Mijn oma is op 1 juni 80 jaar geworden! Eigenlijk was ik niet van plan om een blog te maken voor mijn familiebezoek maar er zijn zoveel leuke familiefoto's dat ik de blog nu gebruik als fotoalbum :-)
Niet veel tekst dus en veel foto's. De camera is nieuw en ik kan er nog niet helemaal goed mee overweg dus soms zijn de foto's een beetje geel (zoals onderstaande eerste foto's) of soms zijn ze niet helemaal scherp. Maar ik vind ze toch leuk genoeg om te delen met jullie.
Bij oma thuis, middernacht, wanneer 1 juni begint. Familie komt bij oma langs om met haar haar verjaardagsdag te beginnen en te proosten. Foto van Jayshree en Priya, de zusjes.
Anil en Maricel zijn uit Nederland gekomen voor oma haar verjaardag. Jayshree ook.
Vasant ook. Een hoop vakantiegangers dus. Rekha en Vasant. Vasant denkt na, dan moet hij stil zijn anders raken zijn hersens in de war :-)
De nichtjes met oma.
Stoere fazant.
De high tech brothers :-)
Oma kijkt ernaar.
Tante Asha is er ook.
Moeder en dochter.
Ashik en omaatje. Oma, let op, foto! (oma wordt een beetje moe van alle foto's :-)
Kijk Aradhana, je stoere broers!
Vader en zoon.
Close up van mijn oom.
En van Vidhan op zijn eepc waar hij zo dol op is.
Woensdag 1 juni, de kerkdienst bij oma thuis
Tegen half zes begint de kerkdienst. Het is een kerkdienst van ongeveer een uur. Pandit Bansraj zit links.
Oma gooit dingen in het vuur :-)
Iedereen die op de grond zit mag meedoen en dingen in het vuur gooien :-) Wel wachten op het juiste commando van de pandit (“swahaa“).
Als de dienst afgelopen is mag iedereen bloemen op oma strooien. Vasant vat zijn taak serieus op :-)
Oma geeft de pandit “dhaan“ . Je moet vijf dingen geven. Wij geven uien, daal, knoflook, rijst en geld.
Deze ooms hebben we al eerder gezien.
Oma heeft heel veel bloemstukken gehad. Hier een close up van twee mooie rozen.
Oma en kleindochter in de bloemetjes gezet.
Wauw, wat een bloemenzee! We kunnen bijna niet meer lopen in de voorzaal.
Zaterdag 4 juni, Oma's feestje bij oom Tommie thuis in Lelydorp
Oom Tommie heeft een mooie feesttent gemaakt bij zijn huis. Gezellig versierd.
Shaina en een buurtvriendinnetje.
Oom Jan wandelt een ommetje in de grote achtertuin van oom Tom. Met meertjes en squashbaan en al :-)
Het is vandaag een regenachtige dag. Plotseling wordt de lucht heel donker. Als dat maar goed gaat, het feest moet nog beginnen... Let op het houten huisje aan de overkant van de weg.
Het begint keihard te regenen! Dit is het huisje in de stromende regen.
De achtertuin in de regen.
De eerste gasten zijn inmiddels gearriveerd. Hier weer een paar familiefoto's. Neef Anil.
En zijn vriendin Maricel. Zij komt uit de Filippijnen en ik hoor dat ze lekker kan koken (altijd leuk om bij het voorstellen van iemand een interessant detail erbij te vertellen :-) Verder houdt ze ook van lekker eten, zie de bananenchips.
Neefjes Ravin en Vidhan. Peace man! (of betekent het iets anders, ik ben al veertig dus ik houd het niet meer zo bij)
En onze Ashik, big smile!
Papa en Ravin. De bosmensen. Ravin is vaker in het bos dan in Paramaribo.
Tantes onder een paraplu. Want als je naar binnen wil moet je eerst onder de goot doorlopen en dan krijg je een hele plens water over je heen.
Regen zorgt wel voor leuke actiefoto's :-)
Overzichtsfoto van het feestje. Het is nog niet zo druk maar later wordt het wel drukker, als de regen voorbij is.
Vidhan en Anil.
Tatjana en Adriana. De Braziliaanse vriendinnen.
En ik erbij. Closer up kan haast niet zou je zeggen.
Oom Tom en oom Oener. Goed gedaan oom Tom, het is een leuk feestje met lekker eten!
Astrid en haar dochtertjes. Wat zijn ze al groot geworden!
Reshma en omaatje. Oma kijkt een beetje boos want ze heeft nu toch wel echt genoeg van de hele dag mooi kijken voor foto's!
Dan is het tijd voor oma om het kaarsje uit te blazen en de taart te snijden. Adriana heeft deze mooie taart gemaakt.
Reshma en Beatriz, de zusjes.
Ravin en Viraaj, twee stoere neven.
Rekha en Raoul.
Moeder, dochter en oma.
Rekha en Reshma, de nichtjes.
Priya wordt caipirinha gevoerd door haar zus.
Ravin met oma.
Oom Jan en tante Griet.
Helemaal gelukkig met de caipirinha!
Dat was het voor nu. Er komen nog foto's van Fort Nieuw Amsterdam. Nu gaan we even spelen in een van de vele kreekjes van Suriname met cola-water.
Middagje Fort Nieuw Amsterdam
Met een bootje steken we de Suriname rivier over bij Leonsberg om bij Nieuw Amsterdam te komen. Waarom het Leonsberg heet is ons een raadsel want er is in de hele omgeving geen berg te bekennen. Oom Jan en Anil zitten aan kop van de boot.
Aan de andere kant aangekomen. Kanonnen, betonnen zitje en het verzoek om de omgeving schoon te houden. Interessante combinatie :-)
Typisch tropisch gebouw voor de politie.
De groep neemt een kijkje bij een monument van de Chinezen.
Er staan hier overal kanonnen. Dat heb je met een fort denk ik. Leuk om mee op de foto te gaan.
Grappige houten touwbrug.
Nog een kanon en de achtergrond van palmbomen en de Surinamerivier. Het is mooi weer vandaag. Op de een of andere manier is het altijd rond het heetste moment van de dag dat we komen wandelen in Nieuw Amsterdam. Vandaag dus ook weer. Het is erg warm en de zweetdruppeltjes glijden langs mijn rug.
Twee papayabomen. Volgens mij is het de tijd van papaya's en ook van ananassen want die zie je heel veel langs de kant van de weg verkocht worden.
Mooie wolkjes. Plaatje van een beetje moerassig gebied. Het is nu grote regentijd dus het regent bijna elke dag. Soms is het de hele dag door bewolkt maar op andere dagen als vandaag schijnt er een behoorlijk fel zonnetje. Dan nog kan er een flinke regenbui overtrekken. Maar dat is fijner dan de hele dag druilerig weer.
Close up van een bloemenstruik. Geen idee hoe deze struik of bloem heet.
Maricel en Reshma zitten op een kanon. Doe je niet elke dag.
Vasant wil ook graag even op een kanon zitten. Iemand roept dat het kanon koud aan zal voelen en dat moet Vasant even zelf testen. Aan fotomakers geen gebrek. Aan onderstaande foto hebben wel drie fotomakers meegewerkt!
Houten huis waarvan de kamerplanten een beetje uit de hand gelopen zijn.
Deze slippers staan symbool voor de Hindoestaanse immigratie.
Mooi typisch Surinaams huis (hoe ze vroeger gemaakt werden).
Een plattegrondje van het fort.
Tussen alle kanonnen zijn er ook schattige bloemen te vinden.
Wandschildering ergens (ik dacht in het kruithuisje)
De heren bij de metalen cocosoliepan. Lijkt op een op zijn kop gelegde gigantische helm.
Een tanker? Zo schattig. Doet me denken aan die robot uit the wizard of Oz.
Hele grote lely bladeren. Oom Jan zegt dat je er een baby op kunt laten drijven. We hebben even geen baby bij de hand om het uit te proberen maar het zou heel goed kunnen.
We hebben wel Anil en hij gaat het proberen. Kijk, met één been... Vasant staat erbij en hij kijkt ernaar. Dat zie je zo.
In de koppen van de lelydingen zitten een soort noten. Ravin probeert een van die koppen te pakken.
Dit is het echte kruithuis. Zonder ramen. Heerlijk koel binnen en het galmt erg goed. Dat proberen we uitvoerig uit met allerlei klanken.
Maricel. Mooi plaatje.
Ergens staat een touwbrug waar je overheen kan lopen, voor de leuk.
Er staat ook een gevangenis op het terrein. Daarin is er een soort expositie. Hier hangt bijvoorbeeld dit schilderij.
Na bijna twee uur rondgelopen te hebben gaan we weer terug naar het bootje. De bootman zou ons weer op komen halen. Kijken of hij er al is, anders moeten we een plek in de schaduw zoeken om te wachten want het is vreselijk warm in de brandende zon.
Gelukkig staat hij er al. Instappen maar!
Hier een paar foto's van wat we onderweg zien.
Ook dit grote schip. Ligt voor anker in de Surinamerivier. Waar zal het op wachten?
En dan komen we weer aan bij Leonsberg, waar onze auto's staan. Die zijn ondertussen vuurheet geworden.
In de modder rennen tientallen kleine adhd krabjes rond.
Dat was het voor nu. Er volgen nog foto's van onze middag bij het kreekje. Dat wordt morgen.
Middagje Derde brug
Ik weet niet waarom het derde brug heet want we zijn geloof ik over geen enkele duidelijke brug gereden. Maar goed, we gaan dus vandaag naar de derde brug om in een van de kreekjes te zwemmen en een beetje te chillen. De weg is dezelfde weg als naar Zanderij maar dan nog ietsje verder. We komen langs Lelydorp waar we bij de bekende warungs bami kopen (en voor mij een nasi). En een paar roze flensjes gevuld met gezoete cocos. Jummie.
Anil wijst aan wat we willen.
Dan rijden we verder. Bij de ingang van de derde brug (is nu een soort oord geworden, vroeger was er echt nog een brug en een kreek en verder niets) staat een boom met hangende vogelnestjes. Leuk voor een foto.
Closer up.
We installeren ons onder een van de palmboomhutjes en Ravin gaat al gelijk aan het hengelen. Direct heeft hij een visje gevangen. Geen idee wat het voor vis is. De bedoeling is dat hij met de kleine visjes de grote vissen gaat vangen.
Plaatje van de omgeving.
En hier zitten we dan in het hutje.
Het is behoorlijk heet in de zon. Oom Jan zet zijn jogo in het water.Het is een echte Parbo bier.
Na het eten van alle nasi is het tijd voor een dutje. Ravin heeft zijn stoere legerkleurige hangmat meegenomen.
Maricel wilde langs de weg een ananas kopen. Die wordt gesneden met Ravin zijn zakmes. Hele klus want het is een dikke schil maar het smaakt heerlijk zoet.
Na wat zwemmen en wat eten gaan we nog een wandeling maken in het bos. Overzicht van de kreek.
En dan in het bos. Gelukkig is er een paadje gemaakt want het bos is ondoordringbaar anders. Er loopt een kolonie grote rode mieren over de grond, netjes achter elkaar in een rij. Daar wil je niet in gaan staan.
Hee! Wacht op mij! Is wel een beetje lastig lopen met slippers. Zeker als je door het water moet af en toe, modderige kleigrond.
Maar het is wel echt mooi hier. In het echte binnenland is de natuur nog mooier. Maar hier is het al prachtig. Echt regenwoud.
Het water wordt cola kleurig door de bladeren die erin vallen. Het ruikt en smaakt (zegt oom Jan) naar thee.We discussieren op welke thee het lijkt. Als je een beetje thee in je handen doet lijkt het groene thee maar naarmate het dieper wordt lijkt het meer op rooibos thee :-)
Op de weg terug begint het ineens te betrekken. Je kunt een beetje een regenboog zien. Grappig hoe je kunt volgen waar de donkere lucht heengaat en waar het begint te regenen en waar het weer ophoudt. Een harde tropische regenbui die na een tijdje ook weer over is en dan komt de zon weer tevoorschijn.
Dat was het voor vandaag. Als er weer leuke dingen te showen zijn dan wordt de blog vervolgd.
Dagje Nickerie
Vandaag (vrijdag 10 juni) gaan we naar Nickerie. Nickerie is het meest westelijke district in Noord Suriname. De weg wordt de Oost-West verbinding genoemd. Het is precies één weg die alle provincies in het Noorden met elkaar verbindt. De reis duurt drie-en-een-half uur. In het districht Saramacca gaan we over de Saramaccarivier. Vroeger was hier en pontje.
Foto uit het achterraam. Mooie kankantrieboom links. Deze bomen vormen herkenningspunten op de weg want ze vallen goed op. Bijv. “vanaf de kankantrieboom is het nog vijf minuten rijden naar de veerboot” (vroeger dan want nu zijn er overal bruggen gebouwd).
Na Saramacca komen we in Coronie. District van de creolen en cocosnoten. Bij een tentje langs de weg kopen we een kokosnoten om te drinken en Maricel en ik vragen of er een toilet is. We hebben inmiddels al twee uur gereden ofzo. Bij het paadje naar het toilet (op het erf van de vrouw) staat een cashewboom. Je kunt de cashews zien. De vrucht schijn je ook op te kunnen eten.
Ze verkopen veel fruit en ook palmolie en parwa honing.
Oom Jan rekent af met de mevrouw. Het is hier zoveel goedkoper dan in de stad (Paramaribo wordt in Suriname “de stad“ genoemd). We kopen een heleboel bij de mevrouw, manjes, advocaten, sapatiljes, cocosnoten.
Als we de kokosnoot leeg hebben gedronken wordt hij door een andere mevrouw met een kapmes opengekapt zodat we het vruchtvlees op kunnen eten. Maar onze kokosnoten zijn wel erg jong dus weinig vruchtvlees helaas.
Daarna vervolgen we onze weg. Een lange rechte weg door Coronie.
Van Coronie komen we in het district Nickerie. Het district van de rijstvelden en de hindoestanen. Nickerie is na Paramaribo de grootste stad in Suriname. Met vliegtuigjes worden de rijstvelden bemest of bezaaid of ze gebruiken de vliegtuigjes om insecticiden te sproeien over de rijstvelden.
Nog een brug. We kijken overal voor kaaimans maar we zien er geen enkele. Nou ja, dat is niet helemaal waar, op de weg in Saramacca zagen we een kleine kaaiman de weg oversteken. We dachten eerst dat het een leguaan was maar toen we dichterbij kwamen konden Anil en oom Jan (die voorin zaten) aan de staart zien dat het een kleine kaaiman was, waarschijnlijk nog een jonkie. Voor we goed en wel erbij waren was hij al in het hoge gras verdwenen.
Vroeger zagen we volwassen kaaimannen in deze wateren in Nickerie maar vandaag dus niets.
Een rijstveld.
Witte reigers. Waarschijnlijk hebben ze de grond hier geploegd ofzo want er zijn een heleboel van deze reigers op precies deze plek.
Dan zijn we na 3.5 uur eindelijk in het centrum van Nickerie. Mooie waterlelies. De bladeren werden vroeger gebruikt als er een huwelijk was want de mensen gebruikten het als bord voor hun eten. Ik weet niet of dat nu nog gebeurt. Oom Jan vertelt dat het alweer 24 jaar geleden was dat hij hier gewoond heeft. Hij heeft er ongeveer 10 jaar gewoond en Anand, Anil en Ravin hebben hier hun jeugd doorgebracht en Vedena is hier geboren. Mijn ouders en Roshni hebben hier ook best een tijd gewoond. Ik woonde toen bij opa en oma en ik ging in de weekenden met een klein vliegtuigje naar Nickerie om bij hen te logeren dus ik ken Nickerie ook wel een beetje.
De hoofdstraat van Nickerie. Dit plaatje zie je volgens mij ook op ansichtkaarten van Nickerie (als die bestaan). Het bekende gezicht van Nickerie. Ik geloof dat het de Oostkanaalstraat heet.
Wij warung Manis Ella gaan we lunchen. Tante Griet kwam hier altijd eten dus we gaan kijken of het nog steeds goed is. Ja hoor, de saoto is voortreffelijk. Anil en Maricel nemen bami en oom Jan een pitjel. En ik ook (naast de saoto). En we bestellen baka bana's met pindasaus.
Tante Griet had vroeger een dienst en ze heet Debbie. Elke keer dat we naar Nickerie komen gaan we bij haar langs en nemen wat voor haar mee. En steeds bellen we om te zeggen dat ze niet moet koken en steeds kookt ze toch voor ons! Vandaag heeft ze doks in masala en roti gevuld met aardappel gemaakt. En dat terwijl we net gegeten hebben!
Heerlijk balkon bij Debbie, het waait hier lekker. Reshma in de schommelstoel.
Oom Jan krijgt een jogo!
Debbie in de schommelstoel. Debbie komt uit Brits Guyana. Dat grenst aan Nickerie (er ligt wel een rivier tussen).
Het hele gezin. Haar man Anand had al een paar borreltjes op toen hij thuiskwam :-)
Na een heleboel dingen meegekregen het hebben (fruit, chips, eten voor tante Griet) worden we uitgezwaaid.
Dan rijden we nog langs het ouderlijk huis van oom Jan en die van mijn vader. De huizen zien er nog precies hetzelfde uit. Waar blijft de tijd he, dat het al vierentwintig jaar geleden was. Oom Jan en papa werkten toen in het streekziekenhuis.
Het streekziekenhuis is nu vernoemd naar een broertje van mijn opa.
Het is inmiddels al kwart voor vijf en tegen zeven uur wordt het donker dus we gaan maar weer terug. We zouden anders nog naar zeedijk kunnen gaan maar dat is nog een eind rijden en dan wordt het laat voor we weer thuis zijn. Dus de rit van 3,5 uur terug begint. Anil heeft eigenlijk heel de dag gereden. Oom Jan zegt dat hij dat wel gewend is als piloot maar als piloot vlieg je niet meer dan drie uur (?) achter elkaar, dan wissel je elkaar af (volgens mij vertelde Anil dat er nog twee co piloten meegaan op een vlucht).
Thuis aangekomen zijn papa en Bea op bezoek. Nog even babbelen en dan douchen en slapen. Want het was een leuke maar vermoeiende dag. We zijn om negen uur vertrokken en we zijn om acht uur weer thuisgekomen.
Op stap met papa en Beatriz
Zaterdagochtend. Ontbijtje in het Marriott hotel. Omeletje met groente, ananas en watermeloen, wafel met poedersuiker.
Papa en de theepot.
Bea en Reshma in het aquarium.
Dan boodschappen doen in een chinese winkel. Ze hebben daar een lieve papagaai.
Hij vindt mij ook lief en speelt met mijn haar :-)
In de winkel komen we een chinese vriend van papa tegen. Hij heeft ook een chinese winkel en hij verkoopt daarnaast koffie en thee. Papa vraagt hem of hij staks met ons een theeritueel kan doen in zijn winkel.
We lopen nog even door de winkel en zien een mevrouw bezig met kruiden. Dit pakket van kruiden is om soep te maken wat ergens goed voor/tegen is.
Close up van de kruiden. Het lijkt wel een kunstwerkje.
Iets later, bij het theeritueel. Leuke kleine aardewerk theepotjes. We krijgen groene thee en zwarte thee.
In kleine kopjes.
Dat was leuk! Papa zet me bij oma af want Karin komt mij straks ophalen.
Karin met oma.
En Karin met mij :-) Karin en ik kennen elkaar al vanaf de lagere school! We gaan wat eten en kletsen gezellig bij. Volgend jaar weer! :-)
Geen foto's meer voor vandaag. Morgen is alweer de laatste dag in Suriname. Het vliegtuig vertrekt om half elf 's avonds.
Laatste dagje
Zoals elke ochtend ben ik ook deze laatste ochtend van zes tot zeven te vinden in het zwembad Parima. De laatste 30 baantjes trekken (50m bad) en de laatste vergadering met de medezwemmers (zo noemen ze het als je een babbeltje houdt, al hangend aan de drijvertjes :-)
Thuis nog een foto reportage van oma. Lachende oma.
Oma die de USB stick vasthoudt en vraagt: zitten HIER foto's in??? Ze begrijpt er niets van :-) Maar ze vindt het wel heel prettig om zo groot de foto's te kunnen zien op de laptop met diapresentatie. Nu hoeft ze geen bladzijden om te slaan, zegt ze!
En de pittige blik van oma. Alsof ze zegt: Ai, vertel me wat je nog meer te vertellen hebt!
Foto vanaf het balkon van de voorkant van oma's tuin.
En de voorkant van het huis achter de mooie bougainville.
Ik weet niet hoe deze bloemetjes heten maar ik vind ze wel schattig. Mooi tegen de blauwe lucht.
Karin komt nog even langs om gedag te zeggen, mij te helpen mijn koffer dicht te krijgen en mij een kadootje te geven. Dat is lief!
Dan is het tijd om afscheid te nemen van oma. Dikke knuffel.
En dat was het voor deze keer Suriname. Volgend jaar ben ik er weer en dan gaat Erik ook mee. Want ik heb hem wel gemist deze twee weken. Dat maakt het ook wel weer leuk om terug te gaan naar Nederland.