Maandag 29 april
Zondagochtend om 5.20 uur vliegen we naar Madeira. Het is best vermoeiend om op zo een tijdstip te vliegen. We moeten al om kwart voor drie van huis richting Schiphol. Tegen negen uur Madeira tijd komen we aan. Het is een uur vroeger op Madeira. De rest van de dag zijn we een beetje uit ons ritme. Dus niet zoveel gedaan. Ons hotel heet Porto Mare. Het is een complex van drie hotels die met elkaar verbonden zijn. Met een mooie grote tuin in het midden met een paar zwembadjes. Het is een mooi en schoon, comfortabel hotel. Het hotel ligt in de “hotelwijk“ van Funchal, iets ten westen van Funchal. Er gaan geregeld bussen naar het centrum maar het schijnt dat je er ook redelijk makkelijk heen kunt lopen.
Het weer valt een beetje tegen. Temperatuur is denk ik rond de 17 graden maar er waait een stevige frisse wind. En er is best veel bewolking. Uit de zon is het best een beetje koud. Als het zonnetje doorkomt, dan is het weer wel lekker warm.
Op maandag willen we met de bus naar een visserdorp een km of vijf ten westen van ons hotel. Met het idee om van daaruit langs de kust terug te wandelen. De hostess vertelde dat dat wel een leuke wandeling is. Welke bus we precies moeten hebben weten we niet, maar er staat “Câmara de Lobos“ op, zo heet het plaatsje. Goed, die bus hebben we nooit gezien! Uiteindelijk zijn we maar gaan lopen, dan nemen we de bus wel terug.
Hieronder een paar foto's van stukjes waar net de zon scheen :-)
Links op de foto is ons hotel te zien. Omdat er hier nauwelijks zandstranden zijn, zijn er betonnen plateaus waar mensen op hun handdoekje gaan liggen. Lijkt ons best hard eigenlijk. En met trappetjes kunnen ze dan de oceaan in lopen :-) Wel stoer!
Helemaal aan het eind zie je een steile klif. Dit is de Cabo Girão. Girão betekent iets van duizelig. Hier kunnen we een keer heen rijden als we een auto gehuurd hebben. Het schijnt dat je een duizelingwekkend zicht hebt steil de klif af en dat ze een glazen vloer hebben gemaakt om het effect te versterken :-)
Hee, hier is wel een stukje zandstrand! Praia Formosa heet het. Dat betekent mooi strandje. Is best gezellig.
In een van de inhammetjes ligt het haventje van Câmara de Lobos.
Huisje in de rotsen gemaakt. Apart om zo te wonen.
Een “piratenschip“ . Deze boot moet een kopie voorstellen van de boot van Columbus. Hij wordt gebruikt om toeristen rond te varen, bijvoorbeeld op zoek naar dolfijnen en walvissen. Kunnen wij ook eens doen.
Op de Praia Formosa staat een restaurantje waar we een vers sapje drinken. Mix van papaja, ananas en nog een paar dingen.
Zwarte stranden, net als op La Palma.
We doen er ongeveer twee uurtjes over om bij Câmera de Lobos te komen, met af en toe een stop. In de haven ligt er een bootje waar de bacalao's te drogen hangen :-) Volgens mij is bacalao hetzelfde als de Surinaamse bakkeljauw, gezouten en gedroogde vis.
We gaan in het plaatsje verse vis eten bij Vila do Peixe. We kunnen zelf onze vis op het ijs uitzoeken en dan maken ze die voor ons klaar. Ik kies een dorade en Erik had een rode brasem. Geen foto helaas. Maar was wel lekker :-) Met verse aardappelfrietjes met gebakken knoflook eroverheen en groenten.
Dan wachten we op de bus terug. Nou, die lijkt net weg te zijn. Volgende komt over meer dan een uur. Zullen we maar ook weer terug gaan lopen dan? Okay.
Trap op. Op de achtergrond het haventje.
Bij Praia Formosa gaan we weer een sapje drinken. Erik heeft er eentje met alleen maar papaya, lekker zoet. De zon laat zich nu iets meer zien. Vestjes en jasjes kunnen nu uit. Lekker in de T-shirt over de wandelpromenade, terug naar het hotel. Madeira wordt ook wel bloemeneiland genoemd. We hebben al heel veel verschillende bloemen gezien. Deze glanzen zacht in het laatste zonlicht van vandaag.
In de avond gaan we eten in een van de restaurants van ons hotel. Il Basilico. Een goed italiaans restaurant! Erik heeft een Calzone met zeevruchten en ik heb een simpele spaghetti Bolognese.
Toetje erbij!
En dan is er alleen nog ruimte voor een klein koffietje.
Verwachting is dat het morgen ook best bewolkt wordt. Kijken wat we dan gaan doen. In ieder geval hebben we vanaf woensdag een autootje gehuurd.
Dinsdag 30 april
Tegen kwart voor zeven in de ochtend is het nog heerlijk rustig in het zwembad :-) Lekker baantjes trekken. Betere ochtendgymnastiek kan een mens niet wensen vind ik.
Het is weer helemaal dik bewolkt vandaag, bah! We gaan wandelen naar het centrum van Funchal, een half uur tot drie kwartier lopen. Onderweg staan er veel bomen met paarse bloesem langs de weg.
Door het park Santa Catharina. Op de foto kun je zien hoe bewolkt het is, geen stukje blauwe hemel. Wel een mooie boom met rode bloemen. En op de achtergrond nog de paarse bomen. Vind het er een beetje Chinees uitzien op de een of andere manier.
Midden in het centrum ligt Praça do Municipio. Apart effect met die patronen op de grond, beetje een dambord :-)
Mercado dos Lavradores. Deze markt is een hele toeristische attractie. Vraag me af of de lokale bevolking hier ook boodschappen komt halen.
In ons boekje staat dat het een belevenis is om de vismarkt te zien en hoe de mannen de grote tonijnen schonmaken en in plakken snijden.
En dat klopt wel. Op het trappetje staan toeristen foto's te maken van deze man met zijn tonijn. Net als ik dus :-) Maar vis kopen, ho maar haha. Ach, hij zal het wel gewend zijn denk ik.
Op de bovenste verdieping wordt er fruit verkocht. In ons boekje staat als tip dat je op deze markt geen fruit moet kopen van mensen die je van alles wat laten proeven. Omdat ze het veel te duur verkopen. Dat leest Erik nadat we de markt verlaten hebben :-) Ondertussen vond ik de dames die van allerlei exotisch fruit vertelden wat het was wel erg aardig, dat ze zoveel tijd en moeite voor ons namen en dat we van alles wat mochten proeven. Een passievrucht die naar banaan smaakt en eentje die naar ananas smaakt en eentje die naar tomaat smaakt. Wauw. Ik kom in de verleiding en koop van alles twee, om te proberen, eentje voor Erik en eentje voor mij. Als Erik gaat afrekenen en de prijzen per kilo ziet, zegt hij: weet je zeker dat je het hier wil kopen, we worden wel afgezet hier! Maar ik houd vol, de dames waren zo aardig en het is maar een klein beetje fruit. Misschien is het zo duur omdat het zo speciaal is. Haha, als we weer beneden zijn en de prijzen daar zien dan ben ik ervan overtuigd dat we inderdaad afgezet zijn. De banaan-passievruchten kosten beneden maar 6 euro per kilo en wij hebben er volgens mij 25 euro per kilo voor betaald. Als Erik vervolgens, als we ergens even wat gaan eten, in het boekje voorleest dat je vooral geen fruit moet kopen van mensen die het je allemaal laten proeven en uitleggen dan is het voor nu wel even genoeg gezegd! Nu weet ik het wel hoor! ;-)
Dit is het kraampje met het fruit.
We waren heel voorzichtig met het plastic zakje met fruit, stel nou dat het geplet wordt ofzo, dat wil je toch niet!
Straatje in Funchal, de oude stad, Zona Velha.
Artistieke deur.
En nog meer kunst.
De kabelbaan naar het bergplaatsje Monte. Dit moeten we maar een keer doen als het zonnig is. Dan kunnen we in Monte wat rondlopen en weer terug met de kabelbaan of met de Toboggan slee. Dat is een attractie voor toeristen, dat je in zo een typisch sleetje door twee mannen in klederdracht met hoed op, naar beneden geduwd wordt. Schijnt wel druk en duur te zijn.
Sfeervol fotootje.
Kathedraal Sé. Niet zo een bijzondere kathedraal, beetje donker en eenvoudig van binnen.
Paarse en oranje bomen langs de weg.
Parkje in de stad met botanische planten en bomen.
Erik in het Santa Catharina park. Kijkt een beetje chagrijnig :-)
Lieflijke Lelies.
En dan lopen we weer terug naar ons hotel. Waar nét voor een paar minuten ineens de zon schijnt! Snel een foto maken vanaf ons balkon met het uitzicht op de tuin van het hotel en de oceaan. Oei, het is alweer over, zon weer weg achter het dikke pak wolken. Morgen hopelijk beter, voorspelling is wel dat er morgen iets meer zon zou zijn.
Vandaag hebben we ook nog op tv de balkonscene gezien en gezien hoe Beatrix haar handtekening plaatste en hoe Willem Alexander beloofde goed voor ons land te zullen zorgen :-) En Epke die aan de stang zwaaide in de open lucht. En het Koningslied. Allemaal op BVN, te ontvangen op onze hotelkamer. In het hotel was er ook nog een zaal gereserveerd waar vandaag heel de dag BVN werd uitgezonden. Kon je op een groot scherm kijken.
O ja, en het fruit hebben we gelijk opgegeten, want stel dat het niet meer goed is morgen! En het was helemaal niet lekker! Op de markt lieten ze ons een soort sapje proeven, wat in de schil van de vrucht zat, als een soort kommetje, zeg maar. Maar dat was helemaal niet de smaak van het vruchtvlees zelf.
Woensdag 1 mei
Vandaag krijgen we onze huurauto. Het is een Renault Clio. Klasse C, zegt de verhuurman. Dus die moet goed bergop kunnen rijden dan! We gaan een stuk langs de kust rijden, richting het westen. Het weer is nog steeds bewolkt, ondanks de voorspelling op internet gisteren dat het iets zonniger zou zijn. We rijden langs Cabo Girao (later een foto van de terugweg, want dan rijden we er ook weer langs) en gaan dan een kleiner weggetje op richting Ponta do Sol. O jee, wat is dat, een waterval recht op de weg!
Dat is spannend! De auto wordt wel gelijk schoon, haha! Een eindje verder komen we een verlaten strandje tegen. Erik gaat even op de stenen zitten. Ook hier een klein watervalletje.
Het is de Dag van de Arbeid en de mensen hebben vrij. Overal op strandjes en uitkijkpunten kom je hele families tegen die aan het picknicken zijn.
Bij Calheta hebben ze een opgespoten zandstrand aangelegd. Het is nu veel te koud om te zonnen of zwemmen. Misschien bij beter weer een keer terugkomen.
We rijden verder naar het plaatsje Jardim do Mar. Leuk klein plaatsje met pittoreske smalle straatjes. Dit straatje leidt naar de kust.
Een lange boulevard. Mooi uitzicht op de hoge kliffen langs de kust.
Het volgende plaatsje, Paúl do Mar, staat in het zonnetje. Zij wel! :-(
Snel daarheen rijden dan :-) Maar de zon is steeds waar wij niet zijn, helaas. Het valt op dat er veel tunnels zijn. Ook hele lange tunnels, meer dan twee kilometer soms. Zo gaat er een tunnel van Jardim do Mar naar Paúl do Mar. Wel lekker snel.
Onder het lopen komen we ook een paar levadas tegen. Zoals hier langs het trappetje. Een boer ietsje verder op is zijn stukje grond aan het irrigeren met dit water, wat ook op zijn stukje grond uitkomt.
We rijden nog een stukje verder. Achter ons zien we nu Paúl do Mar goed liggen, met het lange strand. En daarachter ligt dus Jardim do Mar.
Op de terugweg stoppen we bij een uitkijkpunt. Ook hier zijn families aan het picknicken. Uitzicht op Ribeira Brava. Betekent iets van wilde rivier. De wilde rivier stroomt door het dorpje.
Foto van ons erbij is ook wel leuk voor de verandering.
Uitzicht de andere kant uit.
De kloof die de Ribeira Brava achtergelaten heeft! Zo wild is hij dus!
Verder terug naar de Cabo Girao. Vanaf hier kun je ook weer mooi de steile kliffen zien. Ergens gaat er een kabelbaantje naar een strandje. Daar hebben we bordjes van gezien maar we hebben nog niet gevonden waar we op kunnen stappen.
Cabo Girao betekent iets van duizelingwekkende kaap. Dit is het zicht naar beneden. Duizelt het al?!
Een mooie afsluiter is deze fraaie regenboog. Onderaan de regenboog ligt er net een bootje. Zou die de pot met goud hebben? ;-)
Vandaag hebben we veel in de auto gezeten. Morgen willen we toch echt ook een stukje gaan wandelen. Het viel mij trouwens best tegen om op de steile wegen omhoog de auto mee te krijgen. Als ik in de tweede versnelling zit en de auto gaat bijna niet meer omhoog, dan durf ik niet goed terug te schakelen naar 1, bang dat de auto achteruit naar beneden rolt. Erik zegt dat ik een aanloop moet nemen als ik een steile helling aan zie komen. Ik vond het een beter idee om het hem dan maar zelf uit te laten proberen :-)
Donderdag 2 mei
Het is weer een bewolkte dag. We hebben een website gevonden waar we op webcams kunnen kijken hoe het op andere plekken op het eiland is. Maar die zien er ook niet zonnig uit. Nou ja, we gaan toch maar naar het noorden van het eiland rijden. De hostess had gezegd dat het daar soms beter weer is als het in het zuiden bewolkt is. We nemen de weg in het midden van het eiland naar het noorden. We nemen op gegeven moment een kleinere weg over de berg in plaats van door de lange tunnel. Zie hieronder de hoofdweg met de tunnelingang.
Op het hoogste punt van de weg komen we op een pas, de Encumeada pas.
Hier stoppen net een aantal grote bussen met toeristen. Brr, het is koud en mistig. We gaan de drukte uit en lopen een stuk over een wandelpad naar een uitzichtpunt. Als je het wandelpad helemaal tot het eind zou volgen dan zou je 11 km verder op de hoogste piek uitkomen, de Pico Ruivo.
Als we op het uitkijkpunt zijn, kunnen we de ene kant op uitkijken op het zuiden en de andere kant uitkijken op het noorden. Hee! Daar schijnt de zon! Yes! Daar moeten we naar toe!
Mooie paarse bloemen langs de weg.
We rijden naar het plaatsje in het noorden waar we de zon op zagen schijnen :-) Dat plaatsje heet Sao Vicente. Hier gaan we bij een lokale patisserie lunchen. Twee verse broodjes met kaas, een heerlijk chocoladegebakje, twee koffie en nog een gebakje voor onderweg. Voor maar vijf euro! En het smaakt heerlijk!
Helemaal blij met de zon.
Achter ons is het nog steeds donker. Daar kwamen we net vandaan. Erik, waar is het kerkje?
Hmm, ik bedoelde eigenlijk de kerk die achter je op het bergje staat haha! Maar achter mij staat er inderdaad ook een kapelletje.
Zo ziet de kust er in het noorden uit. Helemaal in de verte zie je rechts een klein bultje in het water. Daar ligt Porto Moniz. Helemaal in het noordwest puntje. Daar gaan we heen rijden, door een heleboel tunnels.
Als we er zijn, weet Erik nog een weggetje naar een uitkijkpunt. Daar rijden we eerst heen voordat we bij de kust gaan kijken. Deze zijstraat links, zegt Erik. Maar dat is een hele steile weg! Rijd jij maar liever. En we wisselen van plek. Erik durft wel omhoog te rijden op de steile weg. Maar ik vind het niet leuk, zelfs als passagier voel ik me ongemakkelijk. Halverwege vraag ik Erik te stoppen, ik ga de rest van de weg omhoog lopen. Erik rijdt verder. Een tijdje later ben ik er ook. Het was een steile klim, ik ben blij dat ik uitgestapt was. Erik moet toegeven dat het ook voor hem wel spannend was.
Porto Moniz van boven. Met de natuurlijke zwembaden tussen de rotsige stenen. Het kleine rotsje in het water was het bultje wat we vanuit Sao Vicente zagen.
Vanuit het uitzichtpunt kunnen we een grotere, minder steile weg terug nemen naar Porto Moniz. Langs de weg nog een uitzichtpunt met een schattig beeldje van Maria.
Vanuit dit punt kunnen we de steile weg van net goed zien. Vooral het begin, beneden is heel steil. Dat stuk heeft Erik omhoog gereden maar ik heb hem gelopen.
Weer beneden gaan we bij de natuurlijke zwembaden kijken. Leuk gedaan. Er zwemt een vrouw in. De rest van de mensen loopt er alleen rond. Het is hier wel een stukje warmer dan in de bergen. Maar als de zon even weg is achter de wolken dan is het toch wel vestjes-weer.
We zien best een hoop visjes in het water.
Fotogenieke plek.
Dan rijden we verder naar het westen. Erik heeft een appje op zijn tablet waarop hij interessante dingen kan zien die in de buurt liggen. Zo gaan we nu op zoek naar een plek waar er een kabelbaan naar een verlaten strandje gaat. Na wat slingerweggetjes vinden we de plek. Handig, die gps op de tablet! :-)
De man van de kabelbaan vertelt ons dat we snel moeten beslissen wat we willen doen want hij sluit om zes uur. Het is nu vijf uur dus we kunnen nog een uurtje beneden kijken als we dat willen. Okay, dat willen we wel. Het is best spannend zo met de kabelbaan naar beneden te gaan en het lijkt er wel zonnig te zijn. Een cabine komt naar boven en de andere gaat naar beneden.
We stappen in en gaan langs de steile klif naar beneden. Wauw, rustig en ruig en schoon en mooi hier.
We liggen op een grote steen in het zonnetje en maken nog een foto met de zelfontspanner. Wel snel terugrennen om in tien seconden weer op de rots te kunnen zitten voor de foto (Erik in dit geval) :-)
Mooi uitzicht op de kust.
Het wemelt van de hagedisjes. Ze zijn best een beetje nieuwsgierig.
En dan is het uur weer om en lopen we weer terug. Blij dat we dit nog even gedaan hebben. Lekker plekje hier. En erg mooi, die kleuren van de kliffen hier.
We moeten een heel eind terug rijden voor we weer bij ons hotel zijn. Er zijn twee mogelijkheden. Door de hoogvlakte, Paúl da Serra, of langs de kust met de meer kronkelige weggetjes. Waarschijnlijk hebben we dan wel meer zon. Doen we dat. Af en toe wel een heel donker stukje.
Maar de wolken lossen een beetje op aan de kust. Nog een laatste uitkijkpunt. Heerlijk in het zonnetje.
En dan komen we weer op een grote weg met tunnels die we nemen, terug naar Funchal. Het was een leuke dag vandaag. We hebben de zon gevonden, al scheen hij niet de hele tijd. Een beetje zon maakt toch een wereld van verschil. Voor ons humeur en ook voor de foto's!
Vrijdag 3 mei
Omdat het in Funchal en omgeving helemaal bewolkt is, gaan we nog een keer naar het noorden, naar Sao Vicente. Deze keer rijden we niet over de bergpas maar gaan we door de ruim 3 km lange tunnel. Dat gaat snel! Maar ook in Sao Vicente is het niet zonnig. Wel wat lichter dan in het zuiden. Richting Porto Moniz, in het noordwesten, lijkt de zon meer kans te hebben. Na een klein uitstapje in het plaatsje Seixal, rijden we verder. Onderstaand rots-vetplantje met mooie gele bloemen is in Seixal gemaakt. De rotsen zijn bezaaid met deze gezellige plantjes.
Voordat we bij Porto Moniz aankomen, rijden we nog langs Ribeira da Janela. Bekend om de aparte rotsformaties die in het water staan. Het plaatsje is genoemd naar deze rotsformatie. Janela betekent venster. Ehm, hoe is het precies een venster? Erik staat erbij en hij kijkt ernaar...
In Porto Moniz gaan we lunchen bij restaurant Mar a Vista. Mar betekent volgens mij zee. Maar dit is geen zee hier, dit is de oceaan! Dus zou het restaurant eigenlijk Oceano a Vista ofzo moeten heten :-)
We zitten nog even in het zonnetje maar besluiten dan dat we nog een wandeling willen doen. Er staat er eentje in ons wandelboekje van de ANWB die hier in de buurt begint. Iets van 400 meter omhoog rijden naar Lamaceiros. Daar start er een levadawandeling langs de levada Ribeira da Janela. We gaan ongeveer vijf kilometer heen en dan weer terug lopen. Voor een eerste kennismaking met een levadawandeling :-) Je kunt de levada goed zien op de foto. Is nog best veel water!
Nog even in het laatste beetje zonlicht staan want we lopen de verkeerde kant uit voor de zon :- (
Mooie paden langs het schone water (tenminste, het ziet er helder en schoon uit). Erik ontdekt al snel forellen in het water. Ze lijken stil te liggen in het snel stromende water. Dat moet ze toch best wat energie kosten om zo steeds tegen de stroom in te zwemmen?! Als ze in de gaten hebben dat we naar ze kijken, schieten ze pijlsnel weg. Ongelofelijk zo snel ze kunnen sprinten. Wist niet dat forellen zulke sprinters waren! :-)
Ik loop achter Erik aan. Hij dient als model in de foto's van de levadawandeling. Beetje perspectief is wel handig. Soms moet je hem wel goed zoeken want voordat ik mijn compositie en lichtsterkte enzo bepaald heb, is hij al weer bijna verdwenen ;-/
Ja, daar beneden zie ik de rotsen waar we bij gestaan hebben eerder vandaag. En de rivier.
Er komen aardig wat andere wandelaars langs. Het is duidelijk een druk bezochte wandeling. Bij het beginpunt staan er ook meer dan tien auto's geparkeerd. Een van de wandelaars maakt een foto van ons. Hmm, ik had even moeten inzoomen misschien. Maar goed, je kunt de omgeving wel goed zien zo. Veel varens en op de achtergrond ecalyptusbomen.
Volg Erik :-)
Het is wel erg makkelijk om zo vlak te lopen. En dat terwijl we in de bergen zitten. Beetje gek, dat het zo makkelijk gaat. Een beetje klimmen over stenen paadjes heeft ook wel wat eigenlijk. Maar goed, dit is wel ideaal en het is een heel mooi verzorgd paadje, langs de levada. Mooie hortensia's in het wild. Deze met de zachtpaarse kleur vind ik wel mooi. En de hommel vindt dat ook denk ik.
Ook hier een heleboel rots-vetplantjes.
Even later stroomt er een mini watervalletje langs de rots. Dat zorgt voor een heleboel groen! Doet me denken aan de weeping rock in Zion National Park :-)
Hoge rotsmuur! Of mini Erik, dat zou in theorie ook kunnen ;-)
Om te bewijzen dat we toch echt in de bergen lopen, een foto van de andere kant. Wat een mist, zeg.
Na anderhalf uur lopen, keren we weer terug. Het is al zes uur geweest en we moeten ook nog terugrijden naar Funchal. Deze levada is 25 km lang dus als je wilt kun je de hele dag nog lopen!
Deze vogeltjes zijn niet bang. Ze huppen om je heen. Waarschijnlijk krijgen ze te eten van de wandelaars. Ze zijn heel schattig!
Bijna weer terug bij het beginpunt. De “Janela“ staat nu in het avondzonnetje.
En een paar dorpjes aan de overkant, op de andere berg, ook.
De weg terug van Porto Moniz naar Sao Vicente en van daar weer dwars het eiland door door de tunnels en we zijn best snel weer bij ons hotel! In een uurtje. Even pizza en salade eten bij Il Basilico en Erik kan nog even wat snooker kijken, de halve finale van het wereldkampioenschap Snooker.
Tot morgen dan maar weer! ;-)
Zaterdag 4 mei
Jaaaaa! Vandaag schijnt de zon als we wakker worden! Joepie! Wat zullen we gaan doen?! We gaan een wandeling doen tussen twee bergtoppen. Van de Pico do Areeiro (1818 m) naar de Pico de Ruivo. Deze laatste, met zijn 1862 m, is de hoogste top van Madeira. Als we in de auto stappen en omhoog rijden, dan wordt het ineens weer bewolkt en mistig. Nou ja, zeg! Het was zo-even nog zo lekker zonnig! Ik word er al een beetje chagrijnig van, had me zo ingesteld op eindelijk een lekker zonnige dag! Maar als we nog hoger rijden, rijden we zo de wolken weer uit! En dan is het heerlijk zonnig! Wauw! Zou het eigenlijk elke dag zo zijn? Ik bedoel, als het in Funchal bewolkt is, dat het dan deze wolken zijn en dat je er “gewoon“ dwars doorheen kunt rijden om weer in de zon te belanden? Dat moeten we nog eens onderzoeken met de webcams op internet :-) In ieder geval belooft het veel goeds voor vandaag. Mijn humeur klaart ook weer op :-)
Mooi plaatje zo met de wolken en de bergen en het groen. Dit is een foto vanuit de auto onderweg naar de Pico de Areeiro. Daar kunnen we de auto parkeren en de wandelroute beginnen. Hij is 11 km en gaat heen en terug naar de Pico de Ruivo. In ons boekje staat dat we hier vijf uur voor uit moeten trekken.
Even een tussenstop maken om naar beneden te kunnen kijken, naar de wolken die tussen de bergen blijven hangen.
Gaaf gezicht, zo de strook wolken die opstijgen en langs de rots “omhoog“ glijden. Mooie kleuren ook.
Hier zie je het begin van de wandeling, En hoe druk het al is. Allemaal mensen die met hun hoofd in de wolken zijn. Dit is volgens mij de bekendste wandeling van het eiland. Alle wandelaars willen natuurlijk naar de hoogste top wandelen! ;-)
We maken nog even een foto bij de Pico de Areeiro voordat we van start gaan. Het waait behoorlijk!
De blauwe rugzak is Erik :-) Mooie kleuren hebben die rotsen! Het eerste stukje heeft wel iets weg van de Angels Landing in Amerika, zo over een smal stukje rots met aan beide zijden afgrond. Alleen hoef je hier niet over grote stenen te klauteren en zijn er netjes traptreden gemaakt.
Op onderstaande foto kun je goed zien hoe de wolken gevangen worden in het kommetje van de bergranden.
We hebben onze zaklichten meegenomen want we moeten door een aantal tunnels lopen. De eerste is maar een korte, die gaat zo ook wel. Erik is er al uit en staat voor de wolkenregen.
We zijn behoorlijk aan het dalen. Trappen met hoge treden. Knieen die denken: “wat zijn we aan het doen!?“ En dan te bedenken dat we naar een hogere piek lopen dus we moeten alles weer omhoog klimmen plus meer!
Bij dit plekje stoppen we even voor lunch. We hebben verse broodjes gekocht bij de Opan, een bakkerij waar je ook lekker even kan zitten en voor weinig koffie met een broodje of gebakje kunt doen. Maar we hebben deze keer dus alleen vier broodjes gekocht en verder hebben we een pot Nutella meegenomen en een mes :-)
Rechts om de rots is de langere wandeling die iets lastiger en gevaarlijker is. Links om de rots is de route die iets korter is en die makkelijker te doen is maar wel door tunnels gaat. Wij nemen die.
We lopen ineens in de mist van wolken. Brrr. koud en vochtig. Dat is ook wat! Daar is de tweede tunnel al.
Erik in de rots, in de mist.
Dan komen we op een stuk grond waar er een grote brand moet zijn geweest. Want alle bomen zijn verbrand en zien er spookachtig uit.
Maar hier schijnt gelukkig weer de zon! Na klimmen en nog meer klimmen en dan nog meer klimmen (bovenbenen zeggen “Auw“), zijn we bij de Pico de Ruivo. De bergtoppen die je ziet, schijn je alleen vanaf hier te kunnen zien. Dat zijn de hoogste toppen van Madeira. Alleen is het heel lastig om ze te fotograferen want er waaien steeds wolken voor. We eten hier onze tweede broodje met Nutella op en maken ons dan weer klaar (psychisch dan) voor de terugweg.
Grappig. Waar we net in de mist en kou liepen, is het nu helemaal blauw en zonnig. Heerlijk warm. Mysterieuse zaak met die wolken :-)
Een heleboel vrolijke Margrietjes, tenminste, zo zien ze eruit.
We lopen door een stuk of vijf tunnels. Deze is niet zo lang.
Maar wel modderig en soms een paar grote plassen water. Dan komt het zaklampje wel handig van pas. Er is ook een tunnel bij die best wat langer is en die in een bochtje gaat zodat het binnen erg donker is. Dat vind ik wel spannend. Erik loopt voorop dus hij stapt het eerste in de plas water ;-) Maar hij heeft ook zijn hoge bergschoenen aan, dat scheelt. Ik heb mijn nieuwe Keen sandalen aan. Gaat eigenlijk prima. En ik spoel ze af en ze zijn weer schoon, handig!
Stoere foto van Erik, een echte berggeit ;-)
Mooie kleuren.
En best veel wilde bloemen. Zoals deze paarse.
De terugweg is weer heel veel klimmen. Hele steile trappen. Pfff, het is wel mooi geweest voor vandaag. De kuiten en bovenbenen bibberen al van de inspanning. Deze wandeling is heel iets anders dan de levada wandeling van gisteren, waar je alsmaar vlak blijft lopen langs een watertje! Tegen een uur of zes komen we weer aan bij de Pico de Areeiro. Hèhè, even uitpuffen en wat drinken en wat eten. Er is een kleine cafetaria waar we lokaal gebak proberen. Bolo de mel en “ family cake“ . Dat is een bruine cake met noten erin, best lekker. De Bolo de miel is een lokale specialiteit. Is droger en harder, heeft wat weg van kruidkoek, zegt Erik.
Voor een eerste bergwandeling hebben we het goed gedaan! Het was een hele mooie wandeling en we hadden geluk met het weer! Of niet, misschien is het elke dag wel zo hier en weten we het niet omdat we 1800 meter beneden zitten in Funchal waar het bewolkt is, haha.
Nu heerlijk warm douchen en schone kleren aan en iets eten.
Zondag 5 mei
Het is weer heerlijk weer vandaag! Joepie! We gaan vandaag de wandeling bij Rabaçal doen. Dat is een levadawandeling, dus lekker licht. Want ik heb nog behoorlijk spierpijn van de wandeling van gisteren. We nemen dezelfde weg naar de bergpas (Boca da Encumeada) en van daaruit rijden we naar de hoogvlakte, Paúl da Serra. Dan is het nog een klein stukje naar Rabaçal, waar we de auto kunnen parkeren.
Onderstaande foto is van onderweg naar de bergpas. Onder ons zie je mooi de kloof liggen. Daarin stroomt de Ribeira da Serra de Água. Hierlangs loopt de snelweg die van het zuiden naar het noorden gaat (en andersom natuurlijk ook). Op deze manier ben je in minder dan een half uur van de ene naar de andere kant. Maar wij nemen dus de bergweg.
Op een gegeven moment rijden we in de wolken. Hmm, hoop dat het op de hoogvlakte wel weer zonnig is, dat we dan zo hoog zijn dat we boven de wolken kunnen lopen. Als we bijna op de hoogvlakte zijn, zien we een paar van de vele windmolens die hier staan. Een paar nog in de mist gehuld.
Wat grappig is het hier, zo vlak. En dat op een eiland wat bijna alleen maar uit bergen bestaat! Het is best een grote vlakte! We stoppen ergens om een klein wandelingetje te maken naar een uitkijkpunt. Vanaf hier heb je een overzicht over de windmolens op de hoogvlakte.
Verder weg, ongeveer in het midden van de foto, kun je de bergpas zien, waar we overheen gereden zijn om hier te komen. Het is het kommetje uit de berg, zeg maar. Nog verder weg, waar ook nu weer jammergenoeg wolken voor hangen, is de Pico de Ruivo te zien, en ook de Pico de Areeiro. Waar we gisteren gewandeld hebben. Van daaruit konden we inderdaad de hoogvlakte met de opvallende reeks windmolens zien.
We vervolgen de weg naar Rabaçal over de hoogvlakte. Echt een hele lange rechte weg! :-) Een heel ander verhaal dan al die kronkelweggetjes die verder over heel het eiland lopen haha. Behalve natuurlijk de snelweg met tig tunnels. Die is ook best recht. Maar niet zo vlak als deze weg. We komen steeds bordjes tegen met het teken “Pas op voor koeien“. Maar we hebben nog niet veel koeien gezien.
Bij Rabaçal parkeren we de auto en gaan op pad. We nemen niet veel water meer, een halve liter. Want we gaan toch geen zwaar werk doen. Langs de levada wandelen is erg relaxed. Oeps, we hebben het wandelboekje vergeten in de auto. Nou ja, de weg wijst zichzelf. En Erik heeft zijn tablet mee waar de route ook op staat en waar hij gps op heeft. Maar waar wel de batterij bijna leeg van is. We lopen over een groot geasfalteerd pad. Na tien minuten vinden we dat we toch wel veel meer gedaald zijn dan we zouden verwachten. Erik kijkt op zijn tablet en komt tot de ontdekking dat we helemaal bovenaan een verkeerde weg hebben genomen. We zouden eigenlijk maar een heel klein stukje moeten dalen vanaf de auto en daar zou de levada al beginnen! Nu zijn we echt een heel stuk gedaald. We kunnen de geasfalteerde weg weer helemaal terug klimmen of we kunnen ergens een bospaadje nemen die op een gegeven moment ook uitkomt op de levada. We hebben geen zin om heel het stuk weer omhoog te lopen over deze toch wel saaie autoweg. Dus we gaan op zoek naar het bospad.
Het is een smal pad over boomstronken en wortels en langs kleine watervalletjes met modderige stenen die ook nog los liggen zodat je moet uitkijken dat je niet omvalt. Het begin van het pad is nog schattig en redelijk makkelijk te lopen.
Maar op ongeveer de helft zijn er best stukken waar het spannend is. En we klimmen en klauteren een weg omhoog want we moeten heel het stuk wat we zo makkelik afgedaald zijn, weer omhoog klimmen! Pff, daar hadden we niet op gerekend. Zo wordt het toch nog een inspannende klautering ipv een ontspannen levada wandelingetje! Maar we moeten toegeven dat het wel heel mooi is hier.
Met zulke watervalletjes onderweg. Die dan gelijk weer voor de nodige problemen zorgen want je moet er wel overheen, nou ja, over het kleine watertje wat ze veroorzaken, met modder en losse stenen en glibberigheid.
Na een uur of wat geklommen en geklauterd te hebben komen we op een uitzichtpunt uit. Eindelijk even lucht en ruimte! :-) En uitwasemen :-) Ik weet niet of we bezweet zijn van de vochtigheid van de lucht of van de inspanning. Ik denk van beiden! ;-)
Vanaf hier is het nog een klein stukje naar het oorspronkelijke pad van de levadawandeling. Yes! Daar is die dan. Even handjes en gezicht afspoelen in het heerlijk koude water.
Dit is relaxed, zeg. Een heel mooi pad, helemaal vlak!
Een mini watervalletje langs het pad.
Ongelofelijk dat er zo veel water is op dit eiland. Waar komt al het water vandaan!? Zoveel regent het volgens mij niet. Misschien door de mist en wolken die steeds boven het eiland hangen, zegt Erik.
Onze wandeling heet iets met meren van Madeira. Ik had grote meren verwacht. Maar ik denk dat het om zulk soort meertjes gaat.
Met een heleboel forellen! Op deze foto kun je ze goed zien. Ze zwemmen in de levada's en schieten pijlsnel weg, de ene of andere kant op. Echt een grappig gezicht. Een soort openlucht aquarium waar je langs wandelt :-)
En dit is de waterval van de wandeling. We besluiten de rest van de wandeling niet meer te doen. Dan moeten we weer een bospaadje op de berg doen en dat hebben we nu wel gezien voor vandaag. Nog even uitrusten en van het zonnetje genieten bij de waterval voordat we terug lopen.
We hebben natuurlijk het begin van de levadawandeling gemist doordat we over de grote weg liepen. Dus dat stuk van de levada zien wij nu op de terugweg. Dat is ook wel weer spannend. Wat grappig, er is een stukje levada-waterval met een trappetje ernaast, waar wij overheen kunnen lopen.
Zouden de forellen ook hier tegenop kunnen zwemmen/springen? We zien ze niet springen maar onderaan de waterval, waar de levada gewoon doorgaat, zien we wel gewoon weer een heleboel forellen.
Zo ziet het er dan uit. Wij wandelen langs de levada, lekker vlak. Maar we zitten toch in een berggebied, met af en toe uitzicht naar beneden.
Ideaal, toch?! Naast vissen, zijn er ook een hoop hagedisjes en vogeltjes. En beiden zijn ze niet bang aangelegd, eerder nieuwsgierig :-) Zoals dit schattige roodborstje.
Terug bij de auto, eten we onze broodjes op en drinken wat meer water. Dan rijden we weer over de hoogvlakte terug. En nu zien we ineens overal koeien! :-)
Spelende koeien :-)
En melk drinkende koeien! Zal wel volle melk zijn ;-)
Nog een laatste foto van een paar windmolens op de Paúl da Serra. Een gezellig gebied hier! Heerlijk vlak en hoog en lekker rustig.
We hebben weer een hoop gezien en gedaan vandaag! Misschien moeten we morgen ook nog even op een strandje liggen. Hebben we nog helemaal niet gedaan. Maar er is ook nog zoveel te zien en te doen. En er is al weer een week om!
Maandag 6 mei
We hebben nog twee dagen de huurauto. We zouden hem nog met een paar dagen kunnen verlengen maar eigenlijk is het ook wel lekker om even geen auto te hebben. Dan kunnen we op ons gemakje een beetje in de buurt rondkijken, nog een keer naar Funchal en met de kabelbaan omhoog naar Monte en misschien nog met de bus ergens heen. Is ook wel leuk.
De westkant van Madeira hebben we nu zo een beetje wel gezien. Maar de oostkant nog niet. Dus vandaag en morgen gaan we daar een paar plaatsen bekijken. We rijden eerst naar het plaatsje Machico, in het zuidoosten. Daar stoppen we even om een fles water te kopen want we willen nog een wandeling maken op het schiereiland in het oosten, Ponta de Sao Lorenço. Dat is een onbewoond gebied, een natuurreservaat.
Machico is een relaxed plaatsje. Heerlijk rustig, weinig toeristen en hotels en een mooi, aangelegd geel zandstrandje.
Op de boulevard drinken we nog even een kopje koffie. Cappuccino kunnen ze hier op Madeira niet maken. Je krijgt bijna altijd een koffie verkeerd met slagroom. Of een koffie verkeerd zonder slagroom. Deze keer met slagroom :-)
De boulevard van Machico met palmen. Het is vandaag weer bewolkt. Maar af en toe komt er wel wat zon door de wolkenlaag.
De temperatuur is in ieder geval wel lekker om te wandelen. Grappig detail in een straatje; de paaltjes hebben gebreide of gehaakte kapjes om. Zo schattig!
Het zandstrandje. We zouden hier best nog een dagje heen willen om lekker niets te doen, op het strand te liggen en een beetje te zwemmen. Misschien kunnen we er nog een keer met de bus heen komen.
Voordat we verder rijden naar het schiereiland, lunchen we nog even met een vissoepje. We zagen een man en een vrouw op het terras zitten en de man had zo een soepje. Ik vroeg aan de serveerster wat die man voor soepje had en dat wij er ook zo eentje willen ;-) Het is een heerlijk soepje. Met aardappel en hele zachte witte vis en stukjes wortel en tomaat.
Dan rijden we de berg op en hebben bij een Miradouro uitzicht op Machico. Om de bocht, iets verder weg, kun je het vliegveld zien met de korte landingsbaan. Vliegtuigen komen hier heel laag aanvliegen om vrij direct te landen. Spannende landingsbaan voor piloten, lijkt me.
En dat is het natuurgebied van het schiereiland waar we heen gaan. Ponta de Sao Lorenço
In een dorpje Caniçal, even voor Ponta de Sao Lorenço, kopen we nog twee broodjes en twee gebakjes bij een lokale patisserie. Hoeveel zegt ie dat het kost? Een euro achttien? Haha, dat is niet veel!
Bij een miradouro op het schiereiland stoppen allemaal touringcars met toeristen. Wij zijn er ook even. Uitzicht op de noordkust van Madeira.
In het plaatsje Santana schijnen ze typische huisjes te hebben. Daar willen we ook nog kijken. Maar misschien niet meer vandaag als we nog gaan wandelen. We twijfelen nog of we gaan wandelen of dat we gewoon wat rondrijden en bij Miradouro's stoppen om te kijken. Maar als we bij het startpunt van het natuurgebied komen (waar we alleen te voet in mogen) dan is het toch wel verleidelijk om even een stukje te gaan wandelen, het ziet er zo rustig en mooi uit en het landschap is kaal en ruig, met mooie kleuren. Toch maar de wandelschoenen aan dan!
Foto's van hieronder zijn van de wandeling. Niet veel tekst en uitleg erbij nodig.
Een goed aangelegd pad. Helder blauwgroen water. Kleurige rotsen. (toch nog wat staccato uitleg, haha)
Zonnetje!
Achter mij kun je misschien wat palmbomen zien. Daar is Casa de Sardinha. En daarachter is de hoogste top waar je op kunt klimmen. In de rots zit een gat!
Prikplantjes met paarse bloemetjes die mooi oplichten in het zonnetje. Wat een mooi plekje hebben ze hier! :-)
Strandje.
Nog even deze rots aflopen en dan kunnen we om de hoek de Casa de Sardinha zien.
De eilanden in de verte zijn de Ilhas Desertadas.
Erik, niet te hard stampen, anders breekt er weer een stuk rots af!
Ja, dat is het laatste stukje van de wandeling. We lopen tot vlak bij Casa de Sardinha en keren dan weer terug. We hebben beiden geen zin in de laatste steile klim over losse steentjes. Op het gemakje lopen we weer terug.
Het eiland in de verte (goed kijken!) is Porto Santo. Schijnt een mooi eilandje te zijn met zandstranden. Weet niet of we daar nog tijd voor hebben want dat kost wel een hele dag, er gaat in de ochtend om 8 uur een boot heen en er gaat er eentje tegen een uur of zes weer terug.
Kunstzinnige vlekjes wolk.
Welke kleuren betekenen nou ook weer wat? We zijn te lui om het op te zoeken. In ieder geval kun je heel goed de verschillende lagen zien.
In de avond gaan we eten bij Med, een restaurantje in ons hotel. Sfeervol en lekker rustig vandaag. Het is al wel negen uur geweest.
Erik heeft eendeborstfilet en een eendepootje en ik heb kipfilet. Om de een of andere reden zit er ook aan mijn kipfilet een botje ;-)
Ik wilde een Madeira erbij bestellen maar de man begon uit te leggen dat het een aperitief is en dat het beter niet bij het eten gedronken kon worden en toen heb ik het maar opgegeven en zijn we voor een “normale“ wijn uit Madeira gegaan. Maar de Madeira (soort Port) moet nog wel een keer geproefd worden! :-)
Toetjes kunnen ze in dit restaurant best mooi serveren! En alles plakken ze vast aan het bord met chocola. Het is best een kunst om het weer los te krijgen. Vereist het betere hak en trek werk :-) En dan hopen dat de aardbei niet in je schoot belandt.
Morgen de laatste dag rondrijden. Er staan twee dingen op ons verlanglijstje. Santana, voor de huisjes en de wandeling van Ribeiro Frio naar het uitkijkpunt Balcoes.
Dinsdag 7 mei
De route van vandaag gaat naar Ribeiro Frio. Dat is maar een piepklein plaatsje in de bergen. Bekend om zijn forellenvijvers. Vanaf hier gaat er een makkelijk wandelingetje naar de Balcoes. Met uitzicht op de hoogste bergpieken van Madeira. Eigenlijk is Madeira (en ook Porto Santo) niets anders dan bergtoppen die uit het water steken. De bodem van de berg ligt op 4000 meter onder water.
De pieken die je volgens mij vanaf hier zou moeten kunnen zien zijn, van links naar rechts: Pico de Arieiro (1818m), Pico das Torres (1851m) en Pico Ruivo (1862m). Maar we weten niet precies welke wat is.
Hieronder sta ik, wild zwaaiend om op te vallen in de diepte :-) Op de balcoes. Het is een mooi balkonnetje!
Dan moeten we voor lunch natuurlijk een vers forelletje proberen hier op de plek waar deze gekweekt worden. Smaakt goed!
Dan rijden we verder over de berg naar het Noorden, naar het plaatsje Santana. Mooie groene bergen en dalen. Veel landbouw hier, aardappels en mais en papaya's en nog veel meer waarschijnlijk.
En daar is zo een huisje waar we naar op zoek waren :-) Maar ik weet niet of in zulke huisjes ook echt nog mensen wonen want dit is een toeristisch bloemenwinkeltje.
We kopen nog een grote fles water en chipjes en gaan dan besluiten wat we nu gaan doen. Het is hier best bewolkt maar als we iets hoger de berg op gaan dan schijnt daar weer de zon. Even een klein wandelingetje door Santana maken en rijden we omhoog naar Achada do Teixeira, waar vandaan we een relatief korte wandeling kunnen doen naar de Pico Ruivo. Is misschien nog wel leuk om te doen, in ieder geval lijkt het helder en zonnig vandaag aan de top.
Het kerkje in Santana.
Een beeldje van Santa Ana. Zouden ze deze plaats vernoemd hebben naar deze Santa Ana? Lijkt haast wel, he.
En inderdaad, als we naar boven rijden, zijn we weer lekker in de zon. Overal langs de weg staan deze mooie witte bloemen.
We stoppen nog langs de weg als we een bordje Miradouro tegenkomen. Het is uiteindelijk nog een hele klim over een trappetje naar de Miradouro. Maar dan heb je ook een werkelijk prachtig uitzicht! Uitkijken over de wolken! :-)
Dan komen we langs nog een Miradouro, vlak langs de autoweg, da's makkelijk. Vanuit deze Miradouro kun je de andere Miradouro zien :-) En de weg die we gereden hebben. Het topje links is de Miradouro waar we net nog gestaan hebben.
Mooie gele vlinders fladderen regelmatig om ons heen.
Nog een klein stukje rijden en dan zijn we op de parkeerplaats. Klein flesje water mee en wat cashewnoten en chocola. Daar moeten we het mee kunnen redden want we gaan maar een kleine twee uur wandelen, heen en terug naar de Pico Ruivo. Over een perfect paadje! De volgende foto's zijn een reportage van Erik op het pad :-)
Deze boterbloempjes, die hier veelvuldig voorkomen, glanzen boterachtig in het middagzon. Ze hebben hier een prachtig uitzicht! En wij ook :-)
De weg gaat om de volgende berg heen.
Erik heeft zijn verrekijker meegenomen. Ons orientatiepunt is het witte bolletje wat bij de Pico do Arieiro staat. Dat witte bolletje kun je zien op onderstaande foto.
Verder proberen we er achter te komen hoe het pad nou eigenlijk loopt waar de de lange wandeling overheen gedaan hebben van de Pico do Arieiro naar de Pico Ruivo. Dat valt niet mee. Met de verrekijker tuurt Erik een hele tijd naar de overkant en ineens ziet hij stipjes bewegen. Dat zijn mensen die op het pad lopen en dan in een tunnel verdwijnen om even verderop weer op het pad te verschijnen :-) Aha! We hebben het pad gevonden. Dat is leuk, geeft wat inzicht in hoe de dingen in elkaar steken. Want we willen natuurlijk altijd begrijpen hoe de zaken in elkaar steken als TU-ers ;-) Maar dit onderzoekje loonde de moeite.
Even uitrusten op de grote steen. Geeft een mooi plaatje.
Erik op de Pico Ruivo! Yeah!
Iets verderop is er een gezellige plek met een vierkante steen waar we cashewnoten opeten en als toetje wat chocola. Die cashewnoten zijn nog van de markt, van het kraampje waar we ons hebben laten afzetten door de twee vriendelijke dames. Twee handjes vol cashewnoten voor vijf euro. Gelukkig zijn ze wel lekker! ;-)
Weer terug naar beneden. De onderstaande foto wilde ik nog een keer maken van Erik met deze achtergrond van de hoogste pieken van het eiland. Als je op de blog kijkt onder 4 mei dan zie je bijna dezelfde foto van Erik die hier staat. Alleen hangen er dan een heleboel wolken voor de pieken. Vandaag hebben we ideaal weer wat dat betreft, geen wolkje voor de rots!
Mooie groene hagedis. De beestjes lijken je steeds aan te kijken, goed in de gaten te houden.
En dan de weg weer terug. Over de top van de rots naar de andere kant. Over het comfortabele pad.
In de verte kun je de Ilhas Desertadas zien. Die zijn nu een vogelreservaat.
En veel minder duidelijk zichtbaar is Porto Santo.
De volgende foto is van Pico Calzone :-) In de pico zitten zeevruchtjes in een heerlijke saus.
En de volgende hoogvlakte is die van de Pizza Mediteranea. Met mozzarella di bufala en cherry tomaatjes en pesto. Wat een heerlijke hoogvlakte! ;-)
Tot slot nemen we een duik in dit meertje van romige huisgemaakte tiramisu!
Een goed eind van deze dag. Vanavond de autosleutel afgeven en dan zijn we voor de komende vier dagen autovrij.
Woensdag 8 mei
Vandaag hebben we een lekker relax dagje. Uitslapen en na het ontbijtje met een gekookt eitje en broodje Nutella en vers fruit en een wafel met chocoladesaus en vanillesaus voor mij een eentje met vanillesaus en rode vruchtensaus voor Erik gaan we bij een van de zwembadjes in de tuin van het hotel liggen. We hebben geluk met het weer want het is niet altijd zo lekker zonnig en warm. Maar nu wel. Zelfs zo warm in de zon dat we af en toe een koude duik nemen in het zwembadje.
En zo vermaken we ons tot een uur of drie! :-) Beetje bruin worden ;-) Dan lopen we lui naar de bar bij het grote zwembad en bestellen daar een vers sapje en een salade met tonijn. Die tonijn schijnen ze er vers in te doen, dus niet uit een blikje.
Het hotel heeft een prachtige tuin. Met ongelofelijk veel verschillende bloemen.
Ook cactussen.
En een aparte orchideeentuin.
Later in de middag komen er wolken over en die gaan voorlopig niet meer weg. Schijnt wel vaker voor te komen dat het in de middag een paar uur bewolkt is en daarna weer opklaart. Goede tijd dus om even de was weg te brengen. In het Forum de Madeira winkelcentrum zat een wasserij. Daar lopen we langs de autoweg even heen (kwartiertje lopen) en geven de was af. Dan lopen we naar beneden en langs de boulevard weer terug naar het hotel. Het klaart al weer wat op. Bij een theehuisje stoppen we voor een potje thee :-)
Veel cactussen tegen de rotsen hier. En overal plekken van beton waar mensen kunnen liggen zonnen. Ziet er wel grappig uit. We blijven het raar vinden dat mensen het prettig vinden om op zulke harde ondergrond te gaan liggen. Goed, wij zijn in Nederland natuurlijk wel verwend met mooie zandstranden!
Mooie grote paarse bloemen.
Verder doen we niet zoveel. We gaan voor het eerst lekker rustig in bad met de badbruistabletten die ik meegenomen heb uit Nederland. En in de avond gaan we weer eten bij Il Basilico. Naast vis, eten we vooral italiaans :-) Dat komt omdat ze bij Il Basilico zulk lekker eten hebben en omdat het maar vijf minuten lopen is vanaf onze hotelkamer. Ik kan zo mijn bedje in rollen na het eten :-) En nu hebben we ook nog eens ontdekt dat ze lekkere sangria hebben. Gisteren hebben we een halve liter sangria bij het eten besteld maar dat was zo op. Dus vandaag bestellen we een liter sangria! :-)
Erik heeft een heerlijke rissotto met asperges en kip en nog een paar groenten. Jummie.
Als toetje delen we weer een huisgemaakte tiramisú. En dan weer terug wandelen naar de kamer. Het was een heerlijk rustige dag. Morgen, als het weer een beetje meewerkt, gaan we met het kabelbaantje vanuit Funchal naar Monte.
Donderdag 9 mei
Vandaag doen we een dagje Funchal. En dan met de kabelbaan naar Monte. Vanuit het hotel wordt een busservice aangeboden waar we gebruik van kunnen maken. De bus brengt ons naar het centrum van Funchal. Dat is makkelijk, hoeven we dat stuk niet meer te lopen. Het is bewolkt maar niet koud. In de stad lopen we eerst wat rond want in de bewolking en mist is het niet zo leuk om in de kabelbaan naar Monte te gaan. Dan maar liever hier een beetje rondlopen. We komen per ongeluk weer in de markt terecht. de Mercado do Lavradores. Naast een groot stuk tonijn kun je ook de kousebandvissen zien. Het zijn lange en lelijke vissen maar ze zijn wel erg smakelijk :-) Daar wordt de hier veel gegeten Espada van gemaakt. Dat is een stukje filet van deze vis, in een deeglaagje gebakken en met gekookte en daarna gebakken banaan geserveerd. Een beetje zoals de banaan met bakkeljauw in Suriname maar dan met een soort lekkerbekje ipv bakkeljaluw.
Aan het bekendste plein van Funchal, Praça do Município, staat een mooie kerk, de Igreja do Colégio. Deze kerk is gebouwd door de Jezuieten, die hier ook een school hadden. Wij vinden hem mooier en gezelliger dan de kathedraal Sé.
We kunnen ook op het dak van de kerk kijken. Hebben we een beetje uitzicht op de straatjes eromheen en op de huizen die tegen de bergen aan zijn gebouwd. En wat zien we nog meer?! Het wordt weer blauw! Joepie!
Dit is het plein en de buitenkant van de kerk Igreja do Colégio.
We lopen wat rond door de gezellige straatjes van Funchal, onderweg naar de kabelbaan. Teleférico noemen ze dat hier.
Mooie mozaiek op de grond. Is iets van mediterraanse plaatsen lijkt wel. Of hebben we zulke mozaiek ook in Nederland of Belgie?
Nog een foto van een gezellig straatje.
Op dit pleintje zijn ze bezig met bloemen op de grond. Wauw, mooi!
Door de straat met mooie paarse bomen gaan we richting de boulevard en dan zijn we al bijna bij de Teleférico naar Monte.
Spannend! We kopen een enkeltje en stappen in de cabine. En daar gaan we dan! Het is niet eng, gaat heel langzaam en geleidelijk omhoog. We hebben rustig de tijd om om ons heen te kijken. O jee, het wordt weer bewolkt. En hogerop is Monte al helemaal in de wolken gehuld.
Nou ja, het is in ieder geval een leuk ritje. In Monte aangekomen, lopen we nog een beetje rond, kijken in de kerk en gaan ook even kijken bij de Toboggan. De mannen in witte kleding en met hoeden op, wachten op toeristen maar het is er heel erg rustig. Er zijn niet zo veel toeristen die zich van de hellingen laten afglijden door de mannen. Misschien omdat het best duur is, 25 euro voor een ritje. We zien de mannen overal rondhangen, eentje ligt er te slapen op een bankje in het park :-)
Maar als er dan een paar toeristen zijn die de rit gaan doen, dan staan wij gelijk klaar met de camera want het is toch wel leuk om er een foto van te maken :-) De mannen blijven de houten slee sturen en afremmen, ze hebben een dikke laag onder hun schoenen.
Onder de brug is er een mooi park aangelegd. Sowieso is het heel erg groen hier. Komt vast door de mist :-)
Op het plein van Monte is er een mooi tegelwerkje waarop je de Toboggan kunt zien. Zou er vroeger een trein hier gereden hebben van Monte naar Funchal?
Met de bus gaan we weer terug naar Funchal. Ineens valt ons op dat er overal bloemenkunst te zien is. Zoals deze lange bloemenrij op de boulevard voor de kathedraal Sé.
We gaan in een cafeetje boven op het balkon zitten met uitzicht op de boulevard en drinken een glaasje Madeira! Jij mag er ook een, Erik :-)
Mooie “bloembollen“ voor het standbeeld van Zarco op het pleintje in de boulevard. Zarco was de ontdekker van Madeira.
Erik heeft zijn glaasje al bijna leeg!
Veel mensen! Donkere lucht achter de kathedraal!
O, dat is het! Het festival van de bloemen is begonnen! Festa da Flor! Dat is leuk! Dat we dat ook nog even meemaken. We horen in ons hotel dat er zondag een optocht is. Maar dat missen we jammer genoeg, want zondagochtend vliegen we alweer terug naar Nederland.
In de avond gaan we het derde restaurant van ons hotel proberen, Alfama. Voor het restaurant, in de lobby zeg maar, is er een klein optreden van Portugese dans. Grappige hoedjes hebben de mannen op. Eerst dachten we dat het Zwitserse klederdracht was :-)
Kijken wat we morgen gaan doen, misschien nog meer bloemen bekijken.
Vrijdag 10 mei
Uitslapen (tot negen uur :-) en dan naar het ontbijt. Wafeltje met chocoladesaus, zacht gekookt eitje en vers fruit. Erik heeft een op maat gemaakt omeletje. Een goed begin van de dag dus! :-)
Helaas ziet het er erg somber uit met het weer. Dikke lagen wolken tot aan ons hotel! :-(
Dan maar een foto van zonnige bloemetjes in de tuin...
Maar na het ontbijt, een uurtje later, is het ineens stralend zonnig, geen wolkje aan de lucht! Wat een gek weer hebben ze hier op het eiland, zeg! We zeggen dat Nederland wisselvallig weer heeft maar hier op Madeira is er echt geen touw aan vast te knopen. De situatie verschilt per minuut en per meter eiland zeg maar! Wel heerlijk, zo een strakblauwe lucht en warm zonnetje. Dus we besluiten om snel op de bedjes bij het kleinere zwembadje te gaan liggen zonnen :-)
Daar houden we ons heel de ochtend mee bezig en ook nog een deel van de middag. Dan gaan we even lunchen bij een restaurantje aan de wandelpromenade, die hier vlak voor ons hotel loopt. Ons hotel draagt ook haar steentje bij aan de Festival da Flor. Met in de lobby van The Residence (een van de drie hotels van Vila Porto Mare) dit kunstwerkje waar je midden tussen kunt gaan zitten voor een fotootje!
Bij Qasbah kiezen we de kip tajine uit. We moeten wel een half uurtje wachten want het moet even lekker stoven, zegt de man. Maar we hebben geen haast. We drinken een mangosapje en vermaken ons met kijken naar de hagedisjes die hier iets heel aparts doen wat we nog niet eerder gezien hebben. De houten vlonders zijn blijkbaar zo heet in de zon, dat de hagedisjes hun pootjes in de lucht tillen. Soms wel alle vier tegelijk! Hahaha, dat ziet er erg grappig uit, zo een hagedisje met al zijn pootjes opgetrokken.
Bij de achterste pootjes kun je het goed zien.
Na de lunch gaan we weer verder met in de zon liggen en afkoelen in het zwembad. Wat een geluk hebben we met het weer vandaag! In de lobby van de hoofdingang van Porto Mare is er een hele boom neergezet en versierd.
Voor het eten doe ik nog even een kort slaapje in onze hotelkamer en Erik zit op het balkon. Hij maakt onderstaande foto van zeilbootjes in de oceaan met een stukje van de tuin van ons hotel in het laatste zonlicht van vandaag.
In de avond gaan we weer bij ons favoriete restaurant eten. Pizza en risotto en een liter sangria, jaja! :-)
Morgen is alweer de laatste vakantiedag!
Zaterdag 11 mei
Alweer een mooie dag vandaag! In de ochtend neem ik even een kijkje op het balkon hoe het weer is en ik zie een van de vele cruiseschepen langsvaren. Dagelijks zie je zulke boten in de haven van Funchal.
Vandaag zijn er festiviteiten voor het Festa da Flor. Heeft niet echt met bloemen te maken maar aan de Estrada Monumental, dichtbij ons hotel, staan er old timers opgesteld waar een heleboel mensen langs lopen om ze te bewonderen. Er staat bijvoorbeeld zo een old timer van Ford.
We lopen nog een laatste keer naar het centrum van Funchal. Deze keer de paarse bomen mooi in het zonnetje. De paarse blaadjes liggen al overal op de grond dus het zal niet lang duren eer de paarse bomen niet meer paars zijn :-)
Deze keer nemen we de weg die langs de haven gaat. Er is nog een soort klein rotsje waar je op kunt klimmen. Het waait hier best hard!
Vanaf hier hebben we een mooi uitzicht op de haven. Zou dat dezelfde cruiseboot zijn die ik vanuit ons balkon gezien heb een aantal uren geleden? Vast wel. De mensen zullen wel een halve dag van boord zijn om Funchal te bewonderen. Extra leuk nu met het festival van de bloemen!
Boulevard bij de haven. We lopen nog steeds richting het centrum. Je kunt mooi zien hoe de wolken boven het eiland hangen en hoe het boven de wolkenlaag weer mooi blauw is.
Doorkijkje vanaf het Santa Catharina parkje.
In het begin van de blog hebben we ongeveer zo een foto geplaatst, maar toen met mist. Nu dezelfde rode boom en achtergrond van paarse bomen maar dan met meer zon.
Nog meer bloemen van het park.
Op de Praça do Município hebben ze met bloemetjes Festa Flor geschreven.
Nog een fotootje van de bloemen op de grond voor de kathedraal Sé. Nu met meer zon. Knap dat de bloemblaadjes blijven liggen want het waait vandaag stevig.
Dit is een bloemstukje in de vorm van het eiland Madeira, waarschijnlijk onderverdeeld in de verschillende regio's. Het gele kleine eilandje in het noordoosten is Porto Santo.
Vanavond geen pizza of risotto meer :-) We gaan Indiaas eten bij Sabor da India. Weer eens wat anders! :-) Chicken tikka en karahi chicken en palak paneer en raita en naan en rijst en papadums en sausjes en mango lassi en biertje en water....pfff, wat zitten we vol zeg! :-)
Gelukkig zijn we binnen vijf minuten weer in het hotel. Spullen inpakken want morgen worden we al om kwart voor zeven opgehaald door de bus.
Madeira is wel een gezellig eilandje, ongelofelijk veel bloemen en overal rotsen en kloven, mooie wandelpaden, vooral de levadas zijn uniek. Veel vis gegeten en veel pizza :-) We hadden een heerlijk hotel. Er zijn nog diverse wandelingen die we zouden willen doen de volgende keer en diverse strandjes waar we niet aan toe gekomen zijn. Bijvoorbeeld die bij Cabo Girao, waar je alleen met een kabelbaantje kunt komen. Dus genoeg over voor nog een keer een bezoekje misschien...