Woensdag 19 oktober
Na een lekker ontbijtje van een omelet met asperges, ham en kaas pakken we onze spullen in en gaan op weg naar Death Valley. We hebben een heerlijke tijd gehad in Mammoth Lakes en in the Cinnamon Bear Inn!
Het is ruim 200 mile rijden. Misschien dat we onderweg nog ergens kunnen stoppen om wat te wandelen ofzo. Mooie bergen langs de weg.
Na ongeveer een uurtje rijden stoppen we in het plaatsje Bishop voor koffie. Net als in Mammoth Lakes hebben ze hier een Schat's Bakkery. De eigenaar heet blijkbaar Erick Schat. Grappig he, een Nederlandse bakkerij dus! Natuurlijk gerund door Hispanics :-) Ze hebben hier een heleboel lekkere gebak en chocola en ambachtelijke honing en jam en dat soort dingen. En ook heerlijke uitziende, goed gevulde, groot formaat sandwiches. Wij kopen er eentje met sla, tomaat, kaas, avocado, alfalfa en een likje mayo om mee te nemen voor de lunch. O ja, bij de kassa staan er Wilhelmina pepermuntjes en Delfts Blauwe porseleinen dingetjes.
Tegenover de bakkerij zien we een Visitors center. We lopen even naar binnen om te vragen of er onderweg naar Death Valley nog iets leuks te zien of doen is. De aardige dame geeft ons de tip om naar de Mt. Whitney portal te gaan. Van daar uit zouden we de top van deze berg kunnen zien. Mt. Whitney is de hoogste berg in dit gebied.
Aan de weg naar de Mt. Whitney portal is er een afslag naar de Movie road. In deze buurt zijn er een hoop films opgenomen vanwege het vreemde landschap. Hier stappen we even uit om de gek gevormde grote ronde stenen beter te kunnen bekijken.
Fotootje met de zelfontspanner. Lucky Luke en Calamity Jane! :-)
De berg op rijden en ja! daar is de top van Mt. Whitney, de top helemaal rechts in de foto.
Aan het einde van de weg is er een waterval. Daar gaan we even kijken. Mooie rustige waterval. Niet zo groot als die in Yosemite Park maar wel gezellig en mooi met de gele bomen.
Nu weer heel de weg terug naar beneden rijden om weer op de hoofdweg te komen en door te rijden naar Death Valley. Je kunt op de foto de weg met bochtjes zien waarover we gereden hebben en ook weer over terug rijden.
Hier een close up van het weggetje.
Onderweg is er werk aan de weg, er is maar één baan open. We moeten wachten tot een auto ons op komt halen om voor ons uit te rijden. Dit hebben we in Mammoth Lakes ook meegemaakt, daar werden we ook bij wegwerkzaamheden door zo een pilot truck aan het handje meegenomen, zeg maar.
Het laatste deel van de weg is een lange rechte weg door de vallei. We dalen best snel. Het laagste punt van Death Valley ligt op 85 meter onder zeeniveau. Grappig dat we op één dag de hoogste berg hebben gezien en nu maar een paar mijl van het laagste punt van Amerika zijn!
Wauw, de rotsen hebben mooie kleuren hier. Snel een foto uit het raam maken.
Death Valley is erg droog. Er valt gemiddeld 5 cm water per jaar! En soms helemaal niets! Verder is het erg warm. De temperatuurmeter in de auto geeft 94 graden Fahrenheit aan. Dat is ongeveer 34 graden. En het is inmiddels al half vijf!
We maken een stop bij Mesquite Flat Dunes om naar de zandduinen te kijken. Zandduinen tot 50 meter hoog!
Het geeft het gevoel in een woestijn te lopen! :-) Ook omdat het zo heet is! Maar heel erg mooi! Voldoende water drinken in deze hitte en droogte! Het advies van iedereen is dat je ervoor moet zorgen dat je genoeg water bij je hebt en genoeg benzine in de tank hebt voordat je Death Valley in rijdt.
De zon gaat hier eerder onder door de omringende bergen. Dus tegen vijf uur al een mooi ondergaande zon licht.
Sfeerfoto van de woestijnachtige Mesquite Flat Dunes. Ik vraag me af waarom ze Flat Dunes worden genoemd want ik vind ze niet zo flat eigenlijk...
We willen eigenlijk de zonsondergang zien bij Zabriskie Point maar helaas, de zon is al achter de bergen vertrokken als we een kwartier op weg zijn. En het is nog zeker een half uur rijden naar ons hotel in Furnace Creek. Haha, het is inderdaad een fornuis hier! Heel apart, zo een groot gebied, ingesloten door bergen, zo erg droog en heet. Goed gekozen naam, Death Valley! :-)
We zijn blij met onze ruime en schone kamer in the Furnace Creek Ranche. Het is een soort Center Parcs. Met appartementjes hotelkamers in lage gebouwtjes en een zwembad en een supermarktje en een restaurant, Grappig, zo een Center Parcs achtig oord midden in een hele grote dode vallei. Death Valley is ongeveer 50 bij 250 km groot!
We gaan in het restaurant eten en vroeg naar bed want morgen willen we de bezienswaardigheden al gezien hebben voordat de temperatuur weer de pan uit stijgt, zeg maar! :-) En we willen de zonsopkomst bij Zabriskie Point meemaken nu we de zonsondergang daar vandaag gemist hebben.
Donderdag 20 oktober
Vandaag staan we tegen zes uur op omdat we dus tegen zeven uur de zon willen zien opkomen bij Zabriskie Point. Het is in de ochtend een stuk frisser dan gisteren namiddag, toen het tegen de 35 graden was. Erik heeft zelfs zijn sweater aan en ik heb mijn sjaal om. Ik had verwacht dat het nog steeds best warm zou zijn. Grappig hoe het toch best afkoelt in de avond tegen deze tijd van het jaar.
Ja! We zijn er klaar voor, laat de zon maar schijnen over deze mooie rotsen!
We zijn niet de enige die op dit idee zijn gekomen. Er staat zelfs een bataljon aan professioneel uitziende fotografen met statieven enzo opgesteld en klaar voor het schieten van de perfecte foto. Dat is wel leuk om een foto van te maken! :-)
De zon begint bij de bergen op de achtergrond. Sommige mensen gaan nu alweer weg. Maar HET moet nog gebeuren! Waar gaan jullie heen, jullie zijn te vroeg! (dat zeiden we niet hardop hoor maar dat dachten we wel). Misschien gaan ze naar een andere plek waar ze ook nog snel even de eerste roze zonnestralen willen zien.
En daar is dan het zonlicht op de mooie rotsen van Zabriskie Point!
Je lijkt wel op een Indiaan in dit licht, met de sjaal om, zegt Erik.
Nog een foto van de rotsen in dit zachte roze licht. Waarschuwing voor de komende foto's. Ze gaan voornamelijk over rotsen en over de weg! Dat komt omdat mooi gekleurde rotsen een van de dingen is die Death Valley zo mooi maakt en omdat het landschappen zijn die je vanuit de auto kunt zien. Het is namelijk veel te warm (nu even niet maar over een half uur wel) om trails te lopen.
En nog een close up van de punt in de rots. Zou deze plek Zabriskie Point genoemd zijn om deze uitstekende punt? Of is het gewoon een Punt in de zin van Uitzichtpunt?
Tegen acht uur rijden we verder naar de volgende bezienswaardigheid. The Devil's Golf Course. Van de grote weg af en een gravelweg in. De lange gravelweg lijkt in het niets te verdwijnen...
En dit is dan de Golf Course. Allemaal brokken opgedroogde zout met een laagje modder eroverheen. Een heel weids en stil landschap van deze grote brokken. En wij alleen op de wereld hier. Bizarre sfeer!
Dan rijden we naar Badwater, het volgende hoogtepunt van Death Valley. Onderweg kunnen we ook nog naar een Natural Bridge gaan kijken maar dan moeten we eerst een stuk het gravelpad op klimmen en dan nog 1 mile wandelen. Dat gaan we maar niet doen want het is nu al behoorlijk warm in het uurtje dat de zon op is! We zien vanuit het gravelpad wat naar de Natural Bridge leidt, een truck met een lange stofwolk achter zich aan onze kant op rijden.
Later zien we deze truck bij Badwater terug en komen we erachter dat de stoere truck op pad is om overal de toiletten te legen! :-) Moet ook gebeuren! Bij elke bezienswaardigheid staan hier toiletten. Zo een hoog wit toilet met een gat in de grond, zonder water zeg maar. Maar het valt meestal erg mee, ze stinken niet en zijn redelijk schoon gelukkig. We hebben “ Wet Ones“ antibacteriele doekjes bij ons. Daar maken we gretig gebruik van!
Leuke sfeerfoto van de hoofdweg door Death Valley. Over deze weg rijden we vanaf ons hotel naar Badwater.
Zoutvlakte bij Badwater. Haha, als je het op zijn Nederlands uitspreekt staat er Badwater ;-) Heeft er weinig mee te maken! Hoewel er onder de grond wel water is wat op een paar kleine plekken naar boven komt.
Erik grapt dat ze hier in ieder geval genoeg strooizout hebben, mocht het gaan vriezen! :-)
De temperatuur varieert van de 18 graden tot de 45 graden gemiddeld maar het is ook wel eens 57 graden geweest! Badwater ziet eruit alsof het een ijsbaan is!
Echt een aparte plek, Death Valley! Door de omringende bergen blijft de warmte hangen en circuleert weer naar beneden en wordt daardoor nog warmer, een zichzelf versterkend proces wat ervoor zorgt dat het zo extreem heet kan zijn. Het is bijna de heetste plek op aarde. Op de Sahara in Libie na. Het is best speciaal dat een plek die 85 meter onder zeeniveau ligt toch zo droog kan zijn!
Hier nog een afstandsfoto van de schaatsbaan :-)
Het laatste ding op ons programma is een Scenic Drive. Artist's Drive heet het. Een eenrichtingsweggetje met een paar dips en kronkels, soms door smalle kloofjes, met uitzicht op mooi gekleurde rotspartijen.
Er is een club van motorrijders hier aan het touren. Ze verblijven ook in de Furnace Creek Ranche. Een van die stoere mannen met dikke buik, lang haar en leren vestje wilde bij de souvenirshop een zilveren armbandje met blauwe steentjes passen :-) Haha, dat was zoo niet-stoer!
De motoren weerkaatsen de zon.
En dan nu de serie rotsfoto's waar ik het eerder over had. Deze zijn genomen langs de Artist's Drive.
Bruin en grijs en roze en geel...
Dan heb je op de route nog een inhammetje naar de Artist's Palette. Spreekt voor zich, he! Ook mooi groen.
Erik en ik hebben onderweg nog discussie over of iets nou groen is of grijs. Erik vindt het grijs en ik vind het toch duidelijk groen. We vinden een middenweg en besluiten dus dat het grijsgroen is! :-)
Een stukje van de weg van de Artist's Drive.
O ja, ik had het net over DIP's. Dan staat er een geel bordje met DIP langs de weg en voordat je het weet heb je ineens een “wheeewww!” gevoel in je buik! Want DIP betekent dat de weg omhoog en direct weer naar beneden gaat (of andersom) en dat dit zich meestal een paar keer herhaalt. Je ziet zulke wegen die in hobbels gaan wel eens in tekenfilms :-)
Mooi roze en grijsgroen :-)
Dat was leuk! Dan nu een foto van de weg terug naar het hotel. Het blijft leuk, foto's maken van lange, rechte, verlaten wegen!
En verderop komt deze weg uit op een mooie rots.
Even nog een keer lekker fris douchen in onze hotelkamer en dan spullen inpakken en uitchecken. We zijn mooi op tijd want het is nog voor twaalf uur. Kunnen we nog even lunchen (eigenlijk brunchen want we hebben tot nu toe alleen nog maar een banaan en een appel gegeten) voordat we naar Las Vegas rijden.
Er is een lunchbuffet in het restaurant. Smaakt prima! Canneloni met iets van kruimelige kaas en rode saus, penne, bolognaise saus, gebraden varkensfileetjes, groene asperges, sla met van alles en ook nog lekkere worteltaart en chocoladetaart en chocoladepudding. We proberen alles uit! Pfff, wat zitten we vol zeg, buikjes zo rond als ballonnetjes. Haha, krijg je ervan als je niet ontbijt, en als je mag opscheppen zoveel en zo vaak als je wilt :-) We waren net op tijd (iets voor twaalf uur) want tegen de tijd dat we met het toetje bezig zijn, stormen er twee mega busladingen vol Fransen binnen en is het een drukte van jewelste. Volgens mij zijn alle bakken leeg als er dertig van die mensen langs zijn gelopen en dan zijn er nog wel een stuk of honderd die nog moeten opscheppen. Wij maken dat we wegkomen in ieder geval! :-)
Foto van het bordje als we het park uitrijden. Het was een leuke ervaring, heel bijzonder, deze plek! De Shoshone indianen hebben we niet meer bezocht. Dat schijnt te kunnen, zij zijn de oorspronkelijke bewoners en wonen hier nog steeds. Tjonge, ik zou zeggen, dan verhuis je toch met je stam! ;-)
Het is een lange rechte weg naar Las Vegas. Aparte spiegelingen boven het wegdek door de warme lucht.
Als we vlakbij Las Vegas zijn gaan we even tanken. Als Erik gaat betalen, wenkt hij mij dat ik de camera mee moet nemen. Ik denk, er zal vast in de winkel iets bijzonders te zien zijn maar nee, het is iets wat buiten voor de deur loopt! Miep Miep! :-) Een echte roadrunner! Dat is leuk! Ik dacht dat roadrunners zo groot als stuisvogels waren! Je kijkt teveel tekenfilms, zegt Erik! :-)
Het staartje gaat met een plotselinge beweging omhoog en het kammetje op zijn kopje gaat rechtop staan. Dan gaat alles weer naar benden en loopt hij een paar passen verder. Wat een grappig beestje! Als ik een foto maak, stapt er een Amerikaans stel uit hun auto en we beginnen een gesprek. Ze vragen waar we vandaan komen en vertellen dat ze de herring (ze bedoelen de haring) in Nederland missen! :-) De vrouw vertelt dat je in Horn (ze bedoelt Hoorn) de beste Ribs kunt eten! De man raadt ons aan om in Las Vegas bij restaurant Don Vito in hotel South Point zeebaars te gaan eten. Dat zullen we onthouden.
We checken in in ons hotel Stratosphere. Een hotel met een toren met een lengte gelijk aan een flatgebouw van 100 verdiepingen. Daar gaan we vanavond even kijken. We parkeren de auto in de garage en hebben daarna moeite om de incheck balie te vinden. Alles is gebouwd rondom het casino. Een gigantisch casino! We dwalen rond en vragen hier en daar de weg en uiteindelijk vinden we de Check In balie. Even douchen en een dutje doen want we zijn moe van het vroeg op pad zijn en het rijden.
Later op de avond gaan we eten in restaurant Fellini's in het hotel. Ook die kunnen we moeilijk vinden, is ook ergens verstopt in een uithoek van het casino. Wat een aparte wereld is dit! Alles ziet er zo chique en duur uit en veel bling bling van de machines. Meisjes met ultra korte spijkerbroekjes die kaarten uitdelen bij een bepaald spel, shows met schaars geklede meisjes die topless vampieren zijn, we zien zelfs een meisje dat drank en sigaretten verkoopt op zo een blad die ze voor zich uit draagt met zo een band om haar rug, je weet wel, die je in oude films ziet als ze popcorn of frisdrank uitdelen in drive inn bioscopen ofzo. Echt een aparte sfeer. We voelen ons niet direct thuis, misschien gaat het morgen beter.
In ieder geval lekker gegeten bij Fellini's. Mooie decors van Venetie. Er zit een bruidspaar te eten. Hier in het hotel hebben ze ook een wedding chapel op verdieping 101 ofzo, in de toren. Misschien zijn ze daar wel getrouwd en hebben ze nu hun wedding dinner.
De tiramisu is om over naar huis te schrijven! Beetje anders, vindt Erik. Maar wel erg zacht en luchtig. Heerlijk vind ik het! Wel eerlijk delen met Erik. Cappuccino voor mij en een espresso voor Erik. Dat is de beste espresso die ik in tijden gedronken heb, laat Erik weten. Ja, die we in Mammoth Lakes en bij Schat's hebben gehad waren inderdaad knap waardeloos. Kon zo uit het apparaat van het werk komen... :-)
We hebben niet zoveel zin om nu al over de Strip te rijden of te wandelen maar we kunnen wel nog even boven in de toren gaan kijken. Dat is gratis voor ons omdat we hotelgasten zijn. Ik weet eigenlijk niet hoveel het voor andere mensen kost om naar boven te gaan. De lift gaat heel snel omhoog en we stappen op level 108 uit. Mooi, al die lichtjes.Je kunt het eerste stukje van de Strip zien.
Morgen gaan we een paar bekende hotels bekijken. We kijken naar buiten en zien ineens iemand naar beneden springen! Zo, dat is schrikken! O, je kunt van deze toren bungy jumpen! Er staan een paar mensen in de rij om te bungy jumpen en we zien ze naar beneden vallen. Wauw! Daar heb je echt lef voor nodig! Respect! Ik weet dat ik dat voor geen goud zou doen! Wel erg spannend om naar te kijken. In onze hotelkamer staat er een sticker op het raam geplakt dat er bungy jumpers langs kunnen komen en dat je je vrij mag voelen om naar ze te zwaaien! :-) Verder is er nog een soort achtbaantreintje dat bovenop het dak zit en een stukje naar beneden glijdt, zodat je het gevoel krijgt dat je van de toren af valt. Ook apart! :-)
Groene lichtjes.
Als we in de lift weer naar beneden gaan vertelt de meneer van de lift dat mensen 110 dollar betalen om te mogen bungy jumpen. Hij mag het gratis doen maar geen haar op zijn hoofd die daaraan denkt! We kunnen ons er iets bij voorstellen! :-)
Morgen lekker uitslapen en een paar hotels bekijken.
We zijn ons plan aan het uitstippelen van wat we hierna gaan doen want er is nog maar een week over van onze vakantie. Ons vliegtuig vertrekt van Las Vegas over een week. We willen de Grand Canyon natuurlijk nog zien want wie gaat nou naar de Nationale Parken zonder de Grand Canyon te bezoeken! Maar we willen ook graag nar Zion, en naar Bryce Canyon en eigenlijk ook naar Canyonlands. Gaat niet allemaal lukken om in een week naar toe te rijden en op tijd weer terug te zijn in Las Vegas en ook nog tijd over te houden om daadwerkelijk rustig rond te kunnen lopen in de parken.
Dus besluiten we dat we niet naar de Grand Canyon gaan rijden maar dat we in plaats daarvan een helikopter vlucht gaan maken naar de Grand Canyon vanaf Las Vegas, de dag voordat ons vliegtuig vertrekt. Op die manier kunnen we nog wel naar Zion NP en naar Bryce Canyon en dan weer terug naar Las Vegas. Strak plan! :-) En ook heel gaaf om zo een helikoptervlucht te doen over de Grand Canyon. We kunnen dan ook even uitstappen in de canyon zelf, dat doe je ook niet zo makkelijk als je erheen rijdt want dan ben je een dag bezig om af te dalen en weer te klimmen. Ik moet denken aan onze helikoptervlucht in Nieuw Zeeland, over de gletsjers. Dat was zoo gaaf! Het kost wel best een klein fortuin om zo een vlucht te maken. Maar goed, het is waarschijnlijk een ervaring om nooit meer te vergeten en een ideale manier om de uitgestrekte Grand Canyon te zien en nu hoeven we ook niet zo veel meer te rijden. Spannend vooruitzicht dus!
Vrijdag 21 oktober
Vandaag gaan we over de Strip lopen en een paar van de bekendste hotels opzoeken. Misschien kunnen we in een van die hotels ontbijten. Ons eigen hotel, Stratosphere, ziet er zo uit. Het ligt helemaal aan het Noorderlijke uiteinde van de Strip, buiten het drukke gebied van de Strip.
De straat van de Strip heet de Las Vegas Boulevard.
Hier hebben we een van de bekende hotels, The Venetian. Er is een soort meertje in en langs gebouwd waar bezoekers in gondels worden rondgevaren. Er wordt zelfs gezongen voor de passagiers! Hoewel Erik denkt dat de meneer niet echt zingt maar playbacked...
Binnen het hotel/casino van The Venetian hebben ze een soort stadje gemaakt waarin de winkels zitten en boven je hoofd hangt er een nep lucht! Het geeft een vreemd nep en beetje benauwend gevoel als je er te lang onder blijft rondlopen. Maar wel heel apart. Ook hier binnen worden mensen met gondels rondgevaren terwijl de bestuurder uit volle borst zingt of playbacked! :-)
De Strip is een hele lange straat met allemaal hotel/casino's. De casino's staan centraal, dat is waar je meestal binnenkomt of waar je heen gestuurd wordt als je de weg vraagt. Wij vroegen bijvoorbeeld waar we iets konden eten en we werden naar beneden gestuurd, terwijl de restaurantjes en cafeetjes juist boven zitten. De casino's bevinden zich meestal op de laagste verdieping. Daarboven en/of daartussen heb je winkels. Elk hotel/casino heeft haar eigen winkels. Mac Donalds, giftshops, dure winkels als Gucci en Dior, gewone winkels als Zara en Old Navy, chocoladewinkeltjes, van alles. Elk hotel is een klein eigen stadje. Letterlijk, in het geval van The Venetian! :-)
Uiteindelijk hebben we door dat, wat we ook maar vragen, we altijd naar het casino gestuurd worden. Dus we zullen zelf uit moeten zoeken waar we een plek kunnen vinden om te ontbijten!
We komen daarna in Ceasar's Palace. Dat is een enorm groot, drie of vier hoge gebouwen tellend, hotel/casino. Heel sjiek met allemaal Romeinse tintjes. Schilderijen, grote lampen, een fontein in het midden van de enorme lobby. En hele dure winkels.
We willen iets drinken. Het is best warm hier. Even een fles water en een ijskoffie kopen bij een tentje buiten bij Ceasar's Palace. Maar bij het afrekenen schrikken we ons een hoedje! Vijfentwintig dollar! Voor een fles water, een ijskoffie en een gewone koffie. De ijskoffie kost 11 dollar!
En de fles water kost 8 dollar!
We hebben niet goed op de prijslijst gelet! Voor dit bedrag hebben we laatst gegeten bij de Indier in Mammoth Lakes! roept Erik. Ja, ze zijn hier heel goed in je geld afhandig maken!
Zo moeten we bijvoorbeeld in ons hotel behoorlijk wat betalen voor toegang tot internet. In onze hele vakantie tot nu toe hoefden we nooit ergens voor internet te betalen. We hebben wel voor 1 dag betaald omdat we via internet willen boeken voor de komende dagen, als we naar Zion National Park gaan. We hebben dat gisteravond gedaan, hotel Driftwood Lodge in het plaatsje Springdale, vlakbij de ingang van het Zion NP. Maar voor vandaag hebben we geen internet gekocht.
Hier de lobby van hotel Bellagio. Ook een heel sjiek hotel. Mooi versierd!
We lopen hotel in en uit en ander hotel in en uit tot we een ons wegen! The Strip is behoorlijk lang en de bekendste hotels liggen toch best een paar mile vanaf ons hotel. Inmiddels zijn we beland bij Luxor, het Egypitsche hotel. Dat is gebouwd in een pyramide. Heel apart. De kamers zijn in de rand van de pyramide gebouwd en kijken vanaf de gallery uit naar beneden in het centrale gedeelte van het hotel/casino.
Dit is de buitenkant. Beetje lastig foto nemen tegen de zon in. En er rijdt een monorail voor waarvan de baan in de weg staat. Maar goed, het gaat erom een idee te geven van de pyramide en de Sfinx.
Soms kun je van hotel naar hotel lopen via een loopband. Dan staat er een bordje in het hotel welke kant je uit moet lopen voor een ander hotel. Op die manier lopen we van hotel naar hotel, over de loopband. Die je netjes afzet bij het casino van het volgende hotel :-) waarna je weer moeite moet doen om er uit te komen, op zoek naar de lobby en de winkels want daar zijn meestal de mooie stukjes van het hotel te zien.
Hier een overzicht van de straat. Links zie je hotel/casino New York, New York. Dat is een stukje stad nagebouwd met een achtbaan erdoorheen! Rechts, in de verte, kun je de Eifeltoren zien. Daar zijn we al voorbijgelopen, maar dan aan de andere kant van de straat. Op de terugweg gaan we in dat hotel kijken. Het heet Paris! :-)
Er is heel netjes een walkway gemaakt voor toeristen om bovenlangs de straten over te steken. Compleet met roltrappen enzo. Hier een meer close up foto van hotel New York, New York. We zijn nog nooit naar New York geweest maar ik ben ervan overtuigd dat hier de bekendste dingen opgesomd zijn! :-)
Binnen is het heel mooi. De hal van het casino is omgetoverd tot een kleine stad net een hoog plafond. Compleet met Ierse pub enzo. En nagemaakte fronten van huizen. Erg leuk gedaan. En hier een Vrijheidsbeeld gemaakt van Jelly Beans!
Een glimp van een van de casino's. En zo heb je er dus talrijke, in elk hotel een.
Erik heeft ook even achter een gokapparaat gezeten. De hendel zit er voor spek en bonen aan want je kan alleen maar op een grote rode knop drukken en dan gaat alles vanzelf. Je hoeft dus alleen maar geld erin te stoppen en op de knop te drukken, dat is het. En we zien mensen die nog voor ons ontbijt dit zitten te doen. Bizar! En roken mag overal in de casino's. Alles om het je zo comfortabel mogelijk te maken om er te blijven. We vergokken maar liefst 1 hele dollar! :-) En het ging in een razend tempo, voordat je het weet is het, hap, slik en weg is de dollar! De pokertafels zijn het drukst, daar heb je ook nog echt interactie met iemand. Vaak zijn het vrouwen in korte rokjes of met een laag decolleté. Of beide :-)
Oei, waar blijft de tijd! Het begint al donker te worden. We hebben zere voeten van het lopen. Zullen we de weg terug ook lopen of zullen we de bus nemen? Ach, we kunnen nog wel even lopen, is wel stoer om alles te voet gedaan te hebben en als we niet steeds van de het ene hotel in het andere hoeven te gaan dan kunnen we gewoon door de straat in een lange rechte lijn naar ons hotel terug lopen. Dat gaat een stuk sneller nu we niet overal naar binnen hoeven te gaan om rond te kijken.
Een grote Coca Cola fles langs de weg.
Als we bij hotel Paris aankomen, is de Eifeltoren al mooi verlicht!
Ook hier is er binnen een stad nagebouwd, met zo een neplucht erboven. De serveersters hebben korte zwarte rokjes aan en lopen wat moeilijk op hun hoge hakken. Volgens mij delen ze gratis wijn enzo uit voor de spelers. Doet me denken aan Paramaribo. Daar krijg je in sommige casino's in de stad gratis hapjes en drankjes, ook Bailey's bijvoorbeeld en loempia's en sateetjes enzo. Is vast overgenomen van de VS.
Nog wat bling bling en schijn schijn.
De binnenkant van hotel Paris.
Er is ook een hotel wat Treasure Island heet. Die zag er overdag wat saai uit maar in de avond doen ze er een hele vuurshow! Blijbaar ontploft er steeds iets binnen de muren! :-)
Als we halverwege zijn, en weer langs The Venetian lopen, is het hier ook mooi verlicht. Het licht van de gondels spiegelt in het water.
En de toren die in Venetie staat, staat hier ook.
Onderstaand bord schijnt het embleem voor Las Vegas te zijn.
Dus daar heb ik maar een magneetje van gekocht! :-) Voor de reisverzameling op de koelkast thuis. Uit San Fransisco heb ik een roestkleuringe cable car magneetje en van Yosemite een fotomagneetjes van een van de mooie plekjes in het park en van Mammoth Lake zelf niets maar wel van Mt Whitney en ook van Death Valley. Zo gaat het wel snel met je verzameling, klaagt Erik. Hmm, zometeen moet ik nog een grotere koelkast kopen om ze allemaal op kwijt te kunnen! Grapje, er kan met gemak nog veeel meer bij! :-)
Ha, we zijn er bijna! Er is ook een Circus Circus hotel/casino maar we hebben geen puf meer om de straat over te steken en daar nog in te gaan kijken. Het is mooi geweest voor vandaag en voor Las Vegas. Het is leuk om even gezien te hebben maar we zijn er niet droevig om dat we morgen weer vertrekken!
De drukte, de neppigheid, alles draait om geld, de mensen in de lift groeten niet terug als je uitstapt. Beetje aso en nep. Zelfs sommige dingen die ik gisteren sjiek vond, zijn eigenlijk nep. Maar sommige dingen zijn ook echt sjiek, zoals de hotels Ceasar's Palace en Bellagio en Palazzo. Een beetje het Milaan idee.
En dan de laatste foto van vandaag. We zijn vanmorgen begonnen met Stratosphere bij daglicht en nu sluiten we af met Stratosphere in de avondverlichting.
We gaan even douchen en dan weer eten bij Fellini's want daar was het toch wel erg lekker. En de tiramisu was heerlijk! Dan slapen en morgen vroeg op voor onze reis naar Springdale, hotel Driftwood Lodge. Het is ongeveer drie uurtjes rijden.