Vrijdag 2 september
We zijn donderdagavond al na het werk met de trein naar Maastricht gekomen. Rond 22.00 uur checken we in in het Townhouse Maastricht hotel. Het is een apart hotel, een design hotel met de sfeer van “thuis“. Zo hebben ze een hangmat hangen en allemaal ouderwetse dingen. En het is op twee minuten lopen van het station. Dat is prettig want dan hoeven we niet ver te sjouwen met onze tassen. De volgende ochtend na het ontbijt lopen we naar de andere kant van de Maas, want daar staat het Derlon hotel op het Onze Lieve Vrouweplein. Hier hebben we eigenlijk het weekendjeweg geboekt. De kamer is gelukkig al beschikbaar dus we kunnen onze spullen droppen en gaan op zoek naar een VVV kantoor. Hier kopen we een kaart met de route voor een stadswandeling. De grote digitale spiegelreflex camera is weer uit de kast gehaald na ongeveer een jaar daar te hebben gelegen. Want ik wil weer oefenen hoe ik hem moet gebruiken voor als we in oktober naar Amerika gaan. Dat oefenen begint met een close up foto van het proefkonijn :-)
Maastricht is een gezellige stad. Een relaxe sfeer, veel gezellige straten met kinderkopjes en veel kerken en een mooie stadsmuur, aparte winkels ook. Het zou evengoed Brussel kunnen zijn, zo een sfeer heerst er. Hier een sfeerfotootje van een mooi versierde fiets met bijpassende fietspomp in een straat met kinderkopjes.
De poort in de stadsmuur. Volgens mij heette het de Hellepoort. Maar aan welke kant is dan de hel en zou je aan de andere kant dan in de hemel zijn?
Het is een hele mooie dag, de zon schijnt volop en het is behoorlijk warm. Dat is heel zeldzaam voor deze zomer, die nu alweer voorbij is eigenlijk. Misschien dat dit wel het laaste mooie warme weekend is van dit jaar. Als we in Delft waren gebleven, waren we vast op de fiets naar het strand gegaan. Maar we hadden dit weekendje Maasticht al van tevoren geboekt. De koelte moeten we nu dus zoeken in parken en op terrasjes.
Erik speelt ook met scherptediepte op de Canon.
Straatje langs de oude stadsmuur.
De rode toren is van de Sint Janskerk. Daar gaan we in. We kunnen helemaal naar boven klimmen tot onder de klok. Het zijn 218 treden, vertelt de meneer bij wie we een kaartje kopen. Maar je hebt een mooi uitzicht bij dit heldere weer. Okay, dan gaan we ervoor!
Pff, zucht en steun en we zijn eindelijk boven. Mooi uitzicht op het Vrijthof. Het is wel een groot leeg plein! Doet ons denken aan het Plein in Den Haag. Dat is ook zo een groot vierkant leeg plein met aan de randen allemaal restaurantjes.
Naast de Sint Janskerk staat de Sint Servaasbasiliek. Om daar te komen moeten we door het Vagevuur! Ja, je moet er wel wat voor over hebben! :-)
Het is een mooie lichte kerk. Onder de kerk is Sint Servaas begraven, daar kun je ook een kijkje nemen.
Mooi sfeervol beeldje van Maria met kindje Jezus.
Van het zachte licht weer naar het harde licht van buiten. Op het plein met het stadhuis is er markt. Hoe heette dit plein ook alweer? O ja, de Markt.
Wij hadden in een klein groentewinkeltje al wat te snoepen gekocht, namelijk een grote zak met heerlijke grote zoete droeven! :-) Worden we niet bepaald droevig van! Grappig dat de straatnamen hier in twee talen staan, zeg maar. In het ABN en daaronder in het Limburgs. Een straat is een straot.
We hebben het rondje op onze wandelroutekaart af en hebben trek in lunch. De mevouw in het VVV kantoortje vertelde heel enthousiast over café Zuid aan de andere kant van de Maas. Daar was het lekker rustig en had je een mooi uitzicht op de Maas. Alsof je op vakantie bent, zei ze. Nou, we zijn natuurlijk een klein beetje op vakantie dit weekend dus dat komt mooi uit! :-)
Maastricht heeft een stuk of vier bruggen van de ene kant van de Maas naar de andere kant. Dit is er een van, een fiets- en voetgangersbrug en omdat ie zo hoog is hebben ze hem de Hogebrug genoemd! :-)
Inderdaad relax bij café Zuid. Schoenen even uit want de voetjes doen een beetje pijn van het wandelen. Erik en ik hebben onze wandelschoenen niet meegenomen, is zo een gesjouw voor een weekend. Het is zo warm dat we de schaduw van een mooie grote parasol opzoeken. Heerlijke ijskoffie voor mij en een heerlijk koel biertje voor Erik.
Met een rietje voor Sofietje, o nee, Reshmaatje :-)
Zo zitten de mensen gezellig onder de parasols. Op het gras in de achtergrond liggen mensen te zonnen. Ondertussen varen er grote schepen en kleinere boten langs. We dachten in het VVV kantoor dat we een rondvaart wilden doen op de Maas (nou ja, heen en weer een stukje over de Maas) maar nu we de boten zien en hoe alle mensen zich op een klein stukje buiten op het dek proppen doen we het maar niet meer. Erik kijkt op de kaart, ik weet niet meer waarom want we weten toch precies waar we zijn?! ;-)
De salade met roodbaarsfilet en gegrilde courgette. Zo, die is lekker zeg! En het brood is ook speciaal, soort van knapperig van buiten en elastisch en zacht van binnen. Bij de AH hebben ze ook ongeveer zulk brood, volgens mij heet het iets van Passie voor Brood ofzo.
Ik bestel een meloen limoensap met munt. De muntblaadjes zijn geblenderd en het lijkt net groentebouillon maar dan koud. Zo smaakt het ook een beetje. Wel grappig. Na hier een uurtje gezeten te hebben en na twee biertjes (voor Erik) en twee cappuccino's lopen we naar de Hogebrug om terug te gaan naar het hotel voor een lekkere frisse douche. Want we zijn toch wel aardig bezweet. Even nog een fotootje proberen met scherptediepte :-) Trouwens, op de achtergrond, achter de brug, zie je twee torentjes. Dat zijn de torentjes van de Onze Lieve Vrouwebasiliek, deze staat naast ons hotel. Je ziet ook de rode toren van de Sint Janskerk, waar we net in geweest zijn.
Uitzicht over de Maas, best een brede rivier. De stenen brug is te laag voor veel boten om onderdoor te gaan dus die gaan aan de rechterkant onder het andere deel van de brug door. Op de foto zie je een van de boten die elk uur richting de Sint Pietersberg vaart en weer terug. Een ritje van 50 minuten. Morgen gaan we naar de Sint Pietersberg voor een wandeling op de berg.
Er is een leuk knus stadspark waar er beestjes te zien zijn als herten, bokken en geitjes en een heleboel ganzen, maar die lopen los. Als we een bok een druifje voeren en nog eentje en er komt een andere bok bij dan wordt de andere met grof geweld opzij geduwd met de horens van de ene bok. Iemand die voorbij loopt zegt: je hebt de bok een druif teveel gegeven! Hmm, het is niet de bedoeling om oorlog te veroorzaken dus de droeven gaan maar weer in de rugzak.
Mooi avondlicht op de boom, is het een kastanje?
Drukte op het Vrijthof.
In de avond gaan we eten bij een Thaais restaurtantje, Thaiichi, waar we vanmiddag langsgelopen zijn tijdens de stadswandeling. Er ging een bordje dat ze verkozen waren tot Topper 2011 volgens IENS. Het is inderdaad heelijk eten. We zien borden met sushi voorbij komen die ook niet mis zijn. Ziet er vers en mooi en smaakvol uit. Wij hebben trek in iets warms en nemen als altijd :-) een Tom Kha Kai vooraf (kokossoepje met kip) en een groene curry en een kip met cashewnoten. Jummie, heerlijk. Wel best een beetje pittig, die groene curry. Dit restaurant doet zeker niet onder voor ons favoriete Thaaise restaurant Phonsawan in Den Haag!
Zaterdag 3 september
Na een heerlijk ontbijtje gaan we vandaag op pad naar de Sint Pietersberg om daar te wandelen. Apart detail is dat onze ontbijtzaal gebouwd is rond een soort opgravingengebiedje. Oude Romeinse stukken steen enzo. En dat midden in ons hotel, grappig he. Omdat het een champagne ontbijt is krijgen we een glas champagne erbij. Champagne is toch iets sjieks? Maar als je het drinkt moet je er van boeren door al die belletjes en dat is toch niet zo sjiek?!
Enfin, een goed begin van de dag dus met die champagne :-) We wandelen langs de Maas. Pff, het is nog geen twaalf uur en al heel warm. Volgens mij zou het vandaag hier in Limburg rond de 30 graden worden. Dus het is elke keer even uitpuffen onder een boom en dan klaarmaken voor het volgende stuk “in de zon lopen“, Gelukkig is het op de berg voornamelijk onder bomen lopen dus dat is wel erg prettig. Onderstaande foto is gemaakt met tegenlicht maar geeft wel leuk de sfeer weer. Relax lopen langs de Maas en allemaal mensen die verkoeling zoeken op het water. Wij koelen even af onder deze zeer welkome boom, op een bankje. Er fietsen mensen langs die ook op zoek zijn naar schaduw maar hier zijn ze net te laat! :-)
Na een minuut of twintig verder te hebben gelopen komen we bij een ingang naar de berg, dat wil zeggen een straatje naar boven. Een klein stukje bergopwaarts staat een restaurantje waar iedereen een plekje in de schaduw zoekt om even wat te drinken en te eten. Wij hebben geluk! Een koffie voor Erik en een appelsap voor mij (bij gebrek aan verse jus, wat ben ik toch verwend!) en dan willen we natuurlijk wel nog even een ECHTE Limburgse vlaai proberen. Deze met abrikozen is heel smakelijk! Er zitten allemaal echte grote stukken abrikoos in, dus geen abrikozenjam zoals ze bij de Mulitvlaai hebben.
Het valt niet mee om een goede wandelroute te zoeken op de telefoon (met internet kijken op websites over de Sint Pietersberg). Nou ja, dan gaan we gewoon de bordjes volgen, de groene route doet een klein rondje van ongeveer 5 km en dan kunnen we onderweg kijken of we over willen stappen op de rode route die ongeveer 10 km is. Erik heeft op de telefoon wel een kaart gevonden die een klein beetje helpt met orienteren waar we zijn, die kunnen we er dan bij houden. Okay, we gaan op pad. Het is ongeveer één uur.
Hieronder volgen wat foto's van wat we onderweg tegen komen. Zoals deze (w)arme schapen die allemaal op een kluitje in de schaduw liggen. Ze zijn een beetje dom want ze kunnen beter wat verspreid in de schaduw gaan liggen, dat zal wat koeler voor ze zijn. Maar we denken dat ze niet doorhebben dat er nog een hele lange strook met schaduw is waar ze kunnen schuilen voor de zon :-)
We proberen het ze nog te vertellen maar krijgen geen bijster intelligente reactie terug helaas...
De Sint Pietersberg (alles heet hier zowat Sint..nogwat :-) ligt tussen de Maas en de Jeker. Aan de kant van de Jeker ligt Belgie. Hier tussen de stuiken door kun je Belgie zien! Ik wist niet dat de grens zo dichtbij was.
We hebben een stuk van de groene route gelopen en nu zijn we over gegaan naar de rode route want Erik wil persé naar de hoogste top lopen. Maar dan moeten we helemaal om de ENCI groeve heen lopen. In het midden van de Sint Pietersberg is namelijk een groeve waar het ENCI (Cement Industrie) cement vandaan haalt/maakt. En de top van de berg ligt precies aan de andere kant van de groeve en we kunnen niet dwars door de groeve lopen dus moeten we eromheen. Maar het is een uitdaging en we volgen niet altijd de rode pijltjes maar nemen soms ook een weg waarvan we denken dat ie de goede kant uitgaat voor de top. Even onder een boom schuilen voor afkoeling...
Erik kijkt op de telefoon of de GPS het doet en ons kan vertellen waar we op de berg zijn. Met op de achtergrond Belgie!
Onderweg komen we het startpunt of eindpunt, het is maar net hoe je het bekijkt, tegen van het Pieterpad. Leuke spreuk op de steen! Het is nog een eindje lopen naar Nice! Vanaf hier naar het andere eind van het Pieterpad in Groningen is het bijna 500 km! Er zijn vast mensen die dit hele pad wel eens gelopen hebben. Maar ik weet niet hoeveel hem in één keer achter elkaar gelopen zullen hebben. Erik vertelt dat Cees van het werk (IND) naar Santiago de Compostella gelopen heeft!
Hier het vlaggetje van het Pieterpad. Voor als je naar Nice wilt lopen! :-)
Even verder is er een uitzichtpunt naar de groeve. Blauw water, zal door een of ander metaal komen denk ik. “Koper?” vraagt Erik.
Mooi groen licht door het bladerdek. Fijne beschutting tegen de felle zon. We hebben geen zonnebrandcreme meegenomen.
Dan loopt het pad weer over een open stuk. Leuke uitzichten op velden en heuvels. Volgens mij is daarachter ook Belgie.
Even spelen met de camera. Hij is toch wel groot om mee te nemen. Tot nu toe namen we altijd de kleine pocketcamera mee.
We komen op een groot open veld tussen bergheuvels in en daar is ineens een soort kleine mijn. Heelijk koel hier! Erik gaat op verkenning uit naar het uiterste puntje in de mijn, het is daar helemaal pikkedonker. Met de camera maakt hij een foto met flits om te kunnen zien hoe het er daar uitziet en tot hoe ver de mijn doorgaat.
Na nog een tijd in de zon gelopen te hebben, krijgen we weer een pad tussen de bomen. Hier klimmen we tot aan de top. Maar de top valt erg tegen. Er is geen goed uitzichtpunt, teveel bomen. Ondertussen is ons water op en we krijgen al behoorlijk trek. Maar we moeten nog heel de weg naar beneden en dan een stuk langs de Maas lopen en dan pas zijn we weer bij het beginpunt waar we vanmorgen vlaai gegeten hebben. Onderweg naar beneden komen we een steiler paadje tegen die de moeite waard is om te proberen, misschien dat we dan sneller beneden zijn dan als we het grote pad om en om de berg lopen. het steilere paadje loopt in ieder geval aan de goede kant van de berg, aan de kant van de Maas. Op het smalle paadje liggen veel omgehakte of omgevallen bomen. Het is een hele klus om er onderdoor te kruipen of eroverheen te klimmen. Met wat kunst en vliegwerk komen we een heel eind naar beneden. Maar dan houdt ineens het pad op. De enige weg is een kaal en steil stukje berg. Op onze billen laten we ons zakken en houden we ons vast aan een paar omgevallen boomstammen. Erik durft van de ene naar de andere omgevallen boomstam te glijden maar ik houd me nog steeds aan een van de takken vast en durf niet los te laten, mijn voeten glijden over het zand en nu hang ik aan de tak. Uiteindelijk laat ik me glijden tot aan Erik zijn voet, die mijn glijtocht afbreekt. Helemaal stoffig komen we beneden aan, pff, dat was spannend.
We zijn nu op een breder pad. Bij gebrek aan bordjes (op deze hele berg is de bewegwijzering erg slecht vind ik, geen bordjes met welke kant wat is) lopen we het pad naar links af naar beneden. Na vijf minuten lopen gaat het pad ineens weer omhoog. Zou dit wel goed zijn? We hebben geen idee waar het naartoe gaat, misschien wel terug naar de top? Erik probeert met de gps op de telefoon te vinden waar we zijn. Het lijkt eerst niet te werken, maar dan toch. We moesten de andere kant op, zegt Erik. Dan zouden we al vrij snel op een weg uitkomen. Dus wij weer terug. Als we bij de autoweg komen, zijn er twee wegen, eentje is de autoweg en een andere is een pad door het bos wat ook naar de goede kant van de berg lijkt te gaan. Maar na een tijdje zien we dat we nogsteeds hoog zitten en zien we niet direct een weg naar beneden. Er zijn twee paden en geen bordjes. Bij een van de paden staat een bord dat het gevaarlijk is en geen toegang. Zullen we maar weer terug lopen naar de autoweg, zegt Erik? Dan weten we in ieder geval dat we ergens komen. Net waren we van plan om weer het hele stuk terug te lopen of er komt een jogger aangerend. Aan hem vragen we hoe we naar beneden kunnen en hij wijst ons naar het pad met het bord Gevaarlijk :-) Zo gevaarlijk is het nou ook weer niet, zegt hij, want ik ren hier elke dag! Wat een geluk dat we nou net deze jogger hier tegen kwamen, zoveel mensen hebben we nog niet gezien hier. Na het pad een tijdje te volgen komen we ineens in een Belgisch plaatsje uit! Dat is grappig. Ik heb mijn paspoort niet bij me, grapt Erik. Ik ook niet! :-) Het plaatsje heet Petit Lanaye. Onze voeten doen pijn en we hebben al een tijdje geen water meer gedronken en onze laatste maaltijd was de abrikozenvlaai tegen een uur of één. En het is alweer een uur of half zes. Je ziet gelijk dat het anders is, al fietsen er een heleboel Nederlanders langs. De huizen en de sfeer zijn anders. De ruitjes op de huizen bijvoorbeeld. En een beetje rommeliger allemaal :-) Hee, daar zien we iets waar we kunnen plassen, handen en gezicht wassen, drinken en iets eten! Een soort clubhuis voor een botenclub waar jongemannen met jetski's op de Maas toeren uithalen. Grappig Nederlands op het bordje :-)
Even op het terrasje zitten en wat drinken (appelsap en sinaasappelsap van Looza) en twee kant en klare tosti's ham/kaas (beetje vettig maar heerlijk om even wat te eten), dan nog twee oplos cappuccino's en we zijn klaar om het laatste stuk te lopen. Nog iets van vijf kilometer terug langs de Maas. Later zoekt Erik op hoeveel we nou eigenlijk gelopen hebben (op onze gewone schoenen) en het is iets van 17 km! Meer dan we van plan waren :-)
Met het avondzonnetje in de rug lopen we langs de Maas. Nog even een foto van ons samen in de ondergaande zon proberen te maken met de camera op het bovenstuk van een bankje. Hmm, beetje verkeerd gemikt. Maar wel grappig zo.
Lopen, lopen, lopen...
Onder een paar grote pijpen van ENCI door, waar cementpoeder zo naar schepen vervoerd kan worden. En een stoere kraan van ENCI. Mooi voor een foto.
Na een half uur zijn we eindelijk weer in de stad. Op de hoek, in de buurt van ons hotel is er een ijszaakje dat heel populair lijkt te zijn. Dat willen wij ook uitproberen. Wauw, allemaal speciale smaken ijs, ziet er heel verleidelijk uit. Ik kies een bolletje bosvruchten en Erik heeft een bolletje Limoncello! Erg lekker. Met stukjes knapperige citroendingen. Hier een close up van de ijsjes. Dit is een mooie afsluiting van de blog voor het weekendje Maastricht! We hebben ons goed vermaakt en veel geluk gehad met het weer! Het was een geslaagd weekendje Maastricht!
