Zaterdag 8 mei
We zijn gisternacht aangekomen in Faro en met de bus naar Praia da Oura, in de buurt van Albufeira, gereden. Het is hier 1 uur vroeger dan in Nederland. We logeren in appartementencomplex Dom Pancho. Hier hebben we in 2006 ook gelogeerd. De hemel was helemaal helder toen we aankwamen. De volgende ochtend is het bewolkt en regenachtig. Het blijft heel de dag zo koud en vochtig. Nou zeg, dat is ook geen leuk begin van de vakantie! Gelukkig zijn we al voorbereid en hebben we warme kleren meegenomen.
Het is ongeveer twintig minuten lopen naar het strand.
Over paadjes op de rotsen, langs het strand lopen we naar Albufeira. Hoge rotswand in mooie lichte kleuren.
Met blote voeten op het natte strand is best koud!
Erik naast het poortje.
Plaatje van wat rotsen op het strand.
Na een uurtje klauteren gaan we even zitten op een van de strandbedjes op het strand. Helemaal leeg in dit weer.
Mooi strandje met de rotsen hier en daar.
We kwamen net op tijd in Albufeira aan want het begint nu echte druppels te regenen. Snel een paraplu kopen. Op elke vakantie kopen we wel een of twee paraplu's! We lopen een beetje rond en gaan wat eten. Erik verheugt zich al een tijdje op verse sardientjes. Hij krijgt een blad met zes grote sardientjes! Ik geloof dat hij wel een uur bezig is geweest deze op te eten :-) Zie hieronder de winkelstraat van Albufeira.
Zondag 9 mei
Hee! Het is vandaag heerlijk zonnig en best warm als je uit de wind bent. Wat een verschil met gisteren! In de ochtend zijn er nog wat wolkjes en gisteravond heeft het flink geregend maar nu is het lekker droog en warm. Ik haal wat boodschappen bij de supermarkt en maak koffie, thee en broodjes voor ons, ontbijt op bed voor Erik! Daarna gaan we op pad naar het strand. Er zijn er een aantal in de buurt, we gaan naar Praia Santa Eulália. Tentje heeft Erik meegenomen, wel zo gezellig en lekker tegen de wind. Hoge golven, beetje wild water. Even insmeren..
Boekje lezen, pootje baden, bruin bakken, water drinken, nectarientje eten, yoghurtdrankje drinken en Erik gaat zelfs helemaal het water in. Het is wel koud maar valt toch wel mee, ongeveer net zo koud als het zeewater in Nederland.
Het was een lekker relax stranddagje. Het weer was beter dan voorspeld was! Geeft hoop voor de komende dagen. Morgen gaan we een autootje huren zodat we ook andere plaatsen kunnen bezoeken.
Maandag 10 mei
Een fotootje van het uitzicht vanaf ons balkon bij opkomende zon.
We hebben een autootje gehuurd voor vijf dagen maar hij is morgen pas beschikbaar. Het weer is een beetje vreemd, lijkt steeds bewolkter te worden. Tegen een uur of één besluiten we toch maar naar het strand te gaan. Als het waait kunnen we ons tentje opzetten. Het wandelingetje naar het strand is sowieso even lekker.
Uiteindelijk blijkt het lekker warm te zijn op het strand met een blauwe lucht! Het tentje hebben we niet nodig. Eerst nestelen we ons in een inhammetje van rotsen. Over de rotsen groeien een heleboel paarse en gele bloemen.
Reshma gaat even bij de rotsen kijken en wordt bijna overvallen door de golven die aankomen razen. Dit vindt Erik wel een leuk moment voor een foto :-)
Het strand bestaat uit een heleboel kleine inhammen met kleine strandjes. Erik gaat even kijken wat er aan de andere kant van de rotspartij voor strandje ligt. Een groter strand, lekker rustig. Als we op het juiste moment langs de rotsen lopen worden we niet overspoeld door de golven, dat is spannend! Lekker rustig want dit strand is niet direct bereikbaar via een weg, alleen via een trapje en een paadje over de rotsen of om de rotsen heen kun je er komen.
Opnieuw installeren en boekje erbij.
Weer de mooie paarse bloemen tegen de rots. Belangrijk om genoeg te drinken dus we nemen altijd een grote fles water mee!
Wandeling. Gezellige witte bloemetjes tegen de blauwe achtergrond van de oceaan.
Erik gaat krabjes kijken tussen de rotsen.
Uitzicht naar nog een ander strandje iets verderop.
Baywatch?!
Ja van zoveel actie krijg je honger! Op het strand staat een gezellig restaurantje waar we een salade met tonijn en een gebakken eitje met kip bestellen. Verse jus (sumo natural de laranja) erbij. Jummie. Erik bezig met de mayo.
Het begint ineens te betrekken. Koude wind en een hele grijze lucht komt eraan. Denk dat we beter maar in kunnen pakken en naar het hotel terug kunnen gaan. Nog een laatste foto van het strand met de rotsen en met Erik.
Morgen krijgen we om tien uur de auto. Dan gaan we een stukje rijden en een wandeling doen uit het boekje met wandelroutes dat we meegenomen hebben.
Dinsdag 11 mei
Ons autootje is een VW Polo. Stoel kan helemaal omhoog gekrikt worden :-) We rijden ongeveer 10 km naar een plaatsje Paderne waar er een aantal wandelroutes beginnen. Wij gaan route 1 van de 3 doen. Ongeveer 10 km maar uiteindelijk hebben we er denk ik 13 ofzo gedaan (verkeerd gelopen :-). We kwamen nog een stelletje tegen met mountainbikes die dezelfde route gingen lopen met hun fietsen aan de hand want ze hadden een probleem met een van de fietsen. Nadat ze ons in het engels gevraagd hadden of we de weg wisten en wij in het engels antwoord gaven liepen ze weg en spraken ze gewoon nederlands!
Onderweg komen we amandelbomen tegen. Zie een close up van een amandel in zijn furry jasje.
Bewolking en zon wisselen elkaar af. Soms een hele donkere wolk en een paar spatjes regen maar we hebben de paraplu mee en we blijven de hele wandeling droog, geen echte regen gehad gelukkig. Wel af en toe fris. Vestje aan, vestje uit, vestje weer aan enz. Gezellige velden met bloemen in alle kleuren (wit-gele bloemen, rode klaprozen, paarse bloemetjes).
Bij het bordje gaan we langs de fontein en lopen verder over een autoweggetje.
Wat een saaie weg zeg, lijkt helemaal niet op een wandelpad. Hoop niet dat heel de route over autowegen gaat. We komen ook maar geen bordjes meer tegen van de route. Vreemd. Kaartje erbij gehaald, waar zouden we nou precies zijn op de kaart? Bij het volgende kruispunt aangekomen zien we dat we bijna weer terug zijn op de plek waar we vertrokken zijn! Twee andere wandelaar zijn ook de weg kwijt, ze hebben precies zo een folder bij zich als wij hebben, alleen doen zij route 2 ipv 1. Samen kijken we op de kaart en wijzen hen de juiste weg. Nu wij nog! We lopen heel de saaie autoweg weer terug naar fontein en dan nog een stukje terug. O, hier staat een bordje dat we voor de fontein naar links moesten!
Ja, dat lijkt meer op een wandelpad. Tussen amandel en olijfbomen en velden met bloemen, lekker rustig, we komen geen andere mensen tegen en het stelletje dat met de fietsen ging lopen zal nu wel kilometers verder zijn. Op gegeven moment moeten we een riviertje oversteken over betonnen blokken.
Schattig watertje.
Nog een stuk lopen, dan over een brug over de snelweg. Aan de andere kant komen we weer bij een watertje. Aan de andere kant van het water staat er een bergje met op de top een oude kasteel, nou ja, de resten daarvan uit de 12e eeuw. Voordat we het water over kunnen moeten we eerst een paar kilometer erlangs lopen. Op het paadje komt Erik ineens een paard tegen.
Kijk, daar moeten we heen!
Hehe, eindelijk een brug over het water. Een “oude brug” die niet meer zo oud is.
Klimmen naar het kasteel. Boven aangekomen is het hek om naar binnen te gaan op slot!
Dan begint de daling, weer terug over de snelweg heen en over weggetjes langs eenzame huizen met honden op het erf. Elk erf lijkt wel een of twee of vier of meer honden te hebben die allemaal aan het blaffen zijn naar ons. Gezellig hoor! :-\
Wel weer mooie bloemen.
Klaproos van dichtbij.
Onze voeten en knieën doen al aardig pijn. Zijn we er al bijna? Volgens mij hebben we echt wel meer dan 10 kilometer gelopen, wel meer dan 12 denk ik. Het laatste trekpleister op de route is een oude windmolen die gerestaureerd is. Daarvoor moeten we weer een stuk klimmen. Pff, warm en moe en zweterige rug met de rugzak. Erik en ik wisselen hem eerlijk af.
De wieken van de gerestaureerde molen hangen voor de helft los. Lekker gerestaureerd hoor :-) Je kunt beter niet zo een houten balk op je hoofd krijgen..
Het laatste stuk is een afdaling naar het dorpje Paderne. Hehe, eindelijk kunnen we onze schoenen uitdoen, heerlijk! Met de auto zijn we snel weer bij het hotel waar we een lekkere warme douche nemen. Erik zet de foto's op de notebook en ik ga even slapen. 's Avonds gaan we eten in het befaamde restaurant waar ze kip piri piri als specialiteit hebben. Tomatensalade erbij, frietjes en een beetje rijst met dingetjes erin. Verse jus en Erik heeft een large beer. Jummie. Volgende keer maken we er een foto van.
O ja, internet is heel duur in ons hotel dus we zoeken buiten naar internetcafé's. Nu zijn we ineens bekend geworden, noodgedwongen, met het fenomeen van karaokebars. Dat wil zeggen dat er een televisiescherm met grote teksten van de liedjes te zien is en dat iemand van het personeel de liedjes meezingt met de tekst. Niet altijd even zuiver en soms een beetje hard maar het heeft wel iets gezelligs. Moet niet te lang duren want je oren gaan soms een beetje pijn doen. Maar we hebben meestal gratis internet dus dat is wel handig. En Erik kan nog een paar large beers drinken! :-) Kijken wat we morgen gaan doen.
Woensdag 12 mei
Vandaag gaan we een coastal walk doen, oftewel een wandeling langs de kust. Het is wandeling 15 van het boekje "Walking in the Algarve". In totaal staan er maar liefst 40 wandelingen in. We kunnen dus nog een keer terug komen :-)
De start is in Benagil, ongeveer 30 km vanaf ons hotel richting het westen. Als we net een paar minuten aan het wandelen zijn begint het net te regenen. We hebben een paraplu mee en gaan daar even onder staan tot de meeste regen voorbij is. Het is nog bewolkt maar het ziet ernaar uit dat we wel kans op zon hebben en dat de regen voorbij gaat dus we gaan toch op pad. De route gaat over de toppen van kliffen langs de kust. We komen langs diverse rustige strandjes en ook een heleboel verlaten strandjes, alleen voor de meeuwen want er lopen geen paden naartoe, je kunt er alleen met de boot komen (als mens zijnde, de meeuwen hebben geen boot nodig).
Gezellige bloemen weer. Hier een boeketje van gele en gekke pluizige roze/witte.
Na een half uurtje lopen en klauteren over rotsige stukjes komen we bij een adembenemend uitzicht. Waaaaauw, wat is dit mooi zeg!
Even een bewijs dat we er echt geweest zijn en geen ansichtkaartje hebben gefotografeerd!
Een andere hele mooie bloem die we iets minder vaak op het pad tegenkomen.
Nog een adembenemend uitzichtje.
De hele wandeling is heen en terug langs dezelfde weg, min of meer. Het zou 10,5 km zijn en 3 uur duren. Maar met ons tempo van hier en daar kijken en fotootje nemen en op een paar strandjes kijken doen we er veel langer over. Het is heerlijk om zo vrij over de rotskliffen te wandelen en we komen niet veel mensen tegen. We hebben een eersteklas overzicht over stranden en kliffen en het gevoel zo vrij als een van de meeuwen te zijn!
Bij Praia da Marinha dalen we af naar het strand en gaan daar onze broodjes opeten.
Eigenlijk hadden we verwacht dat het strandtentje open zou zijn en wij daar een omeletje ofzo zouden kunnen kopen en een vers sapje zouden kunnen drinken. Gelukkig hebben we zelf broodjes en een fles water mee. Even lekker schoenen uit.
Dan verder. We komen door een soort duingebied op de rotsen. Even in het boek kijken hoe ver we al zijn en wat de aanwijzingen zijn hoe verder te gaan.
Achter ons is een view van een spectacular arch, zo zegt het boekje. Hmm, met de zelfontspanner ziet de arch er niet zo spectacular uit. Wij daarentegen wel! :-)
We vervolgen onze weg. Wolken en zon wisselen elkaar af. Vestje aan, vestje uit, vestje aan, enfin, hetzelfde verhaal als gisteren. Maar al met al hebben we toch mazzel met het zonnetje.
Nog een foto van de gekke roze bloemetjes die je veel ziet op de rotsen.
Als we aan het eind van de heenweg zijn hebben we niets meer gegeten dan de broodjes op het strand en we moeten dezelfde weg nog terug. Bovendien moet Reshma weer plassen. Het eerdere plasje was in het wild maar een echt toilet zou toch ook wel fijn zijn, evenals iets te eten en te drinken want ons proviand is op. Nou ja, niets aan te doen, we gaan beginnen aan de terugreis. Die zal een stuk sneller gaan want we hoeven nu niet steeds over het randje van elke klif te kijken wat er te zien is. Na een kwartiertje zien we ineens iets wat een hotel zou kunnen zijn. Daar even kijken of we wat kunnen eten. Het blijkt een complex met een beauty centrum te zijn, een zwembadje en ligbedjes en mensen in badjassen. We kunnen daar wel eten. Je betaalt wel de hoofdprijs. Een broodje tonijn kost 8 euro, normaal kost dit minder dan 3 euro! En ik had beloofd om ons op lunch te trakteren vandaag, ben ik mooi klaar mee!
De frietjes zijn wel lekker! En als toetje een cappuccino. Dat is hier tot nu toe steeds een koffie verkeerd met slagroom.
Buikje vol dan kunnen we snel weer verder lopen, het is al over vijven. We lopen snel door en zijn bijna in een uurtje weer terug bij de auto! Nog een foto van het landschap onderweg.
En tot slot een mooie paarse distel.
Het was een heerlijke wandeling die ons veel mooie foto's opgeleverd heeft!
Donderdag 13 mei
Vandaag doen we wandeling 11 uit ons boekje, naar de top van de Picota, dat is een kleine berg met de top op 774 meter. Niet zo hoog als de Foia maar daardoor ook niet zo toeristisch dus het zal een rustige wandeling worden waarbij we niet erg veel mensen tegenkomen.
Na het ontbijt bij Panito Mole waar we wel vaker broodjes met Frango en met Ovo eten en koffie en sapjes drinken, rijden we ongeveer 50 km naar het plaatsje Monchique, halverwege de berg. Daar parkeren we de auto en doen onze wandelschoenen aan. Op het plein van Monchique drinken we nog koffie en Erik eet een soort roomgebakje. Genoeg brandstof voor de wandeling! Hij is 14,5 km en de geschatte tijd die daarbij hoort is 4 uur wandelen. Tegen een uur of één gaan we lopen. Al snel verlaten we de autoweg voor een wandelpad tussen kurkeikenbomen. Er worden stukken van de oppervlakte van de stam afgesneden want dat is de kurk. Hierdoor zie je verschillende kleuren en relief op de boomstammen. De laatst verwijderde lagen maken dat de stam donkerbruin eruit ziet. Het contrast met de felgroene blaadjes is mooi. Op de bast staat een cijfer wat aangeeft in welk jaar de boom ontkurkt is.
Heel de grond langs het pad, tussen de kurkeiken, is bezaaid met varens. Zachtjesaan klimmen we omhoog en de kurkeiken maken plaats voor eucalyptusbomen. Dunne gladde stammen, een beetje grijzig. Als je een blad doormidden vouwt kun je sterk de eucalyptusgeur ruiken. Straks een foto van de eucalyptus.
Op een gegeven moment zijn de bomen ineens verdwenen en staan we op stenen met rotsplantjes. De top is al zichtbaar. Het waait hier hard. Mooi weids uitzicht, alleen jammer van de wolken, het zicht is niet zo helder.
Op de top aangekomen lopen we snel naar de andere kant van de berg waar we uit de wind kunnen zitten. Lunchtijd! Broodje met hazelnootpasta en een mooi uitzicht. Als de zon even schijnt is het lekker warm.
Dan lopen we weer verder, van de top af en weer een eucalyptusbos in.
Eucalyptus, kurkeiken en varens, dat is zo een beetje de samenvatting van het bos!
Af en toe ook wat mooie lavendel, volgens mij heet het kuiflavendel.
Zo lopen we een heel stuk door het bos en daarna over open velden met jonge eucalyptusboompjes. Uit een hele dikke stam steken een paar dunne eucalyptustakken. We hebben een discussie hierover. Reshma denkt dat de eucalyptus zich heeft laten groeien bovenop een kurkeikenstam en Erik denkt dat de dikke stam gewoon van een eucalyptus zelf is. Maar zie je dan niet dat alle eucalyptusbomen hier smal en lang zijn, heb je er al eentje gezien die zo een dikke stam heeft? Nee, moet Erik toegeven.
Dan lopen we het bos uit en over een open vlakte over een autoweg langs velden en huisjes. Veertig minuten deze weg volgen.. tjonge, nu hebben we het wel gezien hoor. Saaie weg over asfalt, in bochten heen en weer slingerend, steeds dalen en onze schenen, knieën en voeten doen al zeer. Volgens mij lopen we nu al ruim drie uur.
Op een gegeven moment gaan we van de weg af en zijn we de weg kwijt. De omschrijving in het boekje klopt niet of het pad wat we moeten hebben is begroeid met planten en struiken zodat we hem niet meer zien. De wandelroute staat verder niet met bordjes of tekens aangegeven dus we moeten het met het boekje alleen kunnen volgen. Nou, er zit niets anders op dan over de autoweg terug te lopen naar het dorp.
Erik heeft de Navman meegenomen en een vrouwenstem zegt dat we nog 3,14 kilometer moeten rijden :-)
Langs de weg zien we ineens wel veel dikkere eucalyptusbomen! Hmm, misschien had Erik toch wel gelijk dat de jonge takken op een eucalyptusstam groeiden. Hoewel die bast volgens mij niet zo glad was als van deze oude eucalyptusbomen.
Hehe! Daar zien we het pad waarover we begonnen waren te klimmen naar de top. We zijn bijna weer bij de auto! Joepie! Moe en hongerig en ik moet plassen en we kunnen niet wachten om de wandelschoenen uit te schoppen en de voetjes weer lucht en ruimte te geven.
Het eerste stuk naar de top was het leukst van de wandeling, daarna door de eucalyptusbomen ook wel maar op een gegeven moment heb je het wel gezien. En de vele kilometers over de autoweg hadden niet meer gehoeven wat mij betreft. Maar goed, we hebben de kilometers in de benen zitten en we hebben het een en ander geleerd over kurkbomen en eucalyptus! :-)
Morgen misschien niet meer wandelen maar relax met de auto stadjes bekijken ofzo.
Vrijdag 14 mei
Vandaag slapen we uit en beginnen we de dag rustig. We willen naar de westkust rijden om daar wat te wandelen. Onderweg stoppen we in Lagos om te eten. Duurt weer minimaal een uur want Erik heeft weer sardientjes!
Foto van een straatje in Lagos met de kerk op de achtergrond.
Een Portugese meneer zit rustig op een bankje naar de voorbijgangers op het plein te kijken.
Op een plein drinken we nog koffie en dan rijden we verder naar de westkust. Het weer wordt echter steeds slechter, helemaal bewolkt en het begint ook te regenen. Dan gaan we maar niet wandelen, het is koud en nat en het waait hard. Op een uitkijkpunt maken we nog wel snel een foto van de kust aan de linkerkant en van de kust aan de rechterkant.
Wanneer het weer droog is, rijden we nog een paar minuten door naar Praia de Castelejo en stappen even uit de auto om op het strand te kijken.
Heel anders, de kust aan deze kant. Donkerder en niet zulke broze en grilige rotspartijen als in het midden-zuiden. En grote ronde stenen.
Als het weer helemaal bewolkt wordt gaan we weer terug naar ons appartement. Het is inmiddels ook al zes uur geweest en we moeten nog een uurtje terug rijden.
's Avonds gaan we in Albufeira eten.
De eerste dag hebben we gezien dat er een Thaais restaurant staat en daar willen we gaan kijken. Het blijkt een heel mooi groot restaurant te zijn en de eigenaar is een Nederlandse vrouw! We hebben lekker gegeten maar wel duur voor Portugese begrippen en heel machtig, eerst de soep met kokosmelk en daarna de curry met kokosmelk.
Zaterdag 15 mei
Nog voor half elf zitten we in de auto, weer op weg naar de westkust. We gaan nog een keer proberen om daar te wandelen en op het strand te liggen. Dat is gisteren niet goed gelukt en vandaag lijkt het weer iets beter te zijn. Nog wel wolken maar minder donker dan die van gisteren.
Eerst wandelen we een uurtje of wat en dan gaan we lunchen op een terras met uitzicht op de kust.
Het waait hier wel hard!
Nog een foto van de kust.
Dit strand heet Praia dos Amados. We proberen ons daar te installeren maar het is koud en het waait erg hard.
Nog even een foto van het landschap waar we doorheen gewandeld zijn, veel groen en gele bloemen. De foto moet nog een keer over vindt Erik want ik keek niet lief genoeg..
We gaan weer naar de auto en rijden weer richting Albufeira en stoppen bij een strandje waarvan we denken dat daar een koepelvormige grot met open bovenkant op het strand te zien is, dat hebben we op een ansichtkaartje gezien en dat zoeken we nu. Dat bleek niet dit strand te zijn. Een meneer ging ons voor alle trappen af naar het strand en we zagen hem door een opening in de rots kruipen naar een volgende baai. Hij paste er maar net doorheen. We gingen hem achterna, Erik is al aan de andere kant.
Lekker rustig is het hier. Het water is wel vreselijk koud! Echt wel kouder dan bij Albufeira in de buurt! Erik denkt dat dat zou kunnen omdat Albufeira iets dichter bij de Middellandse zee ligt. Het oceaanwater is kouder dan dat van de Middellandse zee. We blijven nog liggen totdat de zon achter de hoge rots achter ons verdwijnt.
Zondag 16 mei
Vandaag voel ik me niet zo lekker, hoofdpijn en misselijk. Erik gaat op zoek naar een apotheek om Ibuprofen te zoeken. Ik neem er eentje in en ga weer slapen. Erik gaat vast naar het strand want het is vandaag helemaal blauw en zonnig! Als ik me beter voel later, kom ik ook. Gelukkig gaat het na een uur of wat al wat beter en kan ik ook naar het strand. We spreken af bij het strandtentje waar we laatst ook gegeten hebben en eten gegrilde kip met friet en sla. Hier moest ik vanmorgen niet aan denken dat ik dat zou kunnen eten! Daarna nog even lekker in het zonnetje. Snel nog een zonnebril gekocht, beter voor het hoofdje. Wel een beetje groot maar dat is in geloof ik :-)
Tegen een uur of vijf wordt het koud want het gaat stevig waaien. We gaan nog even een douchen en ik doe een dutje nadat ik nog een tabletje gegeten heb. Erik zet de foto's op de blog en kijkt tv (BVN, Eurosport en nog wat zenders). 's Avonds gaan we voor de laatste keer kip Piri Piri eten bij O Manel Dos Frangos. Met tomatensalade en frietjes en rijst. Large beer voor Erik en sumo natural voor mij. De meneer weet ons recept al uit zijn hoofd! :-) Is ook niet zo moeilijk want het enige wat je hier kunt bestellen is kip Piri Piri en varken Piri Piri. Ze hebben geen uitgebreide menukaart zoals normale restaurants. We hebben ook wel mensen gezien die dachten dat ze van alles konden bestellen vanaf een kaart en teleurgesteld weer weg gingen. Maar wij zijn wel tevreden met dit restaurantje. We hebben er in totaal nu vier keer gegeten deze vakantie. We hadden nog een fotootje beloofd.
Morgen is onze laatste halve dag hier. Tegen 12.50 uur worden we bij het appartement opgehaald. Het vliegtuig vertrekt om half vier en we komen kwart over zeven Nederlandse tijd aan. De vliegtijd is twee uur en drie kwartier. We hopen dat het in Nederland inmiddels ook warmer en zonniger is geworden! Hier is het in ieder geval voorlopig elke dag stralend zonnig :-/
Maandag 17 mei
Er doen zich problemen voor met het vliegverkeer van en naar Nederland door de aswolk van de IJslandse vulkaan. Het is nog onduidelijk of dit voor onze vertrektijd consequenties heeft. Dus we worden door OAD vliegreizen om 12.50 netjes op tijd opgehaald bij het hotel. Op het vliegveld aangekomen checken we in en gaan we wachten wat er verder gebeurt. Een hostess van een andere reisorganisatie vertelt ons dat er waarschijnlijk wel een of twee uur vertraging zal zijn omdat het vliegtuig waar wij mee vertrekken uit Groningen komt en daar al met vertraging vertrokken was of zou vertrekken.
Er staat een groepje mensen in onze rij om in te checken maar die worden door uit de rij gehaald. Zij zouden vanmorgen vertrekken maar toen was er geen vliegverkeer mogelijk. Nu dachten ze met ons samen in te checken maar dat werkt zo niet. Wij hebben dan nog geluk dat we wel weg kunnen (waarschijnlijk).
We gaan door de douane en vermaken ons met koffie drinken. Dit was een medium cappuccino. Vraag me af of mijn hoofd in het kopje van een large cappuccino zou passen :-) Kop past wel leuk bij de zonnebril.
We zien op de borden ineens staan dat we ipv om 15.00 instappen nu naar verwachting om 19.00 pas gaan instappen. Dat is vier uur vertraging! Pff.. De lucht is erg droog en als we zo lang moeten wachten kunnen we beter weer naar buiten gaan en ons daar vermaken. Er liggen een hoop mensen op het gras tussen de parkeerpleinen onder de palmbomen. Zij moeten ook allemaal wachten. We drinken buiten op het terras voor de ingang nog wat. Water is erg duur, klein flesje van 0,25l voor 1,85 euro en een grote fles van 1,5l voor 3,90.
Om de zoveel tijd gaan we weer even kijken of de vliegtijd bijgesteld is want er staat bij dat het de verwachte tijd is. Maar hij blijft op 19.55 vertrek staan. Dan gaan we ook maar even op het gras zitten. Erik koopt een AD krantje. Tijd genoeg om te spelen met de zelfontspanner! :-)
Zo brengen we de tijd door, dan weer binnen dan weer buiten op een bankje voor de ingang. Uiteindelijk vertrekken we ongeveer om 19.30 uur en zijn we 2 uur en 40 minuten later op Rotterdam airport. Dat heet tegenwoordig Rotterdam The Hague airport. Dat wist ik nog niet. De stewardess zei eerst: welkom op The Hague en iedereen lachte haar uit dat ze het fout zei. Maar eigenlijk had ze het dus maar half fout..
Onze auto staat op het parkeerterrein. Erik haalt de auto en ik wacht op de koffers. Binnen 10 minuten heb ik de koffers en staat Erik voor. Een kwartier later zijn we alweer thuis! Ondanks de vertraging was het toch wel goed te doen, een middagje vliegveld. Nu wel moe. Snel naar bed, morgen weer vroeg op om te werken! :-(
Dat was het voor Portugal voorlopig. De volgende keer dat we weer gaan lijkt het ons leuk om een rondreis te maken, met een autootje rondtrekken.