Vrijdag 7 oktober
We vertrekken op vrijdag 7 oktober om tien uur in de ochtend met de KLM naar San Francisco. Twee uur later komen we aan in San Francisco! De vliegtijd is 11 uur en het tijdsverschil met Nederland is 9 uur. Het is hier dus negen uur vroeger dan in Nederland en vier uur vroeger dan in Suriname. We komen tegen twaalf uur aan op het vliegveld. Een lange rij bij de douane en een strenge douane-meneer die vindt dat Erik en ik niet samen aan zijn loket mogen staan omdat hij alleen maar mijn vriend is :-). Gelukkig zien we onze koffers al op de band liggen als we de bagageruimte in lopen. Nu een taxi zoeken. De taxi kost nog best wel veel. Vijfenveertig dollar staat er op de meter als we aankomen bij ons hotel in downtown SF. En dan komt er nog tax bij. Het is een systeem waar we nog aan moeten wennen. We kijken naar de prijzen die aangegeven staan en als we dat uit onze portemonnaie halen, blijkt de prijs hoger te zijn omdat de tax er niet bij vermeld staat.
Ik was aan het vertellen dat we bij het Carlton hotel aangekomen zijn. Het adres van ons hotel is 1075 Sutter street. Edgar brengt onze koffers voor ons naar de zesde verdieping in het kleine liftje met aan de muur een kaart van heel de wereld met bij elke plek opgeplakte kaartjes en foto's. A trip around the world for free, grapt hij. Onze kamer is klein maar gezellig.
We wilen zo snel mogelijk in het ritme komen dus we gaan even lekker douchen en schone kleren aandoen en dan de buurt verkennen. Proberen wakker te blijven tot vanavond. Of toch maar even een uurtje slapen, een uurtje kan geen kwaad, dan zijn we lekker fris en wakker straks en houden we het makkelijker vol tot vanavond. Hmm, dat uurtje slapen wordt een aantal uurtjes. Met moeite kom ik het bed uit, in Nederland is het nu midden in de nacht. We gaan tegen zes uur op zoek naar eten. In de avond is het best wel fris. Overdag was het ongeveer 20 graden, een lekker temperatuurtje om dingen te doen buiten. We lopen een paar blokken (alles is hier netjes verdeeld in loodrecht op elkaar staande straten) en besluiten uiteindelijk bij Max's naar binnen te stappen. Het ziet er druk en gezellig uit. De uitdaging is om uit de grote kaart met een heleboel burgers en friet enzo iets gezonds te kiezen. Dat lukt ons aardig! Zie onderstaande foto van onze Chicken Ceasar salad wrap en onze Grilled vegetables wrap. Met avocado en spinazie! Smaakt lekker, is best veel. Je krijgt hier standaard een groot glas water als je ergens gaat eten, dat is prettig. En de dranken die je bestelt zijn GROOT, ook al zeg je niet dat je een large sinaasappelsap wilt.
Onze wrap heeft een mooie zachtgroene kleur :-) De mevrouw aan het tafeltje naast ons heeft iets van een salade met nacho's. Haar nacho's zijn zo fel groen en rood dat het bijna pijn doet aan je ogen :-) We moeten nog wennen aan hoe de bediening hier is. “ How are you guys today?“, “ Is everyting good for you here?“ . Ze zijn erg gericht op de klant, vragen je veel, of het nog goed gaat, of je de restjes mee wil nemen enzo. Erik vertelt dat het grootste deel van hun verdiensten uit de fooi komt. We geven tien procent fooi. Later lezen we in ons boekje dat men in restaurants en taxi's tien tot vijftien procent fooi geeft. Als het heel goed bevalt dan geef je zelfs twintig procent fooi. Pfoe, dat is stevig!
We gaan na het eten nog een blokje lopen en komen langs de Town Hall.
De straten hier zijn mooi breed en schoon, heeft soms iets weg van Berlijn of Brussel. Maar dan nog ruimer en de straten lopen in blokjes en ze lopen schuin, dus het is vaak klimmen en dalen. Grappig dat ze een stad op zulk terrein gebouwd hebben. We zijn nog behoorlijk moe en hebben last van jet lag. Af en toe voelen we onze oren suizen en hebben we het gevoel dat we heen en weer deinen, als op een boot. Dus vroeg naar bed. Hopelijk kunnen we wat uitslapen zodat we niet zo belachelijk vroeg wakker worden :-)
Zaterdag 8 oktober
Het kost toch wel enige moeite om te blijven slapen tot het een normale tijd is om op te staan. Erik heeft er iets minder moeite mee dan ik. Ik ben al vanaf vijf uur klaarwakker. Wat zullen we vandaag aandoen, hoe wordt het weer? Zou mooi weer worden, twintig graden en zonnetje. Dus we stappen beiden in korte broek en shirt het hotel uit. Tjonge, in de schaduw is het nog best koud. Af en toe zijn er plekjes waar de zon tussen de gebouwen door komt en daar blijven we even als stokstaartjes staan in de zon. Hmm, heerlijk warm in het zonnetje. Even geduld dan is het staks overal warm. Het is tegen deze tijd van de dag erg rustig overal buiten. Na een aantal blokken te hebben gelopen, lopen we bijna langs een klein zaakje wat eruit ziet als een goed plekje voor ontbijt. Het is er heel druk en er zijn maar een stuk of vijf kleine tafeltjes langs de muur. Achter de balie hangt een hele lijst van dingen die je kunt bestellen. Erik neemt een panini met groenten en sla en ik kies vers fruit met muesli en yoghurt. Een thee en gigantische koffie (americano) erbij en we gaan aan een van de kleine tafeltjes zitten. Lekker ontbijtje. Het zaakje heet La Taza.
Dan lopen we naar Union square, het grote vierkante centrale plein in de stad, waar de winkels omheen liggen. Hier zitten mensen op de betonnen trapjes lekker van de zon te genieten en drinken koffie of eten iets wat ze meegenomen hebben. Het valt op dat je hier veel mensen met bekers ziet rondlopen op straat. We nemen aan dat er koffie in zit. En soms hebben ze ook nog een bruine papieren zak met iets te eten erin. Net als op tv :-)
Morgen een foto van Union square, de foto's van vandaag zijn niet zo goed gelukt. Er staan allemaal klapstoelen uitgestald op het plein en op het podium is men iets aan het voorbereiden. Op het doek lezen we dat het te maken heeft met het honderd jarig bestaan van de Chinese Republiek. Tegen tien uur gaan we naar het toeristenbureau voor informatie over wat te doen en hoe daar te komen. We willen een aantal dingen zien: China Town, Fisherman's Wharf, Coit tower, we willen met de Cable car, die houten trammetjes die je wel eens op tv ziet in series en we willen het steile kronkelige straatje zien (volgens mij heet het Lombard street) en natuurlijk wandelen over de Golden Gate bridge. De aardige meneer van het toeristenbureau vertelt ons dat het Fleet week is en dat er daarom vanaf half een tot vier uur vanmiddag een show met vliegtuigen is. Voor het beste zicht moeten we naar de haven gaan. Verder vertelt de meneer ons zijn favoriete pastry winkel in China Town, daar staan mensen voor in de rij, zegt hij, en het is het waard! Hij had het over iets met custard. Nou we zullen eens kijken. We lopen naar China town. Er is een heel gebeuren aan de gang!
Een optocht van mensen met Chinese pakken aan verkleed als van alles en nog wat loopt door de straat. Dat is leuk! Ter viering van het honderdjarig bestaan van de Republiek. Foto van een Chinese lantaarn en Chinese gebouw aan de hoofdstraat.
Het is hier echt een beetje China. Best een groot gebied, China town, niet te vergelijken met onze paar Chinese straten in Den Haag. Chinese kerken, bakkerijen, typische Chinese winkels met van alles en nog wat, net als in Suriname, kappers, elektronica zaken, restaurantjes, noem maar op. En vooral erg veel Chinezen :-)
Nog een paar foto's van de optocht.
Even inzoomen. We hebben een nieuwe Canon compact camera, een PowerShot. Die heeft net zo een grote zoom als de Samsung die we niet zo lang geleden gekocht hebben, maar de Canon vind ik toch een stuk prettiger werken. Dus het is nog een beetje spelen met de nieuwe Canon.
En als sluitstuk de Draak.
We vinden de bakkerij waar de meneer van het toeristenbureau het over had. Er staat een kleine rij en we gaan er braaf tussen staan. Het is er erg druk, mensen bestellen dozen vol met muffins of andere lekkere dingen. We zijn op zoek naar iets met custard :-) Er zijn custard buns en custard tarts. Hmm, wat zou die man bedoeld hebben? Doe maar van elk eentje. Op de custard bun moeten we nog zeven minuten wachten, die worden nog gemaakt. De mevrouw die achter ons in de rij staat vertelt ons hoe geweldig de cup cakes zijn. Daar koopt ze twee dozen van, ze worden vers uit de oven gebracht. Okay, dat gaan we dan ook proberen, twee van die cup cakes erbij!
Gewapend met gebak gaan we een plekje zoeken om het op te eten. Erik stelt voor om naar de Coit Tower te lopen, daar hebben we mooi uitzicht over de stad. Ja we lopen wat af! Het is allemaal best te doen maar wel veel klimmen en dalen. In ieder geval goed voor onze conditie en we zien veel. En het helpt om lekkere foute hapjes te verbranden :-)
Hier een foto van een mooi straatje waar we langs liepen. Veel huizen hier zijn van hout en geverfd in gezellige kleuren. Dat geeft de straten een leuke sfeer. En de typische noodtrapjes van metaal aan de buitenkant van de gebouwen geven ook een bepaalde sfeer. Die zie je hier onder op de foto niet goed maar daar komt vast nog een keer een foto van.
Klimmen, klimmen en nog eens klimmen naar de Coit Tower. Als we naar achteren kijken zien we dit.
Vanuit de Coit Tower hebben we geen foto's genomen want het uitzicht viel tegen. Nou ja, niet zozeer het uitzicht als wel dat we door soort van plastic raampjes moesten kijken en daar maak je geen mooie foto's mee. Toen we in de Coit Tower waren zagen we al vliegtuigen over vliegen van de vliegshow. Eigenlijk hoor je ze eerst voordat je ze ziet, ze maken een geweldig kabaal. Misschien dat het morgen lukt om een foto te maken van de vliegtuigen, sommige laten mooie rode, witte en blauwe rook achter in de lucht. Overal waar er een beetje uitzicht is staan er mensen te kijken. Vanuit de toren kunnen we ook goed zien hoe druk het bij de haven is, daar is het beste zicht op de open lucht waar de vliegtuigen hun kunsten vertonen. We zien in de verte ook de Golden Gate bridge. Bijna helemaal in de nevel gehuld. Gelukkig dat we daar niet heen gelopen zijn. Later leest Erik in het boekje dat tegen deze tijd van de middag het vaak zo is dat er mist hangt. Beter is om in de ochtend te gaan. Dat zullen we morgen dan ook doen!
Vanuit de Coit Tower kunnen we aan de andere kant weer omlaag lopen, richting de haven en Fisherman's Wharf. Onderweg even een fotootje van een typisch Amerikaanse schoolbus.
In het zonnetje is het heerlijk warm. Strak blauwe lucht.
Gezellig haventje.
Volgens Erik heet dit stuk de Marina. Nog een foto zonder mijn grote hoofd :-)
Het is gigantisch druk hier. Allemaal mensen die voor de Fleet week gekomen zijn. Rechtsachter bovenaan de onderstaande foto kun je de Coit tower mooi zien, op de top van de heuvel. Daar zijn we net vandaan gelopen.
Even inzoomen op de menigte.
We kijken ook nog eventjes maar het is ons veel te druk. We lopen weer richting de stad, op zoek naar iets echts te eten. De stoplichten tellen af wanneer je niet meer mag oversteken. Dan verschijnt er een handje met daarnaast een getal wat steeds kleiner wordt tot nul en dan verschijnt dit mannetje.
Terwijl we weer naar de binnenstad lopen, vliegen er met veel kabaal vliegtuigjes over. Ze doen kunstjes, vliegen ondersteboven, maken cirkels over de kop en vliegen in een spiraal zoals je hieronder kunt zien aan de rookkringel. Het kleine rode puntje onderaan is het stuntvliegtuig.
Lopen, lopen, lopen. Voorbeeld van mooie gebouwen die we tegen komen.
Uitzicht vanaf een klein parkje naar de Coit Tower, waar we eerder vandaag in geweest zijn. De mensen die op het dak van de huizen staan, kijken naar de vliegtuigenshow.
We laten onze voetjes even rusten bij een chocolaterie cafeetje aan de Columbus Avenue. Dit gedeelte heet North Beach. Bij de koffie en thee mogen we een truffel uitzoeken die de meneer van het winkeltje zelf maakt. Erik heeft er eentje met Cognac en ik eentje met Kahlua. Het zijn lekkere truffels van pure chocolade, maar wel in een hap weg helaas :-\
Dan lopen we wat verder in de straat en kiezen een gezellig italiaans restaurant uit. Bruchetta met tomaatjes en pasta met groenten en een pomodoro sausje. Jummie.
Dit is een gezellig straatje met allemaal italiaanse restaurantjes. De meneer in het toeristenbureau had ons over deze straat verteld.
We lopen door Chinatown weer terug naar ons hotel. Gezellige muurschildering aan de zijkant van dit huizencomplex. Er lijken wel vliegtuigjes opgehangen te zijn.
In China Town koop ik nog een T-shirt met San Francisco erop in een van de Chinese winkels.
En dat is de laatste foto van vandaag. We gaan in het hotel douchen en de foto's bekijken en Erik maakt een nieuwe Post aan voor onze blog (deze dus). Dan gaan we eten in het restaurant Saha in ons hotel. Het is een Arabisch restaurant en het schijnt wel goed te zijn. In ieder geval is het er heel erg druk, dus dat is een goed teken. We kiezen twee kleine gerechten uit, Kofta (gekruid lamsgehakt) met een mintsausje en artiksjok gevuld met krab. En als toetje mousse van passiefruit en chocolademousse. Wijntje erbij. Dat was heerlijk. Maar dan komt de rekening :-) Waarom is het zo duur? Onze gerechtjes waren van het tapa size. Wat betekent “ automatic gratuity”, vragen we aan de serveerster, want dat is twaalf dollar. ” O, dat is de fooi!” zegt ze ;-)
Zondag 9 oktober
Vandaag staan we vroeg op om met het kabeltrammetje te gaan. De meneer van het toeristenbureau gisteren zei dat we dit beter voor negen uur konden doen omdat het daarna erg druk wordt met toeristen. Dus om zeven uur zijn we wakker (in Nederland is het dan al 4 uur in de middag). Maar als we naar buiten kijken is het helemaal bewolkt! Dat was niet de afspraak, gisteren rond deze tijd was het helder blauw en zonnig! Nou, dan hoeven we geen haast te maken, het is veel leuker om in het zonnetje in de tram te zitten. Op het nieuws zeggen ze dat het vanmiddag wel zonnig wordt. Op het gemakje maken we ons klaar en gaan we weer ontbijten bij Cafe La Taza. Deze keer hebben we allebei scrambled eggs met groenten. Er zit ook avocado doorheen, dat is een goed ideetje! Gaan we thuis ook proberen. En Erik heeft feta en olijfjes door zijn roerei.
Na een goed ontbijt gaan we naar het overdekte winkelcentrum om een simkaartje te kopen om hier te kunnen bellen.
Ons telefoonnummer is +14156900553. Het staat ook helemaal bovenaan deze post.
Als we uit het winkelcentrum komen is het nog steeds helemaal bewolkt. We besluiten om nog een keer rustig door China Town het wandelen, van het toeristenbureau hebben we een kaartje met een wandelroute gekregen. China Town beslaat 24 blokken! Hieronder een foto van de poort. Een geschenk uit 1969 van de Chinese Republiek.
Hieronder een paar foto's uit deze wijk. Misschien toch niet zo duidelijk als in het echt maar deze straat loopt best steil naar beneden. Door de hoge gebouwen in de blokken schijnt de zon niet de hele dag in de straten.
Klein pleintje, St Mary's square.
Kijk maar hoe bewolkt het is. Maakt foto's toch wel minder vrolijk. Maar de straat is van zichzelf vrolijk versierd.
Deze dingen komen we nu al een paar keer tegen. Even opzoeken wat dit eigenlijk is. Erik denkt dat het een soort wandelroute is.
Op deze vroege zondag (nou ja, het is een uur of elf) zijn er al overal Chinezen op straat. Ze kopen groenten, zitten in het park, hangen wat onder een boom of ze spelen spelletjes.
Ineens klaart de lucht op en is het helemaal blauw! Joepie! Nog een foto met meer details van een van de Chinese straatlantaarns.
Dat er hier een blauwe lucht is wil nog niet perse zeggen dat er boven de Golden Gate brug ook blauwe lucht is. Het schijnt er namelijk best vaak mistig te zijn. Op ons programma van vandaag staat naast het houten trammetje ook nog wandelen op de brug. We klimmen een paar blokken om te kijken of we de brug kunnen zien. Het gebied waar we nu in lopen heet Nob Hill. Erik wil even naar huis bellen voordat het in Nederland al bedtijd is. We gaan even op een bankje zitten in een klein parkje.
Op een ander bankje zit een Chinese mevrouw rustig de Chinese krant te lezen :-)
Een Chinese meneer is iets Tai Chi achtigs aan het doen. Daar durfde ik geen foto van te nemen, om hem niet te storen.
Als Erik klaar is met bellen lopen we terug naar het hotel om ons te verkleden. De korte broek kan nu wel weer aan. We nemen wel vesten mee want op de brug voel je de zeewind en dat is best fris. We lopen langs mooie straten met bomen die erg lijken op bomen die we eerder op La Palma gezien hebben. Ze heetten daar Drakenbomen.
Als er een Cable car langs komt moeten we even een foto nemen, zeg ik tegen Erik. En dan moet ie ook nog in de zon staan. Wijzelf gaan niet meer met het trammetje vandaag, het is veel te druk. Misschien morgenochtend weer proberen, hopelijk is het dan al vroeg zonnig. We hebben wel deze foto vast gemaakt.
De straat gaat met stijgen en dalen, steeds weer. Het is een lange straat. Bij een van de zijstraten staat een bordje “ Steep descent“ . Daar zijn we wel benieuwd naar, wat daar gebeurt. We gaan even kijken... Wauw, wat gaat de straat steil naar beneden! Sommige auto's verkijken zich erop en schieten over de helling heen. Een mooi uitzichtje. Je kunt Coit Tower in het midden zien. Gisteren hebben we ook in deze straat gelopen, maar dan helemaal aan het andere uiteinde. Daar is ook een foto van op de blog. Te herkennen aan de kerk in de straat :-)
Het plan is om naar de haven te lopen en van daar uit langs het water te wandelen naar de Golden Gate brug. Het is denk ik een uurtje lopen langs het water. De vliegshow is weer begonnen. Tussen de gebouwen kunnen we de vliegtuigen niet goed zien, dat zal bij het water wel beter zijn, kunnen we daar ook nog even van genieten. We lopen over de Hyde street. De straat gaat heuvel op en heuvel af. Af en toe komt er een volgeladen kabeltrammetje langs. Uiteindelijk komen we uit op een strandje. Het is weer een drukte van jewelste. Mensen zitten op tribunes en op het strandje te kijken naar de vliegshow. Het is gelukt om een paar leuke foto's te maken. Vliegtuigjes in formatie omhoog...
En ook weer omlaag.
En ook regelmatig over de kop!
We lopen een stuk langs het water maar zien in de verte al dat we te laat zijn: de bovenkant van de brug staat al in de mist. Het wordt nu alleen maar erger. Hmm, vandaag dus geen wandeling over de Golden Gate brug. Dan gaan we er maar echt voor zitten om de vliegtuigshow te zien. Tegen half vier is de show afgelopen. Nog even een fotootje maken van hoe we hier met bengelende benen op een muurtje zitten.
Zie het strandje en de tribune. Iedereen gaat weer naar huis. Mooi licht tegen deze tijd. Eigenlijk lijkt het licht hier sowieso de hele dag zacht te zijn. Hoe zou dat komen?
En dan klimmen we over de Hyde street weer terug naar de Sutter street, waar ons hotel aan ligt. Het is nog wel een stuk of 12 blokken lopen, heuvel op en heuvel af. Mooie bloemen onderweg.
Gisteren hebben we een foto laten zien van het lopende mannetje in het stoplicht. Vandaag een foto van het aftellen voordat het voetgangerslicht op rood komt te staan. Of eigenlijk zie je als voetganger alleen maar het oranje handje wat je vertelt dat je moet wachten.
We hebben weer aardig wat gelopen vandaag. Nu even lekker douchen en even slapen voordat we vanavond gaan eten. Uiteindelijk hebben we twee dingen die we vandaag wilden doen niet gedaan. Niet met het trammetje geweest en ook niet op de Golden Gate brug gewandeld :-( Maar wel een paar mooie vliegtuigstunts gezien.
Voor morgen is de weersverwachting dat het in de middag bewolkt wordt en later ook kan regenen. In de ochtend zou het het beste weer zijn. Dus morgenochtend gaan we weer kijken of we met het trammetje kunnen als het nog niet zo druk is. Voor wat betreft de brug is het nog even kijken wanneer daar tijd voor is. Want morgen hebben we om 12 uur een tour geboekt naar Alcatraz en we moeten om elf uur bij Pier 33 onze kaartjes op gaan halen. In de middag is het waarschijnlijk weer mistig op de brug of misschien wel over heel SF bewolkt. Maar we gaan SF niet uit voordat we op de brug geweest zijn! :-)
Maandag 10 oktober Columbus Day
Het blijft vandaag heel de dag regenen! En het is Columbus Day. Niet dat daar veel van te merken is behalve dat de banken gesloten zijn en dat sommige winkels Columbus Day sale hebben :-) Geen wandeling over de brug gemaakt vandaag want de brug was de hele dag niet te zien!
Goed, vol goede moed stappen we het hotel uit in de ochtend, weer goed op tijd, en lopen weer naar onze favoriete ontbijtzaak. Maar twee of drie zaken daarvoor lopen we langs een ander ontbijtplekje wat er ook wel gezellig uitziet en waar het iets warmer is. Het zaakje heet Encore. Daar gaan we eten. Een sandwich met echt kipfilet en avocado en tomaat en sla en ik weet niet wat allemaal en een soort club sandwich. Smaakt goed! Ze hebben ook allerlei soorten koffiebonen en een heleboel soorten koffie. Ik bestel een dubbele macchiato en Erik een dubbele cappuccino. Die macchiato is toch niet met veel melk he, alleen met schuim, toch? (om even te checken dat het geen latte macchiato is want die vind ik zo slap). Nee, het is een espresso met alleen schuim, zegt het meisje.
Oef, dat is te merken, wat is hij sterk zeg! Na een paar slokjes heb ik Erik nodig om de rest van de dubbele shot op te drinken voor mij :-)
We hangen nog wat rond in het overdekte winkelcentrum tot het tijd is om te lopen naar Pier 33 om onze kaartjes voor Alcatraz op te halen. Ze zijn al besteld en betaald via internet. We twijfelen of we een paraplu moeten kopen. Het regent niet zo hard. Kan zo nog wel, besluiten we. Tegen half elf gaan we lopen. Het is nog best een eindje lopen naar Pier 33. En het gaat harder regenen. Toch maar een paraplu kopen. Om de vijf winkels is er zowat een Walgreens dus we hoeven ons niet druk te maken.
De houten kabeltrammetjes zijn rustig nu! Hier eentje in de regen, met een vrolijke meneer. Zou hij zo vrolijk zijn omdat hij droog zit terwijl het regent? Of misschien omdat hij alle ruimte heeft om zijn been languit op het bankje te leggen? Of misschien is hij conducteur en heeft hij het lekker makkelijk nu het zo rustig is?
We lopen richting het water, daar zien we Pier 1 al. Hmm, nog 32 pieren te gaan! :-) Met tegenwind en regen! :-(
Het is reuzedruk bij de verzamelplaats voor de boot. Allemaal mensen met paraplu's en plastic poncho's die in de rij staan te wachten tot we gaan instappen. Het is jammer dat het vandaag zo bewolkt is want dit zou nu juist de kans zijn om een mooie foto te maken van de skyline van San Francisco, vanuit het water.
Alcatraz is maar een minuut of tien, vijftien varen. In de bewolking en mist gehuld.
En dan toch de skyline van San Francisco. Zie je op het bergje rechts de Coit Tower?
Er vliegen twee meeuwen met ons mee op de boot en op gegeven moment laten ze zich boven ons zweven. Ze krijgen vast vaak iets te eten van de toeristen. Op de boot is het erg druk, de twee verdiepingen binnen zitten al vol. Op het dek zijn de bankjes helemaal nat. Maar we hebben servetjes over van het ontbijt en maken twee plekjes droog om op te zitten. Het is maar voor een paar minuutjes.
Als we op het eiland aankomen gebruiken we toch maar de paraplu. Iedereen wil graag naar binnen en er zijn twee dingen binnen te doen. De gevangenis bekijken of een filmpje bekijken. De rest van de dingen te doen is buiten rondlopen en de tuinen bekijken of de buitenkant van de gevangenis of de binnenspeelplaats zeg maar :-)
We krijgen een audiotour, dus met zo een apparaat en koptelefoon. Ze hebben er zelfs eentje die ingesteld is in het Nederlands! Hieronder volgen een heleboel foto's van Alcatraz. Te beginnen met de douches. Niet echt veel privacy. Eerst stonden er schotjes tussen maar op deze manier konden de bewakers beter in de gaten houden of de gevangenen elkaar niet aanvielen.
De sfeer hier is echt kil en benauwend. We kunnen ons een beetje voorstellen hoe het moet zijn geweest dat alles je afgepakt wordt en dat je behandeld wordt als een nummer, dat je gedwongen wordt je nederig te gedragen. Maar goed, het zullen niet echt van die nederige jongens geweest zijn die hier rondgelopen hebben. Het is echt wel een aparte ervaring om in zo een gevangenis te zijn. Hier een voorbeeld van een cel.
En een overzicht over een aantal cellen, drie rijen boven elkaar.
Sommige cellen waren huiselijk aangekleed. Binnen de cellen onderling had je voorkeurscellen, bijv waar er meer licht naar binnen scheen.
Erik heeft vijf minuten celtijd gekregen. Het is een serieuze zaak, dat zie je zo!
De buitenkant van het gebouw en de watertoren. Alles ziet er hier een beetje viezig en verwaarloosd uit. We vragen ons af of ze dat expres doen. Er wordt immers genoeg geld verdiend met de hordes toeristen hier om het eiland schoon te houden en het gebouw te onderhouden. Zo zie je bijvoorbeeld spinnewebben en vuiligheid aan de binnenkanten van lampenkoppen, sommige trapjes op het terrein zijn overgroeid met stuiken en planten, de verf is overal afgebladderd of viezig geworden enz. Misschien is het om de bedomptheid en de sfeer te benadrukken?
Eventjes schijnen er een paar zonnestralen door de regen en er ontstaat een klein regenboogje. Volgens mij zou je op onderstaande foto de Golden Gate brug moeten kunnen zien als er geen bewolking was.
We lopen om de gevangenis heen om naar de toren te kijken. Het waait hier behoorlijk hard. We zijn helemaal koud en nat. Bah! Echt gevangenissenweer!
En de binnenplaats. Erik kan zich herinneren dat deze plek in films voorkomt en dat er dan mensen op deze treden zitten.
Dit eiland heeft ook iets met Indianen. Ik weet niet precies hoe het zit maar ik geloof dat het voorheen van Indianen was en dat die nu nog steeds naar dit eiland komen om rituelen enzo te doen. Blijkbaar zijn ze welkom! :-) Een van de gidsen vertelde dat ze vanmorgen al om vijf uur hier waren.
Okay, nu willen we heel graag ergens droog en warm zijn! Kom maar op met die boot!
En daar komt gelukkig de volgende boot alweer. Het is echt lopende band werk, om het half uur een andere boot. En de mensen op de boot en op het eiland doen tig keer per dag hetzelfde verhaaltje opdreunen. Hoezo massa toerisme?! Maar we moeten toegeven dat het bijzonder was om in de gevangenis te zijn en de sfeer te proeven.
De rest van de dag lopen we met de paraplu wat rond, gaan in China Town wat eten en daarna in het overdekte winkelcentrum wat shoppen. Onze voeten willen niet echt meer na drie dagen lopen. Zullen we met het trammetje terug richting hotel, zegt Erik? Ja, dat is goed. Het is nu veel rustiger bij de tram en het is ook nog even droog. En anders hebben we misschien niet meer de gelegenheid om nog met het trammetje te gaan. Dus we gaan in de rij staan.
Er staat ook weer een volgende tam klaar. Om de vijf minuten ofzo vertrekt er eentje.
We vinden een plekje op de houten bankjes in het open stuk. Eigenlijk zouden we maar tot vlakbij ons hotel gaan en daar uitstappen maar het is best leuk om zo te zitten in de tram en alles te bekijken. Vooral als hij een beetje steil omhoog of naar beneden gaat. Dus we besluiten om tot het eindpunt mee te gaan en dan kijken we daar wel hoe we weer terug komen naar het hotel. Het eindpunt is bij Fisherman's Wharf. Daar waren we nog niet geweest. Het is een erg toeristische plek.Veel toeristenwinkels met souvenirs enzo, meer van hetzelfde allemaal, a la Benidorm zeg maar. En er is een stuk met eetgelegenheden. Het ruikt er naar vis maar nog meer naar vet! ;-)
Okay, hier gaan we niet eten! We hebben sowieso niet veel trek want we hebben laat in de middag twee grote Chinese gerechten naar binnen zitten werken :-) Laten we het andere trammetje terug nemen, wat door Hyde street rijdt, zegt Erik. Okay. Daar in de rij staan. Het trammetje wat aankomt, wordt op een ronde plaat geschoven en de plaat wordt rond gedraaid, zodat de tram de andere kant op weer weg kan rijden. Zo gaat het bij al de tramlijnen van de kabeltrams. Soms lukt het de tram niet om helemaal tot op de ronde plaat te komen en dan moet er een soort truck komen om de tram er verder op te duwen. Dat hebben we vandaag al twee keer gezien. Op de terugweg staan we op een plankje en hangen we aan de stangen. Net als in de film :-) Dat was leuk! Nu eeeeindelijk de schoenen uit en heerlijk warm douchen en slapen! Joepie!
Morgen moeten we uitchecken en onze auto op gaan halen. En waarheen dan? Eigenlijk weten we het nog niet en we hebben ook nog geen hotel voor morgenavond geboekt. We moeten ook nog steeds over de Golden Gate brug. Wordt een spannende dag dus. In de ochtend zou het nog steeds regenen volgens de weersverwachting. Dat is wel jammer want anders konden we voordat we de auto halen, nog over de brug lopen. Nou ja, we zien het wel. Vandaag waren we trouwens naar het visitors center gelopen om advies te vragen over een kaart en hoe de route te plannen voor het vervolg. Maar we werden geholpen door een oud mannetje die heel traag was en bibberige vingers had en die niet echt begreep waar we heen wilden (niet letterlijk maar op de een of andere manier liep het gesprek heel stroef en traag). Na een paar seconden wisten we dat dit het niet zou worden en dankten we het mannetje beleefd en zeiden dat we voorlopig wel genoeg wisten :-)
We hebben wel een lijst van plaatsen die we willen bezoeken maar we weten niet of alle plekken nog goed te doen zijn in dit seizoen en ook niet hoeveel tijd we waar nodig zullen hebben om een planning te maken en via welke route we het beste de plekken aan elkaar kunnen plakken.Misschien morgen nog een keer proberen of anders zullen ze bij de autoverhuur ook wel tips hebben denk ik.
Dinsdag 11 oktober
Vandaag moeten we voor 12 uur uitchecken. We gaan tegen negen uur weer ontbijten bij Café La Taza. Daarna lopen we door naar het Visitors Center om te vragen of ze kaarten hebben van California en Arizona en tips over de te rijden route. Maar de mevrouw achter de balie vertelt dat dit het Visitors Center voor alleen SF is en dat we naar Pier 39 moeten voor een Information Center voor California. Ze is wel heel behulpzaam en vraagt ons wat we willen weten, dan zal ze haar best doen. Maar ja, met onze vragen kan ze ons niet echt helpen, helaas. Ze laat ons nog wel een grote kaart zien en geeft ons een routebeschrijving mee naar Yosemite Park. We vragen haar naar een plek van waar we een mooi uitzicht over SF hebben en ze kruist een paar hotels aan op onze citymap.
Het weer is nog bewolkt maar het is beloofd dat het gaat opklaren. De planning is om eerst naar een van de aangekruiste hotels te gaan voor een uitzicht, daarna uit te checken (moet voor 12 uur gebeuren), dan naar het Visitors Center op Pier 39 te gaan, dan de auto op te halen (vlakbij Pier 39 bij Avis), vervolgens terug te gaan naar ons hotel om de koffers op te halen en onze reis te vervolgen (naar waar dan ook naartoe).
Dus op weg naar een van de aangekruiste hotels, in de Mason street. Ik weet de naam van het hotel niet meer. Foto van klimmende Erik.
Mooie huizen langs de straat. Veel houten huizen hier. In lichte kleurtjes. Ziet er gezellig uit. Zeker met de blauwe lucht die er nu toch echt aankomt.
En het uitzicht als we naar achteren kijken na de klim. Typische SF plaatje. Zou zomaar een postcard kunnen zijn! :-)
In het hotel mogen we doorlopen naar de hoogste verdieping, ik geloof dat het de 17e was. Hier hebben we een mooi uitzicht.
We mogen twee minuutjes boven blijven want het restaurant, van waar we het uitzicht hebben, gaat sluiten voor de middag.
We gaan snel terug naar ons hotel, pakken onze koffers in en checken uit. Dan lopen we naar het Visitors Center op Pier 39. Het is nog wel een half uur lopen ofzo.
Als we onze lijst met plaatsen die we willen zien aan de mevrouw achter de balie geven en vragen of ze ons kan helpen om een keuze te maken en een route en planning te bepalen, zegt ze dat het veel te veel plaatsen zijn en dat we voor Grand Canyon zelf al een week nodig hebben. Dat we Yosemite beter kunnen skippen en alleen de plekken in het zuiden kunnen doen, zoals Los Angeles en San Diego. En Grand Canyon is veel te ver weg! Nou ja, zeg! Hier hebben we niets aan. Ze lijkt ook niet echt vriendelijjk, trouwens. We zoeken het zelf wel uit. We pakken uit de rekken een paar free maps (gratis kaarten) en vertrekken richting de Avis.
Hier krijgen we een Chrysler te huur. Best een chique auto, met lichtkleurige, leerachtige bekleding en de bestuurdersstoel kun je electrisch in elke stand die je maar wil instellen, als je erachter kunt komen hoe het knopje werkt (knipoog naar Erik)! ;-) De prijs valt hartstikke mee! We mogen de auto op 29 oktober in Las Vegas inleveren bij het vliegveld. Dat is goed geregeld.
Nu bekijken we de wereld vanuit de drivers seat :-) Opletten waar je allemaal moet stoppen en wie er voorrang heeft. Gek is dat de stoplichten aan de andere kant van de kruising staan, dus je moet opletten dat je op de juiste plek stilstaat anders sta je midden op de XING. Hah! Dat betekent crossing :-) Ik zag dit de eerste keer staan naast het bordje van het houten trammetje en ik dacht dat dit de naam van het trammetje was :-) Maar na een paar keer XING gezien te hebben hier en daar ging ik twijfelen en vroeg ik aan Erik wat XING nou betekent en hij legde het uit, toen maakte het ineens sense :-)
Enfin, gek is dat je op zo een XING soms allemaal een stopstreep hebt (als er geen stoplichten zijn) en dan is het niet bepaald door verkeersregels wie er eerst mag rijden. Dus dat is altijd een beetje afstemmen ofzo met de andere auto's.
Als we door het heuvelachtige Hyde street rijden, zien we een heleboel mensen midden op straat staan met camera's. O, die maken een foto van als er een houten trammetje langskomt omdat je dan zo mooi de achtergrond hebt van het water en de steile helling. Dat wil ik ook! “ Ik wil hier een foto maken, Erik, stop! Kun je hier parkeren?“ Erik is al een beetje in de stress met de nieuwe auto, de verkeersregels, de hellingen enz en hier zit hij eigenlijk niet op te wachten! :-) “ We hebben toch al in deze straat gelopen, heb je toen geen foto gemaakt?” Nou, ik kan me niet herinneren dat ik deze view eerder gezien heb hoor, anders had ik zeker weten een foto hiervan gemaakt! Maar Erik is geduldig en zoekt een parkeerplek langs de weg iets verder in de straat. Ik ren met de camera de auto uit om me bij de andere fotografen te voegen, stel dat ik nu net de aankomst van het trammetje mis! Moeten we vijf tot tien minuten wachten op de volgende. En het is ook nog goed mikken want de tram rijdt niet heel de tijd in de zon, alleen als de zon af en toe tussen de gebouwen door op de tram schijnt! Dus het valt al met al niet mee om een goede foto te maken van de rijdende tram in de korte tijd dat ie op de helling rijdt in de zon. Ik denk dat al de mensen daarom zo lang hier op deze XING rondhangen. Het is een geliefde kruising voor toeristische fotografen want aan een van de zijden heb je het kromme, steilste stukje straat van Lombard street en aan de aangrensende zijde heb je de kust en de steile helling waar de kabeltram rijdt.
Hier nog een keer een foto van het uitzicht richting de Coit Tower vanaf Lombard street.
En dan het uitzicht naar beneden vanaf Hyde street (nog zonder trammetje). Je ziet Alcatraz in de wolken liggen.
En daar komt het trammetje! Dit is de beste foto die we konden maken in de korte tijd dat we hier gestaan hebben. Maar we vinden hem goed genoeg, we kunnen niet heel de dag hier blijven wachten op de perfecte foto, toch? Of wel? ;-)
We willen nog steeds over de Golden Gate brug lopen maar ja, het was heel de ochtend bewolkt en als we zo naar Alcatraz kijken zou het ook heel goed kunnen dat de brug nu in de mist hangt.
Bij ons hotel aangekomen, laden we onze koffers in de auto en besluiten we dat we over de Golden Gate brug gaan rijden, naar de andere kant van het water en daar vandaag blijven overnachten ergens. Dan kunnen we vandaag ook nog rustig de was doen en een plan maken waar we morgen heen gaan rijden. Het is nu toch al over drie uur geweest. Naar Yosemite is het ongeveer vier uur rijden en tegen zeven uur wordt het al donker.
Bij de Golden Gate brug aangekomen zien we inderdaad dat er mist hangt. We rijden in de mist over de brug.
Aan de overkant kunnen we stoppen op een viewpoint. We maken een paar foto's. Aan deze kant van de brug is er minder mist! We mogen helaas vanaf deze kant niet op de brug lopen omdat ze met werkzaamheden bezig zijn en het voetgangerspad is afgezet! Nou zeg! Dat is toch wel een afknapper!
Nou ja, zegt Erik, we hebben morgenochtend nog een kans om over de brug te lopen. In de ochtend heb je meer kans dat het helder is. En voor morgen is de voorspelling dat het niet bewolkt wordt. Okay dan.
We rijden een stuk of vijf kilometer door naar het plaatsje Sausalito. Daarvan heeft mijn neef Anand ge-WhatsApp-ed (is dat een woord?) dat hij erheen gefietst is vanaf de brug en dat het een relaxed plaatsje is. Dus daar gaan we heen. Het lijkt inderdaad een relaxed plaatsje, heel klein, met een mooie jachthaven. Bij de kleine Visitors Center vragen we of er hier hotels zijn en of we de was kunnen doen ergens (of laten doen). De hotels zijn heel erg prijzig hier! Erik kijkt op ons telefoontje of er via Booking.com voordeligere prijzen zijn te halen. En dan valt zijn oog op een hotel hier in de buurt, niet in Sausalito maar in Tiburon, ongeveer vijf kilometer verder. Het ligt precies aan de andere kant van de baai, tegenover Sausalito zeg maar. Okay, dan gaan we naar Tiburon. De recensies van het hotel zijn prima en de prijs is 129 USD (zonder tax dan).
Tiburon blijkt een onwijs relaxed en mooi, rustig plaatsje te zijn. En het hotel is heerlijk! Schone grote kamer, zwembadje in de kleine tuin. Kleinschalig. Schoon. Vriendelijk personeel. Het enige gekke is dat de prijs, als je het aan de balie vraagt, 229 USD is! We vertellen dat we op Booking.com gezien hebben dat een kamer 129 USD kost! Dan moeten jullie via internet boeken, zegt het meisje. Ze geeft ons de login en het password voor WiFi. We gaan in het halletje op een bankje zitten en boeken via Booking.com. Dat is gek, dat je in het hotel via internet het hotel boekt. En dat het zoveel scheelt qua prijs!
Na het inchecken gaan we een stukje wandelen. We zijn benieuwd of we hier uitzicht op de Golden Gate brug hebben. Erik pakt Google maps erbij op de telefoon en zet de GPS aan (techniek staat voor niets tegenwoordig!). We wandelen door de rustige straatjes in de namiddagzon. Echt een mooi plekje, dit. We voelen ons helemaal tot rust komen, na de hectiek van SF. Hier een foto van een stukje Tiburon in de namiddagzon.
Met de zoomlens kun je een deel van SF zien met laaghangende wolken ervoor. Onder de mistbult links ligt Alcatraz!
We lopen verder en ineens staat er een hert midden op straat! Ons nieuwsgierig aan te kijken. Haha, dat is onverwacht! Wat een schattig hertje.
Het hert is niet zo bang. Maar als we heel dichtbij komen hupt het toch maar snel tussen de stuiken en bomen de berg op.
De zon gaat nu bijna onder. Maar we kunnen de brug al wel zien. Nog best veel laaghangende wolken.
Maar nu lossen de wolken in rap tempo op! We zien elke minuut meer van de brug.
Nog een foto proberen met de zelfonspanner van ons in het laatste zonlicht van vandaag. Met op de achtergrond als je heeeel goed kijkt, de skyline van SF.
Het is volle maan! Foto van de maan tussen de bladeren van een palmboom. Geeft een leuk effect.
De zoom van onze nieuwe Canon Powershot werkt perfect! En met de M stand kun je zelf de sluitertijd en diafragma instellen en zo de juiste sfeer bepalen. Zoals bij deze foto van het maanlicht op het water. In werkelijkheid is de lucht iets lichter dan op deze foto maar zo zie je het licht van de maan beter. En over een paar minuutjes is het in het echt ook zo donker :-)
Met de zelfontspanner en de sluitertijd op een aantal seconden kunnen we vanuit hier, vrij ver ingezoomd, ook nog de skyline van SF by night vastleggen! :-)
Slaap lekker, San Francisco! Wij kunnen nog niet naar bed alhoewel we aardig moe zijn. Nu de zon onder is, voelt de lucht vochtig en koud. We moeten nog de was doen en ook nog eten. Het is pas iets over zeven uur maar al helemaal donker.
In de straat van ons hotel (er is maar een hoofdstraat) staat er een Coin Laundry. Erik wisselt via het apparaat aan de muur een aantal dollarbriefjes in kwartjes voor de was- en droogautomaten. Het klinkt alsof hij de jackpot gewonnen heeft! :-)
Wassen, drogen en vouwen. En dan in het restaurant van het hotel wat eten. Smaakt lekker. Erik heeft een hallibut (heilbot). En een Malbec als wijntje. Rode wijn uit Argentinie zei de meneer, geloof ik. Erg lekker, zacht en fruitig. Ik houd niet zo van rode wijn want ik krijg er meestal hoofdpijn van maar deze vind ik wel lekker. Hoewel ik zelf een wit wijntje uitgekozen heb, een Riesling.
Zo, als dat erin zit, en een Vanilla bean creme brulee erachteraan, en een cappuccino en groene thee, dan kunnen we eindelijk douchen en naar bed! Eerst moet Erik nog de foto's op de blog zetten. Tegen de tijd dat dat gebeurd is, ben ik al in dromenland! Mijn werkje begint vroeg in de ochtend, als Erik nog ligt te snurken :-)
Morgen dus een drukke reisdag. Op naar Yosemite park. Spannend! Het ligt in de bergen. Maar voordat we daarheen rijden willen we eerst toch nog een laatste poging wagen om over de Golden Gate brug te lopen!
Woensdag 12 oktober
Heerlijk geslapen in het lekkere hotel. Het hotel heet The Lodge at Tiburon. Een echte aanrader! Ook het plaatsje zelf. Zo relax en schoon en heel dichtbij San Francisco als je de drukte op wil zoeken. Bijna geen toeristen hier in Tiburon. Erik twijfelt of we nog een nacht hier zullen slapen en vandaag hier een beetje rond zullen fietsen en op ons gemakje over de brug zullen lopen. Maar ja, dan hebben we minder tijd voor de rest van de dingen die we nog willen doen en ik denk dat het in Yosemite ook wel mooi is en misschien tegen deze tijd van het jaar niet al te druk. Dus we checken toch maar uit.
Ontbijtje in, volgens mij, het enige café van dit dorpje :-) Gerund door, we denken, Mexicanen. Grappig want La Taza in SF werd ook gerund door spaanstalige mensen, misschien ook wel Mexicanen. Zouden de Mexicanen in de ontbijtbusiness zitten hier in de buurt? :-)
Het is heerlijk weer vandaag, helemaal blauw. Dus we rijden over de Golden Gate brug terug richting SF en parkeren de auto op een parkeerplek direct over de brug zodat we naar de vieuwpoint kunnen lopen voor een fotootje van de brug.
Als je op de burg staat en je kijkt naar de zeekant, dus links, dan zie je alleen maar mist. Over een uurtje of wat zal de brug dus weer in de mist gehuld zijn.
Het valt tegen deze tijd mee met wandelaars. Overal maken mensen foto's van de brug. Erik kijkt vanaf de brug naar beneden, naar het water en ziet ineens een zeehondje!
We blijven een tijdje kijken en zien iets verderop een heleboel beestjes in het water. Allemaal zeehondjes? Nee, als we beter kijken zien we ze in kleine boogjes steeds uit en in het water duiken. Het zijn dolfijnen! Zo leuk! Een hele school dolfijnen. Ze komen maar heel even boven water dus het is moeilijk om ze op de foto te krijgen.
Nog een laatste foto van de brug. Dan is deze missie eindelijk geslaagd! :-) Kunnen we nu met een gerust hart verder rijden.
Plan is om naar Yosemite te rijden, we hebben een hotel geboekt vanmorgen een paar kilometer voor de ingang van het park, aan de westkant. Het hotel heet Best Value Inn Yosemite Westgate Lodge. Het is ongeveer drie uur rijden. Ik rijd en Erik navigeert, met de Samsung Galaxy S in de hand. Onze telefoon heeft GPS en Google Maps en daarmee vinden we de weg. Alleen valt de GPS soms uit en dan is het lastig te zien waar we zijn. Verder is het wennen aan hoe de mensen de wegen hier aangeven. De 580 East kan bijv op een bepaald stuk snelweg ook de 80 West zijn en daar gaan we een paar keer de mist in, ook omdat het bij opritten niet echt duidelijk staat vermeld, je moet snel handelen, net als in Belgie zeg maar. Maar goed, na wat verkeerde highways gepakt te hebben en bij de eerstvolgende exit weer terug te keren en het opnieuw te proberen, komen we op de juiste weg, richting Stockton en daarna zien we bordjes voor RTE 120 Yosemite. Dat is een kleinere weg, tweebaans met tegenliggend verkeer. Bij de afrit naar de 120 stoppen we voor lunch. Wordt het de Wendy's of de Pollo Loco? :-) Erik kiest voor Pollo Loco. Even plassen en handen wassen en dan bestellen we een echt heerlijke salade met van alles en nog wat. Op het plaatje achter de toonbank zie je alleen de stukjes kip en de sla en tomaat maar daaronder zit nog gekleurde rijst verstopt en bruine bonen. Het meisje vraagt of we er nog stukjes avocado bij willen. Tuurlijk! We zijn dol op avocado! En doe ook maar een klein bakje met maiskorrels.
En dat allemaal voor minder dan negen dollar! Eet smakelijk! Die Pollo Loco is zo loco nog niet! Haha!
Verder weinig te vertellen over vandaag. Voornamelijk gereden dus. Mooie lichtgele landschappen, heel droog. En op gegeven moment rijden we de bergen in.
Tegen vijf uur komen we aan bij het hotel. We checken in voor een nacht want we weten nog niet of we morgen ook hier zullen slapen of liever een hotel verder op de weg in het park kunnen kiezen. Dat hangt ervan af waar we in het park dingen willen doen en dat wilden we eigenlijk met iemand van een visitors center bespreken maar de visitors centers zijn allemaal al dicht vanaf vijf uur. Nou dan boeken we alleen voor vannacht. Kijken we morgen verder. We zetten onze koffers in de kamer, een nette kamer met maar liefst twee Queen size bedden (Queen size klinkt heel wat maar is eigenlijk een soort twijfelaar formaat bed) en stappen weer in de auto om te rijden naar de ingang van het park. Dan kunnen we even zien hoe ver het is (iets van 20 km) en wat de mogelijkheden zijn voor kaartjes kopen. Voor een auto plus mensen is het 20 dollar per park en voor 80 dollar mag de auto plus mensen gebruik maken van alle Nationale parken. Dan kiezen we voor het laatste. Want we willen in ieder geval nog naar Death Valley NP en naar Grand Canyon NP en als het even lukt ook naar Zion NP en Bryce Canyon NP.
Het wordt tegen half zeven al donker. Er is verder niets te doen hier, alles draait om Yosemite Park. Naast het hotel is er een diner. Daar gaan we in de avond eten. Grappig, alles van hout en een beetje oude muziek, net als je in films ziet. De dames praten American Slang en hebben witte schortjes voor. We proberen iets van de kaart uit te zoeken wat niet al te vet is en dat lukt ons weer aardig. Taco met kip voor mij en Fajita kip voor Erik. Met sla en tomaat en guacamole en weer bruine bonen en rijst. Haha, lijkt een beetje op wat we vanmiddag gegeten hebben maar het ligt nu op een bordje en kost een stuk meer! Morgen in het park kijken. Voor nu lekker slapen.
O ja, dank voor al jullie leuke feedback! We kijken altijd als we met de blog aan de gang gaan nieuwsgierig of er misschien een reactie bij gekomen is :-)
Iemand mailde dat het leek alsof we niet voorbereid zijn :-) Dat klopt wel een beetje. We hadden een lijstje gemaakt met plaatsen waar we heen zouden willen en hadden bedacht deze lijst samen met iemand van hier te bekijken en een planning te maken. Deze methode heeft bij onze rondreis door Nieuw Zeeland namelijk perfect gewerkt. Maar tot nu toe zijn we niet echt goede visitor centers tegen gekomen die verstand hebben van de parken en hoeveel tijd je daar nodig hebt met wat je wil doen. Enfin, tot nu toe gaat het nog goed omdat we overal internet hebben en vooruit kunnen boeken en het volgens ons niet zo druk meer is deze tijd van het jaar. Ook op onze telefoon hebben we onbeperkt internet, dat is wel makkelijk met booken onderweg. Moet er wel verbinding zijn natuurlijk en dat is hier in Yosemite niet het geval. We zijn dus telefonisch niet altijd goed te bereiken. Maar Wifi werkt wel goed, in ieder geval in de hotels.