weg. Verder alleen maar weide en bergen en af en toe een klein huisje in het niets. Het hotel heet Tenne en het plaatsje heet Gluringen, staat volgens mij niet eens op onze wegenkaart :-) We zijn wel toe aan een hapje eten en een frisse douche. Het hotel ziet er gezellig uit, kamers in boerenhout en met gele gordijntjes en gele dekbedovertrekken. Geen internet helaas. Wel de zender BVN, waar er Nederlandse uitzendingen op te zien zijn. Morgen maar kijken wat we doen en hoe het weer is. Het oorspronkelijke plan is om morgen zoveel mogelijk terug te rijden riching Maastricht. Maar het is ook wel leuk om nog even ergens te stoppen en nog even een "echte" wandeling te doen of met een kabelbaan ergens omhoog te gaan. We gaan het morgen zien, hoe het uitpakt...
Vrijdag 28 augustus
Bij het ontbijt is er Ricola thee :-) Het ruikt naar het eucalyptusspul wat je in de sauna op de hete kachel gooit, haha. Heeft een dubbele werking, bij het drinken krijg je meteen een stoombad en gaat je neus open. Er staat ook een apparaat waarmee je eitjes kunt koken. We staan er een beetje dommig naast want we weten niet precies hoe het werkt. Gelukkig doet het vriendelijke meisje het voor: hoe harder gekookt je de eitjes wilt, hoe meer water je erin moet doen. Deksel erop en knop indrukken. Eerst eitjes prikken. Als het lawaai gaat maken, zijn ze klaar. Heb ik toch bijna mijn vingers verbrand toen ik snel een einde aan het lawaai wilde maken door het deksel eraf te halen! Maar ging gelukkig net goed.
O ja, foto van onze gezellige blokhutachtige kamer.
We stappen in de auto en rijden naar het noorden. De weg gaat over gezellige frisgroene velden tussen bergen met huisjes hier en daar en door dorpjes met houten huisjes en vensterbanken met bloemen. Je kunt dus niet al te hard rijden. Om bij de bergpas te komen moeten we in kronkels een berg omhoog rijden. Uitzicht op de gletsjer die ervoor zorgt dat de Rhône rivier ontstaat! Dat is toch wel speciaal om te zien. De gletsjer met het ijs en daaronder een straal stromend water wat je helemaal naar beneden kunt volgen, waar het door een dorpje stroomt met het bordje Rhône erbij.
Bovenop de Grimselpas stoppen we voor een plasje en een wandeling. De wandeling lukt niet erg, het staat erg onduidelijk aangegeven. Alleen aan het begin staan er gele bordjes die je een bepaalde kant uit sturen en vervolgens kom je nooit meer een bordje tegen! Er staan kooien met diverse beestjes, onder andere deze bergmarmotten.
En een wasbeertje wat schattig met twee handjes zijn eten vasthoudt. We zagen ook hoe hij/zij het brokje eten in het water afspoelde alvorens het op te eten. Zouden deze beestjes daarom wasbeertjes heten? Omdat ze alles wassen? :-)
On top of the world!
We rijden verder naar Brienz. In het Capitool boekje uit de bibliotheek staat dat je hier met een treintje helemaal omhoog kan naar de top van de berg Rothorn. Dat lijkt ons wel leuk om nog te doen. Het is vandaag niet zo strak blauw als we gehoopt hadden maar misschien valt het wel mee en hebben we een mooi uitzicht op de drie hoge bergen, de Eiger, de Monch en de Jungfrau. Als we in Brienz aankomen, gaat het treintje al bijna weg. We rennen naar het stationnetje waar de trein klaar staat. Het is wel erg duur. We moeten snel beslissen en doen het toch maar. Erik zegt dat we de volgende keer beter de Lonely Planet mee kunnen nemen, daar staat meer informatie bij, ook prijzen en dergelijke. In Het Capitool wordt alles geprezen als fantastisch (en geen prijs vermeld) waardoor we al diverse keren teleurgesteld zijn door onze hoge verwachtingen.
Onderstaande foto is vanuit de trein gemaakt, het geeft zicht op de Brienzersee (het is volgens mij gewoon een meer.. :-) en het plaatsje Brienz.
De trein doet er in totaal ongeveer drie kwartier over. Je kunt ook wandelen naar de top. Weet niet hoe lang dat lopen is maar later zien we vanaf de top dat het naar beneden drie en een half uur lopen is, dus naar boven zal wel langer zijn. We mooie paden die er niet moeilijk uit zien om te lopen.
Foto van hoe onze trein door het landschap sjokt. Het is een stoomtreintje en gaat maar heel langzaam. Erik denkt 10 km per uur.
Onderweg komen we nog koeien met een bel om tegen. Er stonden een stuk of tien koeien op de rails. Deze moesten eerst weggejaagd worden. Het treintje moest stilstaan en daarna weer met alle geweld optrekken (gaat niet zo soepel bij een stoomtreintje). Het treintje klimt 2 kilometer in hoogte! Dat is best veel. Die koeien hebben dus ook veel geklommen om ooit eens hier uit te komen.
Boven aangekomen gaan we lunchen met uitzicht. Hoewel er veel dikke wolken aankomen en het uitzicht zometeen waarschijnlijk verdwenen is in de mist van wolken. Lekkere frisse groene sla en een bordje tortelloni gevuld met ricotta en spinazie. Met tomatensaus. Jummie. Erik maakt een foto van onze papieren placemat, voordat het onder de tomatensaus zit :-) Hierop zie je wat je zou moeten zien als je naar de overkant kijkt. De hoogste piek is die van de Jungfrau. Maar we zien niets door de wolken. Wij zitten nu op de Rothorn berg, linksonder op de placemat, bij de hals van het groene bierflesje.
Dat is jammer. We lopen toch nog even naar de top. Inmiddels zijn er overal om ons heen dikke wolken. Heeft geen zin om foto's te maken. We lopen wat rond en als we weer naar beneden komen zien we dat we net de trein hebben gemist! Moeten we een uur wachten. Tjee, wat is het koud ineens, zonder zon en in de wolken op deze hoogte van ruim 2 km. Vest aan en kopje thee en koffie drinken op het terras. We kunnen wel een foto maken van het gemiste treintje, hoe die weer naar beneden rijdt...
Erik en ik hebben nog een discussie over of we nou Edelweiss hebben gezien of niet. Ik denk van wel en Erik denkt van niet. We zijn planten tegen gekomen met stekelige langwerpige bladen, een hoge steel en een grote bloem met bolletjes in het midden. Ze waren allemaal verdord dus we zagen niet welke kleur het oorspronkelijk gehad heeft. Ik dacht dat dat misschien uitgedroogde Edelweiss is. Maar Erik is het er niet mee eens. Nou, we moeten maar een keer terug komen als het weer beter is, om uitgebreider te kunnen wandelen en de Edelweiss op te kunnen zoeken. De mevrouw die bij ons in het treintje terug zat, vertelde dat er hier in de buurt, bij Wilderswil, een park ligt waar je 500 bloemen en planten van deze streek kunt zien, waaronder dus de Edelweiss. Ze haalde onderweg van tevoren de camera uit de tas om de hoog grazende koeien te kunnen fotograferen als de trein erlangs zou gaan maar door mijn vraag over Edelweiss had ze de koeien gemist! Oeps...
Het is inmiddels half zes als we weer bij onze auto zijn. Nu gaan we op weg naar huis. Het is bijna 900 km rijden naar Delft! Nou, dan gaan we maar rijden...
Een linkje naar de route