Voor de andere verhalen/foto's van Amerika, klik links in de lijst onder “Post Categories” op Amerika.
Woensdag 26 oktober
De wekker gaat om zes uur af! Ja, als je de zon wil zien opkomen over die gekke rotsjes dan moet je daar iets voor over hebben! :-) Maar als ik uit het raam kijk, dan is het aan het sneeuwen! En er ligt al een behoorlijke laag sneeuw op de auto's dus het is waarschijnlijk al een tijdje aan het sneeuwen. Nou, dan is er weinig van een opkomende zon te zien. We kunnen dan rustig lekker uitslapen :-) Dat is dan weer het voordeel haha!
Tegen elf uur gaan we eens kijken hoe het buiten is. Hier en daar een stukje blauw en het is gestopt met sneeuwen maar in de verte is het nog erg donker en het is vooral errug koud! Onder nul met een ijzige wind! Brrr! “ Maak jij de auto even sneeuwvrij?”, grapt Erik. Of was het geen grap? ;-) Met een plastic zak over zijn hand begint hij de sneeuw van de auto af te schuiven.
Het is echt te koud en te bewolkt om gezellig een wandeling te maken tussen de Hoodoos (zo worden die vreemde rotsformaties genoemd). Dus we besluiten om lekker warm in de auto te zitten en de Scenic Route te rijden met hier en daar en uitkijkpunt. Eerst de weg helemaal uitrijden, dat is 18 mile rijden door het park en dan op de terugweg stoppen langs de uitkijkpunten. Die liggen allemaal aan de rechterkant van de weg. Veertien uitkijkpunten zijn er. Hier een foto bij een van de uitkijkpunten, ik weet niet meer welke. Wel leuk dat we nog even sneeuw meemaken hier, geeft weer en andere sfeer samen met die Hoodoos. Maar het is wel echt erg koud!
De kraaien hier zijn mega groot! Minstens twee keer zo groot als bij ons in Nederland. Ze blijven rond de auto hangen als we op een van de uitkijkpunten stoppen. Krijgen vast vaak eten van mensen.
Dit uitkijkpunt weten we nog wel. Dat heette Viewpoint Natural Bridge. Dat zie je zo! :-)
Voor een van de uitkijkpunten moeten we iets meer moeite doen en vijf minuutjes lopen. Helemaal ingepakt gaan we op pad door dit winterwonderland. Erik kijkt er een beetje moeilijk bij :-)
Hij zegt dat hij de wind door de bomen hoort waaien. Dat doet ons denken aan Sinterklaasliedjes. Erik denkt dat het bij “Makkers staakt uw wild geraas” hoort maar dat is natuurlijk niet zo! :-) O nee, bij “Hoor wie klopt daar kinderen?” Nee, dommie! Het hoort bij “Hier in huis zelfs waait de wind“.
Heerlijk om snel weer de warme auto in te kunnen rennen en verder te rijden haha! Andere mensen doen hetzelfde. Stappen uit en nemen snel een foto en rennen dan weer terug in de auto. Mooie kerstboom!
Foto's zijn toch het mooist als de zon schijnt. Hier een stukje Hoodoo vallei :-)
Deze is ook wel apart. Weer heel andere kleuren.
Nog een kerstboom.
Er lopen veel herten in dit park, door het dennenbos. Want het park bestaat dus voornamelijk uit dennebos met hier en daar een uitkijkpunt naar de Hoodoos. De meeste Hoodoos staan in het eerste stukje, dat wordt het amfitheater genoemd. Zoals ik gisteren al uitlegde. Maar vandaag zien we geen hertjes. Gisteren zagen we er een heleboel. Zou leuk zijn om een foto te maken van een hertje in de sneeuw. Ze hebben van die grappige grote oren.
Hier nog een foto vanaf een uitkijkpunt.
Behalve hertjes hebben ze hier nog meer beesten. Een van ze is een prairie dog. Lijkt op een soort bever. Maar die hebben we nog niet gezien. Wel grappig, zo een bordje!
Voor lunch doen we een luchbuffet bij Ruby's Inn. Ja, verder is er niets in de buurt. Maar het is goed eten! En voor een betaalbare prijs (13 dollar).
Dan gaan we naar het hotel terug om op te warmen. Het begint op te klaren maar het is nog niet helemaal blauw en nog vreselijk koud met die ijzige wind. Nog steeds onder nul. Dus maar even lekker in een warm badje zitten!
Tegen half vijf gaan we even kijken hoe het nu is buiten. Brrr, nog steeds koud! Erik doet twee truien aan onder zijn zomerjasje en ik doe mijn fleecetrui aan onder mijn dekbedjas. Dan rijden we naar Sunrise point om te kijken of we nog de wandeling willen doen die al een tijdje op ons programma staat. We willen namelijk graag wandelen tussen de Hoodoos en niet alleen vanuit de weg van boven naar beneden kijken. Maar het is nog te koud en de zon schijnt niet volop. Misschien beter morgen doen dan, dan is er blauwe lucht voorspeld.
Voor nu lopen we een stukje langs de rand van de canyon en nemen hier en daar een foto van een paar Hoodoos.
Onderstaande foto is een close up van het groepje Hoodoos aan de rechterkant, rechtsboven op bovenstaande foto, zeg maar.
Sfeer fotootje.
Een andere familie :-)
Twee Roodneus eskimo's...
Bij de laatste zonnestralen...
Grappig klein hoodootje links.
Okay, genoeg kou geleden! We gaan weer terug. Morgen zou het minder gaan waaien. Nog wel vriezen, vannacht zou het zelfs tien graden onder nul worden! Maar we willen nog wel graag een wandeling doen tussen de rotsen. De combinatie van de Queen's Loop en de Navajo Loop is de favoriete wandeling.
Op de terugweg zien we toch nog een paar hertjes in de sneeuw!
In het hotel aangekomen, warmen we ons aan de open haard. Heerlijk warm!
Gisteren waren we tegen kwart voor acht bij Ruby's om te eten en toen moesten we een half uur wachten. We besluiten het vandaag anders te proberen. We vertrekken om half negen uit het hotel. Je mag maar tot negen uur binnen lopen voor het diner. Ja, dat is beter, we kunnen nu in een keer doorlopen.
Die Trout die Erik gisteren had, die wil ik vandaag wel. Was lekker zacht. Erik kiest een Tilapia gevuld met paprika, tomaat, ui en mozzarella. Jummie, die is ook heel lekker. Allebei de white Zinfandel erbij en we krijgen nog twee liter water on the house (zoals hier in heel de VS gebruikelijk is).
We hebben nog een klein beetje tijd voor een toetje voordat ze gaan sluiten. Moeilijk kiezen uit alle dingen van de kaart. Dan maar weer hetzelfde als gisteren. De dulce de leche cheesecake was erg lekker! Ik vraag om een espresso met slagroom erbij. Haha, de slagroom had niet gehoeven want onze cheesecake is rijkelijk versierd met slagroom!
Als we uitgegeten zijn vraagt de serveerster zoetjes “Do you want more whipped cream?” :-)
Buikjes vol, lekker slapen weer. Morgen laten we de sunrise maar voor wat het is, veel te koud om zo vroeg buiten te zijn. We wachten liever tot de zon wat hoger is zodat hij tussen de Hoodoos schijnt, voordat we beneden gaan wandelen.
Als we uitgewandeld zijn, gaan we al op weg richting Las Vegas, waar we vrijdagmiddag de helikoptervlucht over de Grand Canyon gaan doen. We zullen halverwege overnachten in het plaatsje St. George. Dat hebben we vanmorgen geboekt. Het ligt precies halverwege de route naar Las Vegas dus we hoeven maar twee uur te rijden vandaag en dan doen we de andere twee uur rijden morgen. Dat is relaxer. De kamer kost, inclusief ontbijt, 50 euro. Dat zijn nog eens prijzen! :-)
We hebben de laatste nacht ook vast geboekt in Las Vegas. We gaan slapen in het Luxor! Dat is de pyramide. Gaaf! We moeten zaterdag al wel tegen zeven uur in de ochtend op het vliegveld zijn dus zo lang zullen we niet in het hotel zijn maar toch!
Donderdag 27 oktober
Vandaag gaan we in de ochtend een wandeling doen en in de middag alvast een stuk rijden richting Las Vegas. Het weer is een stuk beter dan gisteren! Lekker zonnetje, strak blauwe lucht, beter! Het is nog wel koud maar het waait veel minder en dat maakt dat ik alleen nog maar mijn fleece vest aanhoef en niet meer de dekbedjas :-)
In ons hotel gaan we nog eerst relax ontbijten. Goed ontbijt in het Best Western Plus Grand Hotel. Roerei, uitgebakken spekjes, verse zoete grapefruit, oven aardappeltjes, verse pancakes met maple sirop, yoghurt, sapjes, thee en koffie. Inbegrepen in de prijs van de kamer. Is ook wel handig want in de buurt is er alleen een Subway (met oude broodjes, hebben we gisteren geprobeerd voor de lunch) en Ruby's waar we steeds in de avond gaan eten.
Na een stevig ontbijtje gaan we met de auto naar de Sunrise Point en lopen van daar uit een deel van de Queen's Garden trail. Hieronder volgen een heleboel foto's van Hoodoos. Ik kan niet bij alles een verhaaltje verzinnen :-) Onderstaande foto vinden we mooi omdat het lijkt alsof de rotsen licht geven.
Een overzichtfoto van het zooitje Hoodoos :-)
Heeft ook wel iets weg van een vreemd woestijnlandschap.
Deze twee doen me denken aan een getrouwd stelletje.
En deze is mooi omdat je zo goed de verschillende lagen kleuren kunt zien.
En deze is leuk omdat ik er op sta! ;-)
O ja, we waren op zoek naar Queen Victoria, die zou hier ook ergens zijn, als Hoodoo dan! En nadat Erik een paar foto's van mij maakt met een rots waarvan hij dacht dat het Victoria was, vindt hij uiteindelijk de werkelijke Victoria! Zien jullie de gelijkenis? Het is een zij aanzicht.
Van de trail van Queen's Garden gaan we over op de Navajo trail. Eerst een stukje door pijnbomenbos. We zijn nu op het laagste punt van de Canyon aangekomen. Een heleboel piepkleine spechtjes op de bomen. Onderstaande specht heeft net op dit moment zijn lange snaveltje in de stam zitten. Je hoort alleen maar tok tok tok tok, in verschillende tonen, afhankelijk van of ze in de dikkere stam of in een dunnere tak aan het tikken zijn.
Hier nog een close up van een van de rotsen. Er lijken een soort druppels naar beneden gegleden te zijn.
En what's gone down must come up :-) dus we gaan weer een stuk klimmen. Over deze mooie haarspeldbochtjes klimmen we weer omhoog.
Een andere bekende figuur is Thor's hammer. Ik vind dat de figuur meer op Thor zelf lijkt dan op een hammer maar goed, Erik is ervan overtuigd dat het Thor's hammer is.
Hier nog een slanke Hoodoo familie. Het lijkt alsof sommige elkaar vasthouden! :-)
En dan deze stoere vierkanthoofdige Hoodoos. Met de drie opperhoofden! :-)
En om het af te leren nog een overzichtfoto.
Weer in de auto en op weg naar de uitgang van het park. We zien een paar herten langs de weg. Als we stoppen, kijken de herten eerst de hert uit de boom zeg maar en vervolgens besluiten ze dat het een verdachte zaak is en zetten het op een sprintje! Erik maakt deze actiefoto uit het raam.
Okay, dat was Bryce Canyon! Een mooi park, heel apart, anders dan de andere parken die we gezien hebben. En voor mensen die moeilijk kunnen lopen of niet willen lopen is het een heel toegankelijk park. Je rijdt naar een uitzichtpunt en gaat daar naar beneden kjiken. Of je loopt een paar minuten naar beneden en als je genoeg hebt, ga je weer terug naar boven. Maar het is een prachtig gezicht, die Hoodoos, je blijft foto's maken! ;-)
Nu onderweg naar Las Vegas. Tussenstop in Springdale, waar we toch weer langs komen, voor lunch. Natuurlijk weer in ons favoriete Café Soleil. En dan rijden we de laatste 40 miles naar het plaatsje St. George. In het Clarion Suites hotel. Goed hotel! Mooie ruime kamers, alles schoon, gratis internet (maar dat is bijna overal behalve in Las Vegas), zwembadje en bubbelbad. Ik heb hoofdpijn en ga onder de hete douche en dan met een tabletje op, lekker in bed liggen. Erik gaat later op de avond te voet bij Denny's wat te eten halen voor ons. Dat is makkelijk.
Morgen worden we tegen drie uur opgehaald bij ons hotel het Luxor in Las Vegas. We moeten uit kijken naar een zwarte limousine met de tekst “Grand Canyon Helicopters” aan de zijkant! Spannend!!
Vrijdag 28 oktober
Bij het ontbijt bij Clarion Suites mogen we voor het eerst zelf wafels maken! Dat is leuk! Uit een apparaat komt er een prutje wat je in een bekertje laat vallen. Dan moet het prutje op de wafelmachine, klep dichtdoen en ding omdraaien. Als het piepje gaat, is de wafel klaar. Lekker warm en knapperig, natuurlijk met maple sirup.
We doen nog een laatste wasje voor onze reis terug zaterdag en gaan daarna op weg naar Las Vegas. Onderweg rijden we een heel klein stukje door Arizona. Bryce Canyon ligt in Utah en Las Vegas ligt in Nevada. De Grand Canyon ligt in Arizona.
De reis gaat soepeltjes, op een hobbeltje na. We mogen de auto inleveren zonder vol te tanken, daar hebben we al voor betaald zeg maar. Dus we kijken even hoeveel benzine we nodig hebben om in Las Vegas te komen. Als we uit St. George vertrekken staat de meter op een kwart. Als we anderhalf uur gereden hebben, gaat ineens het lampje van de benzine branden. Hopen dat we snel een benzinestation op de weg tegenkomen dan maar! Er staat een bordje voor afrit zoveel met “ food“ en “gas“ erbij. Gaan we daar maar af. Maar dan blijkt dat we nog vijf mile tussen verlaten bergjes moeten rijden om bij een plaatsje te komen waar er een benzinestation is. Spannend, zouden we dat nog halen? Vast wel maar het blijft toch spannend in zo een verlaten gebied. Gelukkig gaat alles goed en we tanken 10 dollar. De tank zit weer vol tot een vierde. We rijden weer de vijf mile terug naar de snelweg en dan zien we dat er bij de volgende afrit een benzinestation langs de weg zit! Pff, waarom zetten ze dat er niet bij van tevoren!
Binnen twee uurtjes zijn we bij het Luxor.
We lunchen en hangen wat rond tot het tijd is om opgehaald te worden. Als we in de limo stappen, zitten er al twee jongens uit Denemarken in en een vrouw uit Zwitserland.
We krijgen een film te zien met veiligheidsmaatregelen en worden nog gewogen en dan mogen we naar de helikopter. Erik en ik mogen voorin zitten, naast de piloot. We krijgen een koptelefoon op waardoor er verhaaltjes verteld worden in verschillende talen, voor ons zit er Nederlands bij. Een vrouwenstem met een onwijs accent praat op een gekke manier tegen ons en we krijgen suffe muziekjes tussendoor te horen, zoals je op een helpdesk tussendoor hoort :-) Erik en ik kijken elkaar aan en glimlachen. We kunnen niet met elkaar praten door onze microfoontjes, alleen met de piloot. De helikopter maakt een onwijze herrie, dus de koptelefoon is wel prettig.
We vliegen eerst over de Hooverdam en over Lake Mead.
In de verte zien we de heuvelrug waarachter de Grand Canyon ligt. Maar het licht schijnt niet in de canyon dus het is niet zo mooi om foto's te maken.
Voor de foto's is dit niet een speciaal ritje jammergenoeg. Ik had verwacht dat we over de Grand Canyon zouden vliegen en zo een overzicht van de Canyon zouden krijgen. Maar onze vlucht ging van het vliegveld van Las Vegas over Lake Mead in een keer direct de eerste tak van de Grand Canyon in, dus de rest van de Grand Canyon krijgen we niet te zien. Dat is jammer! Moeten we toch maar nog een keer terug om beter kennis te kunnen maken met de Canyon. Maar de helikoptervlucht op zich is wel leuk.
We vliegen tussen de muren van de Canyon en landen rechtsvoor in de foto op het plateautje.
En zo zien wij eruit, zittend in de helikopter. Roger that?! (of zoiets, zo praten ze toch? :-)
Het is een hele business hier met die helikopters. Er stijgt er net eentje op als wij landen.
Erik loopt een stuk naar beneden om bij het water te kijken. Het is de Colorado rivier. Er staan een paar boompjes en een paar grote cactussen. En een heleboel stenen.
De zon gaat al onder. Foto naar de ene kant.
En naar de andere kant. Een beetje donker omdat het tegen het zonlicht in is.
Reshma in de Grand Canyon.
Er is een andere helikopter geland met een bruidspaar! En een dominee en een fotograaf. Deze mensen worden dus echt in de Grand Canyon getrouwd! Alles is mogelijk hier! :-)
We moeten wachten tot de andere helikopter klaar is om te vertrekken dus we blijven iets langer in de Canyon dan gepland was. De helikopters mogen niet alleen achterblijven maar moeten tegelijk vertrekken om er zeker van te zijn dat iedereen zonder problemen weg is.
Mooi licht op de buitenkant van de Canyon.
Laatste zonsondergang van onze reis.
Onze piloot Robbert. Komt uit Zuid Afrika en kan een beetje Nederlands praten :-) Voordat hij helikopterpiloot was was hij een soort portier/concierge! Hij is wel blij met zijn carriereswitch!
Vanaf een afstandje kunnen we de lichtjes van Las Vegas al zien.
Het laatste stukje van onze vlucht is spectaculair. Over de mooi verlichte, drukke strip! Hier een foto van ons vorige hotel, Stratosphere.
En nog een stukje van de strip.
We landen soepeltjes en dan is de vlucht alweer voorbij! Dat was leuk! Maar helaas geen vlucht over de gehele Grand Canyon gedaan, zoals we dus dachten dat het zou zijn.
Hier een foto van de binnenkant van de pyramide van het Luxor.
In de avond gaan we eten in The Venetian. Er zit daar een mexicaans restaurant langs het nepriviertje waar de gondeliers langs varen met toeristen en omkeren. Tijdens het omkeren zingen ze een liedje. Ze hebben een soort luidsprekertje op hun hemd waardoor het geluid versterkt wordt. Langs de kant staan allemaal mensen die soms voor ze klappen als ze klaar zijn met zingen. Lekker eten en gezellig langs het water met zingende gondoliers.
Dan gaan we op zoek naar een Cinnabon. Dat is blijkbaar een winkeltje waar ze Cinnabons maken (dûh). Een Cinnabon is een gedraaid soort koffiebroodje met kaneel en een melkachtig wit zoet spul ertussen en eroverheen, ruikt naar vanille en kaneel. We hebben wat moeite om de Cinnabon te vinden, zou in Casino Royale moeten zitten maar waar is die eigenlijk? Na een tijdje gelopen te hebben naar de linkerkant vanaf de Venetian en het gevraagd te hebben bij de Walgreen's (de mevrouw wist het niet, ze kende wel een Cinnabon in het vliegveld, maar Erik had op internet gezien dat die minder goed was), lopen we de andere kant uit. Hehe, eindelijk zien we een bordje Casino Royale! Het ziet eruit als een casino maar als we tussen de gokapparaten lopen is er helemaal achterin inderdaad een kleine Cinnabon. We kopen een grote warme Cinnabon voor mijn neef Anand en zelf kopen we een paar kleine om ook eens te proberen. Hmm, lekker zoet! :-) Anand komt dus speciaal naar Schiphol, om half zeven in de zondagochtend (!), om de Cinnabon op te halen! Gekke neef! :-)
Als we weer terug lopen door de drukte (het is vrijdagavond), zien we mensen wachten op de fonteinshow van hotel Bellagio. Wij wachten ook. Het water beweegt op muziek en gaat heel hoog de lucht in!
Nog een laatste fotootje van Las Vegas. Veel licht, kleur, lawaai, mensen en vooral casino's.
Nog even slapen en de volgende ochtend stappen we op het vliegtuig naar Minneapolis en vandaar nemen we de vlucht naar Schiphol. We vertrekken zaterdagochtend om kwart over negen in de ochtend en we komen pas op zondagochtend om kwart over zes in de ochtend aan op Schiphol! En inderdaad, Anand staat ons op te wachten voor de Cinnabon! :-)
Nu weer wennen aan het weer, aan de tijd en aan het werken! Vanavond lekker stamppotje maken! ;-)