Dinsdag 25 december
Op zondag 23 december vertrekken we tegen 13.00 uur vanaf Schiphol met Cathay Pacific naar Hong Kong. De vlucht duurt een kleine 12 uur. In Hong Kong moeten we drie uur wachten om vervolgens weer met Cathay Pacific door te vliegen naar Denpasar in Bali. De tweede vlucht duurt een kleine 5 uur. Al met al zijn we een heel etmaal onderweg eer we zweterig en uitgeput aankomen bij ons hotel in Sanur op Bali.
Het is alweer maandag 24 december, 17 uur als we in ons heerlijk koele kamer inchecken. Het tijdverschil met Nederland is 7 uur (het is 7 uur later op Bali), met Suriname is het tijdsverschil dus 11 uur. Ons hotel heet Bali Hyatt. Het is een heerlijk hotel, heeft veel weg van hotel Torarica in Suriname, met donkerhouten meubels en een mooie tuin. Bali lijkt veel op Suriname. Dezelfde vochtige tropische deken die je om je heen voelt als je van een airco-ruimte naar buiten loopt. Dezelfde planten en bomen en veel van dezelfde vruchten als papaya, manje, kokosnoot, kleine bakove, markoesa. Het is rond de dertig graden en de luchtvochtigheid is rond de 95 procent. Het is nu regentijd op Bali, af en toe waait en regent het maar gelukkig niet de hele dag.
We hebben de komende twee-en-een-halve week een leven als een prins/prinses :-) We hebben namelijk de Regency Club bijgeboekt en daarmee hebben we allerlei luxe dingen erbij. Zo mogen we ontbijten in een speciale overdekte open ruimte in de tuin en krijgen we verse sapjes en een vers omeletje en in de middag krijgen we nog een borreltje met hapjes, onze lakens worden elke dag verschoond, onze handdoeken worden zelfs twee keer per dag verschoond en in de avond worden onze lakens open geslagen, de houten schuifdeuren dichtgedaan en krijgen we iets lekkers, bijvoorbeeld een chocolaatje of een zakje koekjes.
De eerste foto is van dinsdag 25 december. Merry Christmas! Mensen zeggen Merry Christmas tegen de toeristen maar we hebben niet echt het idee dat ze het zelf echt vieren. Er heerst nou niet echt een kerstsfeer maar dat heb je al snel in tropische landen denk ik. In Suriname is Kerst ook niet zo kerstig vind ik. Het hotel is wel mooi versierd en er zijn twee gouden kerstbomen met flikkerende lichtjes. Nu zijn we beiden niet echt van het Kerst vieren dus we vinden het allemaal prima zo!
Bali Hyatt heeft eigen bedjes op het strand. We kunnen verse handdoeken halen zoveel we willen :-) We gaan even kijken hoe het is op het strand. Kiezen een bedje onder een grote amandelboom (daar zijn er erg veel van, ook net als in Suriname), want in de zon is het niet te doen. Lekker in de schaduw met af en toe een lekker briesje van zee.
Vrolijk Kerstfeest, Erik!
In de middag lopen we een paar passen langs het strand en komen we bij Komilfo. Een tentje van een Belg, waar we op Zoover over gelezen hebben. Hier kopen we twee overheerlijke verse mango sapjes!
Op de kaart staat Capcay, je spreekt het uit als Tjap Tjay. Erik vertelt dat dat een soort TjapTjoy is. Het is alleen iets meer een soepje. Erik heeft Ajam Pelalah, dat is pittige kip. En hoe! De rode pepertjes steken uit de geplozen kip maar wat je niet ziet zijn de kleine pitjes die er ook nog doorheen zitten. Pfff, zweten man! Af en toe moet ik even Erik zijn hoofd afdeppen haha!
Na deze lekkere lunch (nog twee manje sapjes en een indonesische prutkoffie voor Erik), lopen we nog een stukje verder. Een heleboel kleurige bootjes.
Kokosnoot is heel gezond! Ook nog erg lekker! Dus we beginnen vandaag maar gelijk aan onze dosis kokosnoot :-) De vrouw vraagt er 15000 rupiah voor. Het geld is een beetje gek met zoveel nullen. We hebben op Schiphol 100 euro gewisseld en kregen een miljoen rupiah ervoor terug! Ik onthoud maar dat je door tienduizend moet delen en dan is het nog ietsje goedkoper. Dus de kokosnoot kost iets minder dan 1,50 euro. We zouden vast nog moeten afdingen maar daar hadden we geen zin in en 1,50 leek ons geen heel dure prijs.
Voor de rest doen we niet veel vandaag. Van 17 tot 19 uur mogen we in de Regency Club gaan borrelen. We nemen beiden een rode wijn, Shiraz, en krijgen er lekkere hapjes bij. Ook verse guacamole is erg populair bij ons! En dan gaan we vroeg naar bed. Leuk detail is dat de wereld nu omgekeerd is! Erik wil vroeg gaan slapen en hij is ook eerder wakker dan ik! Dat is vreemd! :-)
Woensdag 26 december
Ontbijtje met vers gebakken omeletje met groenten en noodle goreng met geplozen kip en groenten (foto volgt nog, beloofd!)
Uitzicht vanaf onze ontbijttafel. Het hotel heeft een ongelofelijk grote en mooie tuin!
Deze dikke kleine mannetje zien we overal in de tuin. Zou het een boeddha voorstellen?
We zien iets in de vijver zwemmen wat eerst op een eend leek maar als we goed kijken heeft het beest een spitse snuit. Het blijkt een grote hagedis te zijn. Later zien we hem op de grond lopen, hij heeft net een kikkertje opgegeten. Jek!
Na het ontbijt gaan we een stukje de andere kant op wandelen over het pad wat langs het strand loopt, nu in de richting van het stadje. Hieronder een paar foto's van onderweg. Reshma bij een deur.
Het gaat ineens regenen, steeds een beetje harder. Gelukkig vinden we een hutje om onder te schuilen.
Typisch bootje wat je hier veel ziet. Veel regen!
Overal leggen de mensen hier offers neer. Zelfs op het strand. Voor welke goden zou dit zijn? Goden van het water? Er ligt zelfs geld bij! Ik vind het wel een mooie vorm van respect tonen. Van nederigheid ook.
Twee vissers tot over hun middel in het water. Leuk gezicht.
We besluiten maar weer terug te lopen naar het hotel want het blijft steeds regenen. In het natte zwembad maakt het niet meer uit dat we nat worden van de regen. Het hotel heeft een groot groen bad en een kleiner blauw bad. Dit is het groene bad.
Er is zelfs een klein watervalletje gemaakt. Reshma poseert ervoor met een franchipane bloem achter haar oor.
Voor de lunch gaan we voor het gemak weer naar Komilfo. Hier een close up van de Capcay. Weer gekozen omdat er zoveel groenten in zit en dat is goed voor de vitamientjes. En lekker. En ook nog goedkoop, maar 27000 rupiah! Haha, klinkt grappig he, dat zo een groot bedrag niet veel is. Natuurlijk weer de overheerlijke verse manjesapjes erbij.
En dan lopen we langs het water weer terug naar het zwembad. Mooie donkere lucht.
En zo groeien de franchipane bloemetjes aan de bomen.
Erik op het paadje wat langs het strand loopt. Dit stukje strand is bezet met ligbedjes van ons hotel.
Gisteren, toen we op onze bedjes aan de zee lagen, keken we omhoog naar de boom waar we onder lagen en zagen we vleermuizen. Het lukte toen niet om een scherpe foto te maken van de beestjes. Ze lagen daar zo soort van schattig eng te hangen. Nog een keer proberen, ja hoor, ze hangen precies op dezelfde plek. De foto is weer niet helemaal scherp maar wel duidelijk genoeg om ze te zien.
Na weer wat gezwommen en bij het zwembad gelegen te hebben gaan we naar onze kamer om lekker te douchen. Dit is onze kamer! Niet heel erg groot maar groot genoeg voor ons tweeen en mooi, lekker schoon en gezellig. Met BVN en Eurosport voor Erik op tv, joepie!
In de middag, vroege avond gaan we weer naar de Regency Club voor een glaasje Shiraz. Kan Erik weer lekker slapen haha! Ik hoop dat hij morgen toch wel iets langer slaapt dan tot zes uur in de ochtend! Hij lijkt mij wel! ;-)
O ja, we krijgen ook nog sateetjes met pindasaus en vega quiches erbij. En er was nog een laatste beetje guacamole in de kom, dat heb ik even buit gemaakt.
Even kijken wat we morgen gaan doen. Misschien kunnen we een keer buiten ons resort gaan kijken hoe de wereld er daar uit ziet! :-)
Donderdag 27 december
Vandaag zijn we allebei voor zes uur wakker. Dan kunnen we maar net zo goed naar het strand lopen om naar de zonsopkomst te kijken. Op het strand aangekomen zien we nog een paar mensen klaarzitten. Maar er is geen mooie zonsopkomst te zien want het is bewolkt. Hee! waren die bergen er gisteren ook? Nou ja, ze zullen er vast wel gisteren ook gestaan hebben maar ik bedoel, ze zijn ons toen niet opgevallen. Dat komt omdat ze de hele dag in de wolken hangen, zegt Erik. Aha!
We willen nog een keer naar het bergmeer, het Bratanmeer, wat tussen de twee bergtoppen ligt. De rechterberg is de Gunung Agung, de hoogste berg op Bali (3142 m) en de linkerberg is de Gunung Batukau (2276 m). Het is laagwater tegen deze tijd in de ochtend maar we zien het water al weer snel hoger worden.
Dagelijkse portie tropisch fruit. Watermeloen, papaya, ananas en carambola.
In de vijver zwemt onze vriend weer vandaag.
Is ie niet schattig? ;-)
Mooie waterlelies in de vijver.
Wat is dat rode beest op dat blad? Even zoomen met de camera om het te zien. O, het is een libelle! Klik! :-)
Foto van de Regency Club waar we nu klaar zijn met ons ontbijt.
We lopen langs het strand over het gezellige asfaltpad een heel eind richting het centrum van Sanur. Allemaal kleinschalige gezellige hotels langs dit pad. Hier en daar is er een kleine pier gemaakt met een hutje erop. Nu je het weet kun je voor Erik in de verte de top van de linkerberg zien. Helemaal links op de foto kun je een hotel zien. Dat is het hoogste hotel in Sanur. Er is daar eens een brand geweest waarbij heel het hotel is afgebrand behalve 1 kamer. Die kamer wordt nu niet meer gebruikt voor toeristen maar is een heilige kamer geworden waarin offers gelegd worden. De Balinezen geloven dat de brand een lesje was om niet te hard van stapel te gaan en niet te hoge hotels te bouwen. Sindsdien is er en wet van kracht dat de hotels niet hoger mogen zijn dan de hoogste palmboom. Grappig verhaal, he!
Op de pier lopen een heleboel krabbetjes. Deze is nog aardig groot.
De amandelbomen geven over het hele strand hier schaduw aan veel mensen. Dat is zeer prettig in deze warmte! Dank aan de amandelbomen hiervoor! Veel kleurige houten bootjes, ze hebben oogjes aan de voorkant zodat ze eruit zien als een soort sprinkhaan.
Als wij ook zo met dingen op onze hoofden zouden lopen zouden we vast stukken rechterop leren lopen!
Mooie gouden Buddha bij een van de strandtentjes.
Tijd om de waterhuishouding op peil te brengen. Kan niet beter dan met een kokosnoot! Hier kost ie maar 10.000 rupiah (een eurootje).
We lopen het plaatsje in en dan weer terug over de straat maar we hadden een verkeerde straat genomen waardoor we in een vieze drukke autoweg liepen. Na een tijdje kwamen we erachter dat dit niet de hoofdstraat was en zijn we bij een Mac Donalds :-) ergens links gegaan en toen kwamen we wel in de hoofdstraat van Sanur. Allemaal winkeltjes en restaurantjes. We zijn helemaal bezweet en plakkerig en verlangen naar een koele douche. Dus we lopen terug naar het hotel. In de middag even relaxen, Erik gaat internetten in de lobby van het hotel en ik ga even een siesta houden in de kamer.
Tegen vier uur gaan we nog even zwemmen. In de tuin van het hotel staan allemaal beelden. Deze vinden we wel gezellig :-)
En dan douchen en even borrelen in de Regency Club. In de middag spelen er twee mannen op een houten klokkenspel. Ze lijken er niet veel zin in te hebben en het klinkt dan ook niet echt gepassioneerd zullen we maar zeggen. Maar het ziet er wel leuk uit.
Kerstboom bij de lobby in het hotel.
In de avond brengen we onze vuile was weg. Ja, dat gaat snel met die warmte. Het is ook erg prettig dat we steeds schone handdoeken krijgen op de kamer want we douchen gemiddeld drie keer op een dag. Als de was afgegeven is (20.000 rupiah per kilo, morgen klaar) lopen we nu voor het eerst in de avond langs de hoofdstraat van Sanur, op zoek naar de taxichauffeur die Paulien ons heeft aangeraden. Niet zo druk in de straat, wel gezellig. We zien allemaal leuke restaurantjes. Maar door de borrelhapjes zitten we al vol en hoeven we nu niets meer te eten. Morgen maar minder borrelen dan ;-)
De chauffeur staat niet op zijn vaste plek. Nou, dan bellen we hem morgen wel. Dan gaan we op zoek naar de markt. We lopen en lopen en lopen maar vinden de markt niet. Als Erik denkt dat we al te ver zijn gelopen dan slaan we rechtsaf een straatje in wat naar het strand loopt. Dan lopen we langs het strand weer terug naar ons hotel. O, hier is het marktje. Maar hij gaat al dicht. Dan even wat drinken bij een cafeetje met houten tafels en bankjes op het strand en een bandje wat Bob Marley speelt. Volgens mij heette het iets met Mango. We bestellen een biertje (Erik dan) en een verse ananassap en kijken naar de volle maan door de wolken en af en toe een bliksemlicht verder op de zee.
Erik wordt opgegeten door muskieten. Bij mij begint het muskietenspul ook uitgewerkt te raken. Als we willen afrekenen lukt dat niet. We vragen het eerst aan het meisje en na een kwartier vragen we het nog een keer aan een jongen en na nog eens vijf minuten besluiten we maar weg te gaan. In het donker lopen we het laatste stuk terug naar het hotel. Gelukkig hebben de hotels wel verlichting dus niet heel het pad is donker. Onderweg komen we nog wat kikkertjes tegen.
Vanavond gaan we zeker lekker slapen want het is al tien uur en onze ogen vallen dicht!
Vrijdag 28 december
Vandaag slaapt Erik uit tot kwart over acht! Ik ben al om zes uur wakker en typ de tekst voor de blog. Daarna ga ik nog drie kwartier baantjes trekken in het groene zwembad. Lekker rustig tegen deze tijd in de ochtend. En dan lekker ontbijten. Vandaag is er vega nasi goreng, duz tijd voor een foto :-) Nog wat papaya en drakenfruit erbij.
Erik zegt dat de Atjar hier veel lekkerder is dan in Nederland. Dat komt waarschijnlijk omdat ie hier vers gemaakt is en niet al een eeuw in een potje zit :-)
Na het ontbijt gaan we de tuin van het hotel verkennen. De eekhoorntjes zijn nieuwsgierig of we nog wat te eten voor ze hebben. Maar er staan bordjes met “ Don't feed the animals“ dus daar houden we ons maar aan.
Bloemetje.
Tuin.
Romantisch op het bruggetje :-)
Nog meer tuin.
Tropische bomen.
Tropische bloemen. Ik weet niet hoe ze heten maar je hebt ze in Suriname ook.
We worden werkelijk opgegeten door muskieten dus we rennen zowat weer terug naar de hotelkamer! De rest van de dag doen we niet zoveel. Beetje zwemmen, whatsappen bij het zwembad, Erik kijkt naar het Nederlandse nieuws op zijn tablet (bij het zwembad hebben we wifi, wel heel erg traag). Dan gaat het ineens onweren en hard regenen.
Later op de middag halen we onze was op. Het is heel professioneel gewassen en in plastic gesealed en ruikt heerlijk fris naar wasverzachter. Wauw! Voordat we weer terug gaan laten we weer onze kleren hier wassen! :-) En dan gaan we bij Warung Ana kijken. Hadden we op Zoover over gelezen dat het een kleine zaak is waar je lekker en goedkoop kunt eten.
Erik in de Warung.
We bestellen twee verse mangosapjes die de man gaat maken met een blender en ijsblokjes en verse manjes. En dan bestelt Erik kip met Indonesische curry (wat een beetje naar een lichte massala smaakt) en ik bestel een Gado Gado.
Dat was lekker. Nog een vers sinaasappelsapje en ananassapje achteraan. Alles bij elkaar betalen we 7,50 euro :-)
Nog een laatste foto van vandaag, de franchipane bloemetjes die fris zijn van de regen.
In de avond komt Made (de chauffeur) bij ons langs in de lobby van het hotel en we spreken af dat we zondag met hem een tour gaan doen naar Ubud, een waterval en de Batur vulkaan en misschien ook nog monkey forest.
Zaterdag 29 december
Vandaag hebben we een dagje blogstilte.
Zondag 30 december
Om negen uur staat Made al klaar in de lobby om ons mee te nemen. We gaan eerst in Batubulan naar een Barongshow kijken. Het is ongeveer een half uur rijden. De show gaat over het goede en het kwade, een koningin die haar zoon moet offeren aan de Rangna (wat dat ook mocht zijn, in ieder geval iets wat heel groot en machtig is). Maar de zoon wordt onsterfelijk gemaakt en er is een heleboel gevecht en uiteindelijk overwint het goede het van het kwade. In een notedop :-) En de Barong is een soort draak, die is goed. Hieronder een paar foto's van de show.
Balinese dans.
Er zijn nog een paar mensen die naar de show zijn komen kijken...
De muzikanten kijken ook vol overgave naar de show als ze het even niet druk hebben met muziek maken.
De prins is ongelukkig want hij wordt geofferd en is vastgebonden aan een boom.
En dit is de Rangna die het offer komt claimen.
Spannend he?! :-) Maar het loopt dus goed af. Na de show is het een drukte van jewelste van auto's die weg willen. Waaronder de auto waar wij in zitten. File dus.
Dan gaat de reis naar twee dorpjes in de buurt van Ubud. Eentje waar ze zilver en goud smeden (Celuk) en eentje waar ze hout bewerken (Mas). Hier maakt een van de houtbewerkers een buddha beeldje van krokodillenhout. Made vertelt ons dat al het andere hout (hardhout of sandelhout enz) niet uit Bali komt.
We vinden het lastig om in de winkels te lopen met zo een verkoper die bij je blijft plakken en dan af te dingen op iets wat een veel te hoge prijs heeft. En ik vind het sowieso moeilijk om de winkel uit te lopen zonder iets te kopen, uit een soort schuldgevoel. En ik denk dat de chauffeur alleen maar blij is als we de winkel in gaan want dan krijgt hij daar geld voor. Goed, we hebben beide winkels overleefd en gaan nu het binnenland in, op weg naar de vulkaan Batur.
Op een kruispunt staat een gigantische buddha.
Onderweg naar de vulkaan stoppen we bij nog een winkel maar deze is tenminste leuk en niet druk. Het is een plantage van kruiden en fruit. Hier gaan we koffies en theetjes proeven.
Zo groeit de vrucht waar de cacaobonen in zitten.
En dit is een Civet kat (Luwak) die ze koffiebonen te eten geven. Van de uitgepoepte bonen maken ze koffie die heel duur is. De foto is niet zo scherp maar we laten hem toch maar zien voor het idee van hoe zo een kat eruit ziet. Het is een nachtdier.
De bonen worden anderhalf uur lang geroosterd en vervolgens gemalen. Allemaal handwerk. Wij mogen het even uitproberen.
Maar eigenlijk is het het werk van deze mevrouw. Zij kan het ook veel beter, dat zie je zo! :-)
En dan krijgen we tien kopjes met allemaal verschillende thee en voornamelijk koffie en ook eentje met cacao om te proeven. De Luwak koffie moet je wel betalen, die kost 50.000 rupiah. Dat is wel leuk om te proberen en dan verdient de man die ons rondleidt en begeleidt ook wat.
Ik vind de koffie's met gember en met ginseng erg vies. De lemonthee en de cacao vind ik het lekkerst. Er is zelfs cocosnootkoffie en kurkumakoffie. We kopen nog een pakje met cacao, de rest is best wel duur en Erik hoeft niet perse de uitgepoepte koffiebonen te kopen, zegt hij :-)
Ondertussen kamp ik al sinds de ochtend met een vervelende hoofdpijn die steeds erger wordt. Nu ben ik zelfs misselijk van de hoofdpijn en de warmte en de inspanning van het luisteren naar al die mensen die ons dingen vertellen. Ze zijn wat moeilijk te verstaan, spreken de f als een p uit en nog een paar van dat soort dingen. Maar we zetten toch door en gaan richting de vulkaan. We gaan niet echt naar de vulkaan maar aan de weg is er een restaurant (het krioelt er van restaurantjes) waar we gaan lunchen met uitzicht op de Baturvulkaan en de krater en het meer. Ook hier krioelt het van de toeristen. Voor mij geen eten, is voel me misselijk en wil eigenlijk alleen maar naar huis (= onze hotelkamer).
Wel een mooi uitzicht op het meer. Het begint te betrekken. Made vertelt later dat we geluk hebben dat we sowieso iets zien in deze tijd van het jaar.
En de vulkaan. Erik vertelt dat de vulkaan zich in een krater bevindt.
Uit de donkere wolken die over trekken valt harde regen.
Mooie foto van de donkere lucht boven de vulkaan.
We zouden nu nog langs een waterval gaan en dan naar Ubud maar ik trek het niet meer. Kloppend hoofd en misselijk van de hoofdpijn. Zelfs het tabletje van Made helpt niet. Dus we vragen hem om ons terug te brengen naar het hotel. Jammer!
Onderweg stoppen we nog even omdat Made een plasstop moet maken. We zien eendjes die een beetje aan het badderen zijn. Het lijkt alsof hun vleugels geknipt zijn. We kunnen er niet goed achter komen of dit inderdaad zo is of dat deze eendjes oorspronkelijk zulke vleugels hebben. Made vertelt wel dat ze in de middag terug gaan naar hun baasje, waar ze eieren leggen.
De terugweg duurt erg lang. Het is half zes eer we eindelijk bij het hotel terug zijn. Het was heel druk op de weg en we reden achter een grote touringcar. Ik denk dat we er twee uur over gedaan hebben om terug te rijden. Kan niet wachten op een lekkere warme douche en een dutje. Hopen dat het morgen beter gaat.
Maandag 31 december
Vandaag nog een keer proberen om de zonsopkomst te zien aan het strand. Maar weer is er bewolking! Nog wel een beetje roze wolkjes. Levert een sfeervolle foto op zo met het bootje in de verte.
De bergen kun je nog wel een beetje zien.
Vandaag doen we niet zoveel. Ik heb last van warmte uitslag aan de binnenkant van mijn benen en op mijn armen dus we blijven een beetje uit de zon.
Eerst nog een beetje op de bedjes aan het strand liggen onder de grote amandelboom die lekker veel schaduw geeft. Toch nog een keer een foto van de vleermuizen die zo heerlijk hangen te slapen :-)
In de tuin van het hotel zingt dit vogeltje uit volle borst!
Volgens mij heten deze bloemen in Suriname papegaaientongen.
Erik gaat kijken of er nog wat te snorkelen valt. Op de achtergrond zie je nog een speedbootje wat een parachute trekt.
Deze foto is wel artistiek.
Tropical girl :-)
Beetje spelen met de camera. Gezellige foto zo samen.
In de middag gaan we lunchen bij Smörgås, weer eens iets anders dan Indonesisch eten. Een vers mango sapje, altijd lekker en onze favoriet deze vakantie.
Proost, Erik!
Zo ziet de salade met gegrilde tonijn eruit! Jummie, heel iets anders dan uit een blikje! Erik heeft een griekse salade.
Onderweg terug naar het hotel komen we langs deze mooie deur. Je ziet hier veel mooie deuren, met fijn houtsnijwerk.
En zulk soort beelden zijn ook typisch voor Bali.
In de avond is er een mooi vol maantje. Schijnt mysterieus op het water.
Dat was het voor vandaag.
We wensen vanuit het tropische Bali alle bloglezers (en ook alle niet bloglezers) een heel gelukkig en gezond, gezellig en zonnig en vooral smakelijk 2013 toe!
Dinsdag 1 januari 2013
Vanuit het tropische Bali wensen we iedereen nogmaals een gelukkig en gezond 2013 toe!
Vandaag is het een grijze dag, het regent bijna heel de dag aan een stuk door. We doen niet zo veel vandaag. Ik ga tegen half acht een klein uurtje zwemmen in het groene zwembad in de regen. Heerlijk rustig, een goed begin van het nieuwe jaar! Even in het warme bubbelbad en dan weer in het koele zwembad.
Een eekhoorntje is druk bezig met het proberen los te trekken van een stuk dakbedekking (zwarte kokosmatje) van een van de kleine lantaarntjes van het hotel. Als hij na flink trekken van verschillende kanten een stukje heeft kunnen bemachtigen, maakt hij er met zijn handjes een propje van zodat hij het in zijn bek kan vasthouden, en dan klimt hij met het propje helemaal omhoog in een hoge steile palmboom. Zo grappig!
Bij het ontbijt komt er een best grote leguaan (de anderen in het water waren steeds veel kleiner) gewoon het plateau op gelopen waar een groepje toeristen zit te eten. Waarschijnlijk hebben ze het beest even tevoren iets te eten gegeven want hij blijft rond hun tafel hangen en hij is niet bang voor ze. Het is verboden om de beesten eten te geven maar jammergenoeg houden niet alle toeristen zich er goed aan.
Na het ontbijt gaan we een stukje in de hoofdstraat lopen, nu de andere kant op vanaf het hotel. Overal zijn er mensen die je een massage willen verkopen. Bij een massagesalon die er redelijk professioneel uitziet, gaan we naar binnen om een kijkje te nemen. Het ziet er mooi en schoon en best groot uit. We gaan voor een uurtje “White sand“ massage. Dat is gewoon een relax massage met olie (dus niet met zand ofzo zoals je door de naam zou kunnen denken). Ik vind het heerlijk! Jammergenoeg heeft Erik een masseuse die het niet zo goed kan of niet zoveel zin heeft en bij het afrekenen raakt ze ook nog geirriteerd omdat we niet met gepast geld kunnen betalen. Ze lijkt wel boos op Erik. Nou ja, wat is dat nou voor gedrag! Beetje jammer want mijn massage was super! En het kost omgerekend samen iets van 10 euro.
We steken van de hoofdstraat door naar het strand en lopen over het pad terug richting hotel. Het gaat ineens hard regenen. Gelukkig zijn we gewapend met paraplu's want het regent heel de dag steeds een beetje. Bij een tentje aan het strand stoppen we even om droog te zitten en bestellen we twee verse sapjes en een Caprese salade.
Voor een goede Caprese salade moet je toch echt in Italie zijn :-) Deze ziet er mooi uit maar smaakt naar rubber :-) Goed, wel mooi voor een foto, aangezien we vandaag toch bijna geen foto's hebben.
Om drie uur hebben we afgesproken met onze hostess van Holland International. Er is namelijk iets verkeerd gegaan bij het ophalen vanaf het vliegveld vorige week. We zijn door iemand van het hotel opehaald en niet door iemand van Holland International. Terwijl zij ook iemand gestuurd hadden om ons op te halen maar die hebben wij niet gezien. Heel vreemd allemaal maar het resultaat is dat we de informatie missen die je normaal krijgt van je touroperator als je aankomt en we zouden toch nog wel wat tips kunnen gebruiken. Er zijn nog twee andere mensen die ook nog info krijgen dus we wachten samen in de lobby. Onze hostess heet Nining en is een heel aardige kleine vrouw die er Indonesisch uitziet maar die goed Nederlands spreekt. Dat is prettig! Ze geeft ons info en vertelt ook over de excursies die zij organiseren en we besluiten om er eentje te proberen voor morgen. We gaan dan naar Oost Bali. Om acht uur worden we opgehaald.
Nog een foto van een slakje. Ziet eruit als een schoolvoorbeeld van hoe een slakje eruit moet zien :-) Zijn er een heleboel van.
Na het gesprek met Nining gaan we nog even de was ophalen. Nining is donderdag om half een weer in ons hotel (standaard bezoektijd) dus als de tour bevalt kunnen we altijd nog andere excursies bij haar boeken. Kan ook bij Made maar hij heeft het volgens ons al druk zat en het is misschien ook wel fijn om een Nederlands sprekende gids te hebben.
Met de was lopen we langs het strand terug naar het hotel. Het is erg druk met lokale bevolking die allemaal een Nieuwjaarduik willen nemen, zo lijkt het wel :-)
Misschien is het leuk om nog even twee dingen te vertellen, over de Javaanse toeristen en over het geloof.
De Balinezen worden in de lokale vakantieperiode overspoeld door busladingen toeristen uit Java. Daar zijn de Balinezen over het algemeen niet zo van gecharmeerd. Want, zo vertelt Made, de Javanen zijn moslim en ze zijn niet zo vredelievend als de hindoes die op Bali leven. Ze zijn gewelddadig en stelen huurauto's. Ze komen met grote touringcars en nemen het eiland zowat over voor twee weken. Het is overal vreselijk druk op de weg. Men denkt eraan om een brug te bouwen tussen Java en Bali maar daar is Made op tegen. De naieve Balinezen zijn niet opgewassen tegen de sluwe Javanen, zo klinkt zijn verhaal een beetje.
Het andere ding om te vertellen is dat de Balinezen elke dag bidden in hun huistempeltje. En daarna geven ze een offer aan de goden. Dat offer bestaat uit bloemen en soms wat geld, we hebben ergens ook een sigaret gezien :-). Dat leggen ze dan op de plek waar ze werken. Dus mensen met een winkeltje zetten een mandje met bloemen op hun stoep. De taxichauffeur heeft het mandje met bloemen bovenop zijn dashboard. Daarmee vragen ze de goden om hun werk te zegenen, dat de business goed mag gaan, zeg maar.
Verder zie je overal op straat en ook in de hotels en op het erf van mensen een soort troon (vaak van beton) met daarboven een parasol en daaronder een lap stof gewikkeld. En de offers erbij. Made legt uit dat dit een troon is voor de goden, zodat ze daar komen en bij de mensen blijven. Er zijn drie hoofdgoden, Brahma (de schepper), Vishnu (de beschermer) en Shiva (de vernietiger). In elk hindoe dorp zijn dan ook drie tempels te vinden, voor elke god eentje.
Op nieuwjaarsdag (hindoe nieuwjaar is ergens in maart) is alles leeg op straat. Dan blijft iedereen thuis om te overdenken wat er mis is gegaan in het afgelopen jaar en wat ze beter willen doen in het volgende jaar, een dag van bezinning. De dag voor nieuwjaar worden op alle kruispunten offers gebracht om de demonen tevreden te houden. En er wordt veel lawaai gemaakt om de demonen te verjagen. Men gelooft dat de demonen van alle kanten kunnen komen dus daarom offeren ze op kruispunten van wegen. De wegen zijn dan afgesloten voor verkeer. Men gelooft dat, als je de demonen tevreden houdt, dat ze je dan rustig laten leven en dat er dan geen ongelukken gebeuren. Als je dat niet doet, dan kunnen de demonen in je hoofd komen en dan doe je gekke dingen waar je zelf geen vat op hebt, zoals mensen vermoorden etc. Wat er dus in de wereld buiten Bali gebeurt. Maar op Bali zal dat niet gebeuren door de hindoes want die zorgen ervoor dat de goden bij ze blijven en de demonen weg blijven. Daarom leven de Balinezen in vrede met elkaar. Als er een keer een ongeluk gebeurt, dan zien de Balinezen dat als dat de demonen niet meer tevreden zijn. Dan moet er een offer gebracht worden om ze weer tevreden te stellen. Leuk verhaal he! Er schijnt zelfs een offerdag te zijn voor alle dingen van metaal. Om de auto's en de brommers enzo een blessing te geven. Dat vertelt Nining ons.
Als laatste foto van vandaag een hoedje wat voor een van de hotelkamers op de stoep ligt :-)
Woensdag 2 januari
Na een goed ontbijt worden we om acht uur opgehaald door onze gids van vandaag. Ze heet Astrid. Hoe de chauffeur heet weten we niet, hij was vrij stil :-)
Astrid is een Balinese en zij heeft hier op Bali Nederlands geleerd. Ze heeft drie dochters (11, 7 en 2 jaar) en wil nog graag blijven “oefenen“ tot ze een zoon krijgt :-) Toen we haar vroegen of ze in Nederland geweest is om Nederlands te leren zei ze dat ze hier geen geld voor heeft en dat ze het hier geleerd heeft. Haar man is ook gids en hij heeft Frans geleerd om Franstalige toeristen rond te leiden. Ze vertelt wat over hoe de sociale dingen hier geregeld zijn, of eigenlijk niet geregeld zijn. Ze krijgt alleen betaald voor de dagen dat ze werkt, dus geen werk is geen geld. En ze bouwt geen pensioen op en heeft geen ziektekostenverzekering. Ze moeten dus zelf sparen voor als een van de kinderen ziek is, voor schoolgeld en ook voor hun oude dag. Kinderen zijn heel belangrijk voor de oude dag hier. Zij zullen voor de ouders zorgen als ze oud zijn of ziek zijn. Ze vertelt dat als een koppel geen kinderen kan krijgen, dat ze dan een familielid, bijvoorbeeld een zus, vragen om een kind voor hen te krijgen die ze dan kunnen adopteren. Dat even ter introductie van Astrid :-)
Het schema van vandaag is als volgt. We gaan eerst naar een “traditioneel“ Balinees dorp Tenganan, in het oosten van Bali. Daarna gaan we naar de vleermuizengrot-tempel Goa Lawah, dan naar de moedertempel Besakih en als laatste naar het 18e eeuwse Justitieel Paleis Kerta Gosa in Klungkung.
Het traditionele dorp is behoorlijk ingesteld op toeristen. Het dorp zelf is nog wel zoals het vroeger eruit zag, met huizen rondom een paar open zalen. We kunnen ook in zo een huisje kijken en de huistempel zien maar voornamelijk willen mensen dingen verkopen aan de toeristen. Dat is dan weer jammer. Maar goed, wel begrijpelijk aan de andere kant. Wat erg opvalt zijn alle hanen die overal in rieten manden staan. Sommige mooi gekleurd, zoals deze.
Astrid vertelt dat dit hanen zijn die ze voor hanengevechten gebruiken. Gevechten met messen zijn verboden, daar kun je vijf jaar gevangenisstraf voor krijgen.
Foto van een van de twee “hoofdstraten“ van het dorp.
Dan rijden we naar de vleermuizengrot-tempel. Snelle foto door de voorruit voor een idee van de weg. Veel scooters hier op Bali, hele gezinnen zie je op een scootertje.
Dit is de buitenkant van de Goa Lawah tempel. We moeten beiden een sarong aan. Die hebben we meegenomen. Mooie felle kleurtjes :-)
De tempel is in de grot gemaakt. Er is een ceremonie bezig. De gids vertelt dat het een massa ceremonie is. Arme mensen die geen geld hebben om direct de crematie te betalen begraven hun overleden familielid dan eerst. Als ze genoeg gespaard hebben voor alle rituelen en offers die bij een crematie horen, dan graven ze het lichaam weer op om te cremeren. Deze tempel is van de god Shiva, de vernietiger. De tempel ligt aan de overkant van de autoweg en aan de andere kant van de weg is de zee. Als mensen gecremeerd worden wordt de as in de zee verstrooid (net al bij de hindoes in Suriname).
Heel veel vleermuizen inderdaad! Achterin de grot schijnen ook nog slangen te wonen. Astrid zegt dat je soms ook een slang aan het plafond ziet hangen. Nou, die hebben genoeg te eten met zoveel vleermuizenhapjes!
We rijden nu omhoog de berg een stukje op en gaan eerst even lunchen met dit uitzicht!
Ze hebben hier avodaco milkshake, dat vind ik wel spannend! Zo, de shake zelf is op zich al een maaltijd! Lekker zoet en vol van smaak maar erg machtig.
Nog een foto van het uitzicht. De top van de berg Gunung Agung is in de wolken, jammergenoeg. Het is hier wel veel aangenamer qua temperatuur en luchtvochtigheid.
Buiten bij de ingang van het restaurant hangt een vleermuis. Hij is best groot als je hem van zo dichtbij ziet. En het kopje en lijfje hebben wel iets weg van een hondje.
Dan rijden we nog verder omhoog naar de moedertempel, Pura Besakih. Dit is de grootste tempel op Bali. De hoofdingang is waar de twee “pilaren“ open staan tegenover elkaar.
Hier een closer up foto. Je ziet eerst de “open“ pilaar en daarachter de “gesloten“ pilaar. De open pilaar symboliseert dat de mind nog niet geheel gefocused is op god maar nog open staat voor gedachten, piekeringen enz. De gesloten pilaar achter in de tempel symboliseert dat de mind gefocused is op god en verder niets. De open resp gesloten pilaren worden ook geassocieerd met het vrouwelijke geslachtsorgaan resp het mannelijke geslachtsorgaan. Veel beelden hebben kleden om met zwartwitte blokjes. Die zwartwitte blokjes staan voor ying yang, de balans vinden tussen het goede en het kwade in ons.
Het complex bestaat uit een heleboel tempeltjes met een hoofdtempel in het midden. Maar deze tempel is niet bedoeld voor toeristen maar voor mensen die komen bidden. De tempels die om de hoofdtempel heen zijn gebouwd, waren oorspronkelijk bedoeld voor de verschillende kasten. Iedere kaste had zijn eigen tempel. Maar in de hoofdtempel mochten alle kasten komen.
De kleuren van de doeken hadden ook een betekenis. Wit, geel, rood en zwart. Weet ik niet meer zo goed. Wit voor Shiva (de vernietiger) en zwart voor Vishnu (de beschermer) en rood voor Brahma (de schepper) geloof ik.
Hier een foto van twee tempeltorentjes op de binnenplaats. De torentjes hebben altijd een oneven aantal dakjes. Dat is om het magisch te houden, legt Astrid uit. Open.
Drie dakjes is voor de drie goden Shiva, Vishnu en Brahma. Vijf dakjes is voor de windrichtingen Noord, Oost, Zuid, West en Midden. Zeven dakjes is voor de vulkaan (we weten niet waarom zeven). Dan heb je nog torentjes met negen dakjes voor ook de windrichtingen maar dan met NoordOost, ZuidOost, NoordWest en ZuidWest erbij. En als laatste heb je nog torentjes met elf dakjes en die zijn voor alle goden (wil niet zeggen dat er elf goden zijn, waarom elf en hoeveel goden, daar zijn we niet achter gekomen).
We lopen helemaal om het tempelcomplex heen. Vanuit de achterkant heb je een mysterieus plaatje zo met de mist en wolken.
Met helder weer zou je de vulkaan kunnen zien aan de achterkant en ook een mooi weids uitzicht hebben over de omgeving. Maar dat is vandaag helaas anders.
Hier een voorbeeld van alle hoeveelheden-dakjes-torentjes op een rijtje :-)
En nog een laatste foto van deze plek.
Als laatste gaan we nog naar het Justitieel Paleis in Klungkung. Dit is een complex uit de 18e eeuw wat vroeger gebruikt werd als rechtbank. De daken van de twee paviljoens zijn aan de binnenkant beschilderd met een heleboel verhaaltjes. Bijvoorbeeld in de paviljoen waar de straf werd uitgeproken kun je zien welke straffen je allemaal kunt krijgen in de hel als je slechte dingen gedaan hebt tijdens het leven. En bij elke slechte daad hoort dan een bepaalde straf. Er waren straffen bij waarbij mensen hun genitalieen werden weggebrand, of waarbij mensen hun hoofden tot soep werden gekookt, klare taal! :-) Verder zijn er ook plaatjes te vinden van waar je terecht komt al je wel goed hebt geleefd. Deze bijvoorbeeld. Ziet er wel gezellig uit, toch?!
En zo ziet het er in overzicht uit.
In het midden van de tuin staat er een “drijvend“ paviljoen. Zo een foto zie je steeds als je op Klungkung zoekt. In dit paviljoen werden belangrijke gasten ontvangen door de Koning.
Erik staat in de poort naar het drijvende paviljoen. Met sarong en al! Staat je goed, Erik! :-)
De binnenkant van het dak van dit paviljoen is ook mooi beschilderd. Hier worden tradities verteld, hoe dingen vroeger gingen. Ook voor educatieve doeleinden gebruikt. De Garuda in het midden.
Hier een plaatje van de Rangda en de Barong. Het kwade en het goede.
En dat was het voor vandaag. Nog een foto samen met het Justitieel Paleis van Klungkung.
Het was een leuke dag, we hebben mooie dingen gezien en veel gehoord. Nu terug naar het hotel en lekker opfrissen en uitrusten.
Donderdag 3 januari
Vandaag is weer een regendag. Het regent bijna de hele dag aan een stuk door. Voordat we gaan ontbijten ga ik nog een klein uurtje zwemmen in de regen. Ik heb heel het grote groene zwembad voor mij alleen. Heerlijk zo in de regen te zwemmen!
Bij het ontbijt, als we onder het palmbladerendak zitten, begint het te bliksemen en te donderen en daarna heel hard te regenen. De bliksem komt steeds dichterbij en de donder klinkt oorverdovend hard, ik schrik ervan. Zo dichtbij en zo keihard! Wat een natuurgeweld! Gelukkig trekt het na een tijdje verder.
Erik kijkt na het ontbijt op zijn tablet naar het nieuws met een cappuccinootje erbij. Voor mij standaard een potje pepermuntthee.
We gaan, als het weer een beetje droog is, via de hoofdstraat van Sanur naar het kleine winkelcentrum Hardies lopen en daar ook even pinnen. Onderweg komen we langs deze stoel voor de goden waar we eerder over schreven. De Balinezen hebben zo een troon voor de goden voor hun huis staan, van beton, met een parasol erboven en een doek eromheen en bloemen erin. Zodat de goden daar graag komen zitten.
Als we in Hardies zijn gaat het weer hard donderen en regenen. Zo hard dat de mensen allemaal binnen verzamelen en wachten tot het weer een beetje veilig is om naar buiten te gaan. We blijven dan nog maar een beetje shoppen en nemen een kijkje in de supermarkt. In de rest van Hardies kun je voornamelijk kleding kopen en souvenirs en er is een mooie boekenzaak, een kleine massagezaak (maar die zat al vol) en een kleine bar maar die zat ook al vol. Allemaal mensen die binnen willen blijven voor de regen.
Een heleboel manjes en grote advocaten (op zijn Surinaams gezegd) zoals mijn oma ze ook in haar tuin had. Boterzacht! (de advocaten bedoel ik). Op de foto zie je het verschil tussen de manjes en advocaten bijna niet maar als je voorbij de manjes iets verder richting koeling kijkt zie je een peervormige vrucht en dat is een advocaat.
Als het weer een beetje te doen is om naar buiten te gaan dan lopen we weer terug. Gelukkig hebben we paraplu's meegenomen. Maar mijn voeten blijven niet droog in de open schoentjes die ik aan heb. Want zo ziet de straat er inmiddels uit!
Het is op sommige plaatsen en klein riviertje geworden!
We zouden met de shuttlebus van 13 uur meegaan van Bali Hyatt (ons hotel) naar de grotere en duurdere broer Grand Hyatt in Nusa Dua. Maar die bus redden we niet meer doordat we voor de regen hebben geschuild in Hardies.We duiken dus nog maar even een gebak- en broodjeszaak in, Bali Deli. Hier krijgt Erik deze mooie cappuccino. Gebakje erbij want de vitrine staat vol mooie gebakjes.
De rest van de dag blijven we in het hotel. We geven ons op voor de volgende shuttlebus van vier uur maar die is er om half vijf nog niet. Schijnt dat het heel druk is bij een belangrijke rotonde tussen Sanur en Nusa Dua en Kuta zodat het verkeer er last van heeft en dat zorgt dus voor vertragingen. Erik vertelt dat, op de manier zoals de Indonesiers rijden, net als de Indiers, iedereen zo ver mogelijk door rijdt in alle gaatjes die nog open zijn en elkaar dus allemaal klem rijdt zodat alles vast staat. Met die stijl van rijden kan het dus behoorlijk vertragen. We zouden in Nusa Dua even in het grotere en luxere hotel rondkijken aangezien we verder niet veel kunnen doen buiten met dit weer. En daar in de buurt is ook een grote shoppingmall, soort outletstore, daar zouden we kunnen gaan kijken en misschien ook nog even bij het strand als het even droog is. Maar aangezien het nu al over half vijf is en de rit waarschijnlijk anderhalf uur gaat duren heeft het niet zoveel zin meer, dan is het al donker. Misschien morgen nog een keer proberen om een eerdere shuttlebus te nemen.
Foto van Erik in de lobby van ons hotel. Al het personeel, voornamelijk mannen, lopen in klederdracht. Geeft wel een mooie authentieke sfeer. Samen met al het donkere hout en de groene weelderige tuin en de schone kamers en goede service maakt het dit een heel fijn hotel.
Tegen vijf uur gaan we bij warung Anna nog een Cap cay met kip (Tjap tjoy) en een Gado gado eten met twee verse mango sapjes erbij. Dan even relaxen op de kamer en in de avond lopen we over het pad langs het strand richting het centrum van Sanur. Het is vreselijk rustig op het pad. Was vorige week toch echt even anders! In de tuin van een van de hotels staat een mooi verlichte boom. De boom zie je niet op de foto maar de lichtjes wel.
En ergens anders zien we twee kikkertje die muggen proberen op te eten.
We hebben de markt eindelijk gevonden! We keken steeds op de verkeerde plek, dachten dat de markt op het strand uitkwam maar dat bleek niet zo te zijn.
Ik koop nog een simpel jurkje voor waarschijnlijk te veel geld (dat afdingen vind ik toch best lastig hoor). Nou ja, voor ons is het niet veel geld, vier euro, maar voor hier zou het best voor minder kunnen want in Nederland zou ik voor zo een jurkje vijf euro betalen op de Haagsche markt denk ik. De mensen beginnen met een prijs die vier keer zo hoog is en dan vind ik het lastig om dan te beginnen met een prijs te noemen die acht keer zo laag is als waar zij mee beginnen. Maar dat is wel de bedoeling en meestal moedigen ze mij aan om te onderhandelen!
Even verder in de straat zie ik een broek waarvan ik er al eerder een gekocht heb voor 70 (dat is 70 duizend rupiah) en die ik ook vandaag aan heb. We gaan het nog een keer proberen. Ik wijs op de broek die ik aanheb en zeg dat ik die voor 35 heb gekocht. Ze roept een prijs van 110. Ik zeg 35, zij zegt 80, ik zeg 40, zij zegt 70, ik zeg 50 en uiteindelijk krijg ik hem voor 55. Dat is ongeveer vijf euro. Voor het eerst heb ik het idee dat ik ook iets te zeggen had in het spel, haha. Erik wijst mij erop dat het niet zo veel uitmaakt als we teveel betalen, dan helpen we deze mensen ook met geld verdienen. Dat stelt mij wel gerust, ik voel me zo dom als ik teveel betaal omdat ik denk dat de mensen mij dan uitlachen, zo van haha, die domme toerist betaalt vijf keer zoveel als wat het waard is. Het is zo dat er veel te veel winkels zijn voor het aantal toeristen wat nu rondloopt dus de mensen zullen niet zo veel verdienen. In deze tijd van het jaar zijn er voornamelijk lokale toeristen van andere eilanden van Indonesie. In de maanden mei tot en met augustus komen de europeanen met vakantie en dan zullen de winkeltjes het waarschijnlijk drukker hebben. Tot zover het verhaal over straatverkoop en pingelen.
We gaan vanavond italiaans eten. Pizza en pasta. Lekker biertje erbij voor Erik.
Hopelijk wordt het morgen een stuk minder nat. We zouden dan nog een keer de shuttlebus kunnen proberen naar Nusa Dua. Of we zouden naar Ubud kunnen gaan.
Vrijdag 4 januari
Het is vandaag beter weer dan gisteren. Bewolkt met af en toe een stukje blauw en geen regen. Bij het ontbijt hebben we vandaag dragonfruit oftewel drakenfruit. Wit met zwarte spikkeltjes. Smaakt een beetje kiwi achtig. Watermeloen en papaya erbij en een beetje aardbeienyoghurt.
Veel mangrove bomen hier in deze buurt. Vanuit de ontbijtzaal kun je er eentje zien. Veel grote wortels boven de grond.
Na het ontbijt brengen we nog snel een wasje weg en wachten dan op de hostess voor het boeken van nog twee tripjes. Eentje heet rondje Bali en dat gaat helemaal naar het noorden naar Lovina en de Gitgit waterval en het Bratanmeer met de tempel aan het meer. En een tour is een half dagje naar de Uluwatu tempel en naar Jimbaran voor visje eten aan het strand.
De middag brengen we door aan het zwembad en op het strand.
Foto bij de Grote boom in de tuin van het hotel. Ik sta ernaast maar val niet zo op met de groene binddoek om.
Erik gaat even zwemmen. Het water van de zee is warmer dan dat van het zwembad zegt hij. Hij kijkt er ook een beetje moeilijk bij maar daar zat verder niets achter geloof ik :-)
En dan opdrogen op het bedje met een muziekje in je oren. Met een blik van: “wat moet je?! Lamemerus!“ ;-)
Ik val al snel in slaap en Erik maakt nog een mooie foto van de berg die boven de wolken uitsteekt.
En van het eilandje waar we op uit kijken vanaf het strand, Lembongan eiland.
En Erik vindt het leuk om een foto te maken van Reshma in Dromenland :-) Zal vast een rustgevende droom geweest zijn zo te zien.
Bijna iedere dag horen we het geluid van een gekko, best hard. “Gek Koo, Gek Koo, Gek Koo“ maar als we in de buurt kwamen om te kijken waar het vandaan kwam dan werd het stil en we konden de gekko niet vinden. Maar vandaag hebben we geluk! Hij is druk bezig in de buurt van de lobby. Staat aan de muur geplakt met zijn gekke vingertjes en eet in een minuut maar liefst vier vliegbeesten op, want hij staat bij een lamp en de vliegbeesten komen op het licht af. Slim!
Op onderstaande foto kun je zijn stipjes beter zien. Leuk! Hebben we hem toch eindelijk gezien, die gekke gekko! :-)
We willen bij Char Ming gaan eten maar die zit vol. Schijnt het beste restaurant te zijn in Sanur. Ziet er ook erg gezellig en sfeervol uit. Andere keer proberen. We gaan bij een Indonesisch restaurantje a la kraampjesmarkt eten. Grappig concept. Je loopt langs de kraampjes en kunt kiezen wat je wilt eten. Maar er staan gewoon tafeltjes en het hoort allemaal bij hetzelfde restaurant. We nemen een saoto ayam en een gefrituurde hele vis. En als toetje es campur. Betekent ijs gemengd. Gemengd slaat dan op al de dingetjes die erbij zitten, jonge kokos, stukjes gelei spul, stukjes avocado en schaafijs met een soort caramelsiroop eroverheen.
We zijn niet meer naar Nusa Dua geweest. Werd toch weer te laat omdat onze hostess om twaalf uur in het hotel langs kwam. Misschien morgen.
Zaterdag 5 januari
Vandaag is weer een regendag. Ik lijk wel het ontbijtnieuws weerbericht! :-) Heel de dag bijna aan één stuk door regen. We besluiten om dan maar de shuttlebus te nemen van ons hotel naar het grotere hotel Grand Hyatt in Nusa Dua. Kunnen we daar tenminste nog een beetje rondkijken. We nemen de bus van tien uur en die is vandaag keurig op tijd. Om bij Nusa Dua te komen moeten we langs een belangrijke rotonde en daar zijn ze met de weg bezig waardoor er lange files ontstaan. Maar op de heenweg valt het allemaal reuze mee en binnen een uur zijn we bij de grotere broer Grand Hyatt hotel van ons Bali Hyatt hotel. Het hotel ligt in een soort Resortkamp, allemaal hotels bij elkaar en bij de ingang van het park een security punt met slagboom. Het park ziet er keurig uit, mooie paden en planten en bomen en rotondes en ook een winkelcentrum, soort Batavia outlet centrum.
We gaan eerst in het Grand Hyatt kijken dus we vragen bij de receptie een plattegrond van het hotel en tuin. Eerst denk ik dat de mevrouw ons een plattegrond van heel het Nusa Dua park geeft maar het is inderdaad een plattegrond van het hotelcomplex alleen! :-) Met de paraplu's in de hand lopen we de tuin in. Mooie frisse, keurig aangelegde tuin met bruggetjes.
Via de tuin kom je op het strand. Heel breed en groot strand. Heel leeg in dit weer.
We lopen nog een stuk over paadjes. Het regent zo veel dat het water blijft staan, lijkt wel een sawa hier!
Nog een regenfoto. De weersvoorspellingen voor de rest van de week zijn niet veel anders dan vandaag helaas. Dat is wel erg jammer, zeker als we nog tripjes willen doen. We hebben er nu een voor maandag geboekt en een voor woensdagmiddag. Vrijdag vertrekken we alweer naar Nederland via Hong Kong.
Wel mooie grote paraplu's van Grand Hyatt.
Als we genoeg hebben van in de regen lopen, zoeken we het winkelcentrum op. Op de een of andere manier hadden we gedacht dat het een overdekt winkelcentrum was, a la Bangkok. Maar het is een open outletstore centrum. We gaan bij de Starbucks even koffie drinken om ergens droog te zitten. Heerlijke Oreo cookie cheescake en een cappuccino voor Erik en een “Signature chocolate“ , iced, voor mij. Dat is chocolademelk, lekker puur, met ijsblokjes. Hmm, hebben ze deze in Nederland ook? We komen niet zo vaak bij de Starbucks in Nederland. De Oreo cookie cheescake is erg lekker, die delen we heel verstandig. Maar hij is wel erg snel op :-(
Foto van het troosteloze weer buiten, mensen met paraplu's.
Het is al iets over één en we zouden de bus terug nemen van vijf uur want om zeven uur hebben we een reservering voor de Bali Night in ons hotel Bali Hyatt in Sanur. Maar we willen eigenlijk wel eerder weg, hebben het wel gezien hier en als het zo regent dan kunnen we liever op onze kamer lekker warm docuchen en even lekker chillen. Dus we nemen een bus eerder, die van twee uur. Nog even wachten in de lobby van het hotel. Een mooi, chique, ruim hotel. Met een grote vijver waar deze, soort reiger, een visje probeert te vangen.
Hij gooit kruimels van iets in het water zodat de visjes erop af komen. Maar in de vijver zwemmen behalve een miljoen kleine zwarte visjes ook een heleboel hele grote vissen, bijna even groot als de reiger zelf. En die grote vissen eten zijn kruimels op. Jah, dat schiet dan niet op! :-) We vermaken ons met de reiger totdat het tijd is om in de bus te stappen. Die is ook keurig op tijd gelukkig.
De terugweg duurt twee keer zo lang als de heenweg. We zitten maar liefst twee uren in de bus. Helemaal vast staat het verkeer. Al vele kilometers voor de rotonde rijdt het voor geen meter. Erik kijkt op Google Earth met zijn GPS waar we zijn en in een uur zijn we maar een paar honderd meter opgeschoven. Allemaal mensen op scooters in regenpakken. Misschien kan Erik hier een mooi regenpak kopen voor op de fiets! :-)
Uit verveling maak ik een foto uit de voorruit van onze bus. Een kippenbusje zoals je ze hier heel veel ziet rondrijden. Zouden de mandjes zijn voor het “afwegen” van de hoeveelheid kippen? Het grootste deel van mensen op Bali is hindoe en ze eten dus geen rundvlees. Er wordt erg veel kip gegeten.
En dit is de file waar we urenlang in staan. De file naar de rotonde. Als we de rotonde eenmaal voorbij zijn (na meer dan anderhalf uur), dan rijdt het weer door. De shuttlebus moet om vier uur weer vanaf ons hotel in Sanur vertrekken maar dat gaat hij niet halen. Nu snappen we beter hoe het komt dat we de vorige keer meer dan een half uur moesten wachten op deze bus. Arme chauffeur, je zal toch maar heel de dag heen en weer moeten “rijden” in deze file. Wat wel leuk is, is dat we vlak langs het vliegveld rijden en er heel dicht boven onze bus een enorme boeing aan komt vliegen. Wauw, dat is heftig, wat een geweld!
Tegen vier uur zijn we terug. We gaan even douchen en relaxen tot het tijd is voor de Bali Night. Lekker eten en een Balinese show. De show gaat over een prins die een kikker is geworden en die weer terug verandert in een prins en dan trouwt de prinses met hem en ze leven nog lang en gelukkig. Klinkt vaag bekend?! ;-)
Hier zijn de muzikanten. Die zitten op de grond naast het podium.
En de kikker.
De prins die weer terug veranderd is door de God Shiva.
En de hele dansgroep.
Dat was leuk! En heerlijk gegeten. Lekker slapen nu! :-)