Voor de eerste twee weken kijk hier voor de eerste week in Rome of hier voor de tweede week aan de Amalfi kust.
Zondag 23 september
Onze laatste kleine week is ingegaan. Zaterdagochtend a.s. moeten we weer vanaf Fiumicino airport vertrekken. Dus vrijdag wordt onze reisdag terug richting het noorden. Maar vandaag rijden we meer richting het zuiden, naar de minder bekende en minder toeristische kust van Italie, bij Agropoli. Het is een warm afscheid met een dikke zoen op beide wangen van Geraldo en Roberto en Alessandro. Zelfs Erik wordt gezoend :-)
Na anderhalf uur rijden komen we bij de heerlijke easy going plattelands kust van Cilento aan. Het plaatsje Agropoli is makkelijk te vinden, het hotel heet Hotel Mare. Het ligt aan een stukje kust met rotsen en vissers die volgens mij heel de dag hier aan het vissen zijn. Dus dat betekent dat we later maar een visje moeten gaan eten! Hadden we nog een foto van tegoed.
Hieronder een foto van het zandstrand iets verder vanaf het hotel, zeg op drie minuten lopen. Het is er rustig. Een heel verschil met de kust van Amalfi qua drukte en toerisme. Dit strand is niet zo heel schoon en loopt maar heel langzaam af. Er ligt hier en daar zeewier en een beetje rommel en als Erik gaat snorkelen dan ziet hij geen visjes, nou ja, een paar mini grijze visjes maar niet waar hij op gehoopt had. Bij de vissers in de buurt zijn er vast wel meer vissen maar dat is misschien een beetje gevaarlijk want je wil natuurlijk niet zelf aan de haak geslagen worden. Misschien kunnen we bij andere strandjes in de buurt gaan kijken morgen. Het schijnt dat er een mooie baai in de buurt is, de baai van Trentova.
De naam Agropoli komt van akropolis, en dat verwijst naar de ligging van het stadje op een heuvel aan de kust. Hier in de buurt heb je ook het Nationaal Museum van Paestum. Hier dus het strand. Groot en leeg zandstrand.
Het is hier warmer dan bovenop de bergen toen we in Agerola zaten. We hebben een mooie ruime en moderne kamer en een regendouche! Morgen, als de schoonmaakster langs is geweest en alles weer netjes is, zullen we er een foto van maken. Tot nu toe waren onze hotelkamers niet van zo een schoonheid (wel qua schoon zijn maar niet qua mooi zijn) dat we er een foto van wilden maken maar dit is wel een design kamer.
De rest van de middag hangen we bij het zwembadje rond, lekker zwemmen en zonnen. Even niets anders. Heerlijk relax. Het water van het badje is wel behoorlijk koud! Kouder dan de zee. Flink insmeren met zonnebrandcreme want de zon brandt sterk. Daarna is het tijd voor de regendouche en een siesta. Tegen een uur of acht lopen we naar het centrum van het stadje op zoek naar eten. En natuurlijk om de omgeving te verkennen.
Gezellige drukte van locals in het kleine centrum. Sommige winkeltjes zijn open. Uitverkoop van schoenen! Morgen even kijken, mooie leren schoenen hebben ze hier en in kleine maten, dat is handig voor mij.
We klimmen de heuvel op naar de Centro Storico. Uitzicht op de haven.
Hier boven staat de kerk Ave Maris Stella.
Mooi kerkje met geel en blauw.
Op een plek waar er veel Italianen aan het eten zijn, gaan we een Orata eten (Dorade). Beetje werk om de graatjes eruit te krijgen maar hij smaakt lekker vers en zacht. Als je echt goedkoop wilt eten moet je hier pizza bestellen. Dat kan al vanaf 2,50 euro en dan krijg je een giga pizza.
Grappig zo een plaatsje. Het is gezellig wandelen zo in de oude straatjes, sfeervol en rustig. Lekkere temperatuur.
Morgen nog eens bij daglicht bekijken. Er is ook een mooie poort, aan het einde van een heleboel traptreden omhoog. Die kunnen we dan ook bij daglicht bekijken.
Maandag 24 september
Vandaag hebben we ook zomaar een niet-echt-iets-onderneem dagje. In de ochtend gaan we naar de baai van Trentova wandelen. Tenminste, dat was de bedoeling. Uiteindelijk zijn we niet verder gekomen dan het haventje van Agropoli :-) Veel te heet om te wandelen in de zon zonder beschutting van bomen ofzo.
De vissers voor ons hotel zijn al druk bezig met zitten en wachten tot de vissen bijten!
Erik gaat even dichterbij kijken of hij krabben of garnalen of vissen ziet. Hij heeft ze allemaal wel gezien, alleen niet van die grote vissen waar de mensen op hengelen.
Vanuit hier kun je het kasteel bovenop de Centro Storico zien. Moeten we ook nog eens gaan kijken.
We nemen een ander klein straatje naar de hoofdweg om naar het centrum te lopen. Maar dat straatje blijkt alleen naar het erf en huis van iemand te gaan. Ineens staan we onder een kiwi-struik! Haha, wat grappig. Zo groeien kiwi's dus! Nooit geweten. De foto is wel een beetje te licht, misschien morgen nog maar een keer proberen, als we zo brutaal zijn om nog een keer op het erf van deze mensen te lopen :-) De kiwi-struiken worden, net als de druivenstruiken, gebruikt om voor schaduw te zorgen. Ze groeien dus als een soort plafond op de erfjes van mensen. Multifunctioneel dus!
Hee, waar is het schoenenwinkeltje nou gebleven waar ik gisteravond die leuke sandaaltjes zag? Er is vandaag, maandagmorgen, ook veel dicht. Erik zoekt een kapper, al de hele week eigenlijk, maar die zijn allemaal dicht vandaag.
Dit is dan de oude poort die zo karakteristiek is voor Agropoli. Met het gele kerkje Ave Maris Stella erachter. O ja, nog iets grappigs over de kerkklokken. Die luiden elk kwartier. Dat is op zich niet zo bijzonder want de kerkklok in Delft luidt ook elk kwartier. Maar deze klokken hier in Italie (was ook in andere plaatsen zo) laten je ook weten hoe laat het is door eerst de uren te slaan en daarna in een ander toontje de kwartieren te slaan. Zo weet je dus, zonder het te zien, dat het half drie is of kwart voor vijf ofzo. Bij kwart voor vijf slaat hij dus vier keer met de ene toon en drie keer met de andere toon. Grappig he. De kerkklok in Delft bijvoorbeeld, die laat een soort ringeling horen als het kwart over of half is maar dan weet je nog niet hoe laat het precies is.
De kerkdeur met de mooie plaatjes erin. Erik zegt dat het bekende plaatje van Maria die de vissers beschermt in het midden staat maar die kunnen we nu dus niet zien nu de deur open staat. Okay, maar wanneer is de kerk dan dicht terwijl het licht is buiten? Geen idee. Misschien kan het duifje het ons vertellen :-)
Voorlopig moeten we het dus hiermee doen.
Deze foto hadden we gisteravond ook al gemaakt geloof ik. De haven. Aan de andere kant van deze rots ligt als het goed is de baai van Trentova. We gaan langs de haven lopen.
Vanaf de haven heb je andersom dan ook weer een mooi uitzicht op de rots met de gele kerk en de poort, al moet je die wel een beetje zoeken. Zo ligt Agropoli dus op de rots, als een Akropolis :-)
Als we aan het eind van de haven zijn kunnen we niet om de rots lopen. O jee, we moeten weer terug naar een weg die aan de andere kant uitkomt. Pff, puf en steun want we smelten zowat in de hete zon. Het is vandaag over de dertig graden! Zullen we maar terug gaan naar het hotel en een andere keer met de auto naar de baai rijden? Goed. Eerst dan even over deze “havenboulevard“ lopen.
We zien op de grote stenen blokken die je altijd bij havens hebt, mensen liggen zonnen. En een paar mensen snorkelen. Misschien kun je hier mooie visjes zien! Er ligt ook een meisje topless te zonnen. Dat trekt de aandacht van een man die een hoop praatjes heeft. Hij zegt: “topless....beautiful“ :-) en hij vraag waar we vandaan komen en vindt alles beautiful. Een andere man die ligt te zonnen maakt gebaren dat deze man een beetje gek is. We zeggen de man gedag en gaan dan even zelf met onze voeten in het water zitten op een van de grote stenen. Heerlijk koel. Vanaf hier een close up van het dorpje op de rots, met weer de kerk en de poort in zicht.
Dan gaan we weer terug. Even lekker afkoelen. Lunch en een koele douche onder de regendouche! Hier is de badkamer, gezellig appeltjes groen. We probeerden van de straal van de douche een foto te maken maar dat lukte niet goed. Dus neem maar van ons aan dat er een hele regen uit de douche komt :-)
En de slaapkamer met de design lampen. Er zijn ook nog designstoelen in de vorm van een wokkel. Vergeten in beeld te zetten.
De rest van de middag hangen we weer bij het zwembad. Beetje zwemmen, douchen, boekje lezen. In de avond gaan we bij de haven een pizza eten. Met uitzicht op de rots met het dorpje erop. Pizza kost echt niets hier en het is heerlijk vers met echt mozzarella en echt tomatenprutje.
De rode pizza is een pizza met echte mozzarella di bufala, het is een pizza Margherita. Zes eurootjes. Jummie! De andere pizza is een pizza met mozzarella (blijkbaar niet di bufala) en gegrilde groenten. Ze hebben hier in Italie vaak rode en witte pizza's. De witte pizza's zijn zonder tomatenprutje. Die zijn een stuk zwaarder om te eten. Dus de rode pizza's zijn vaak de betere keuze.
Morgen gaan we in de ochtend naar Paestum en misschien nog naar een grot (lekker als het zo heet is in de middag, als ie dan tenminste open is). En dan hebben we nog een dag nodig om langs de kust te rijden want dat zou ook mooi zijn. We hebben de hele baai vandaag niet meer gezien. Misschien dat we nog twee avonden bij boeken in dit hotel. Vrijdag is onze reisdag terug richting Rome. We hebben dus nog dinsdag tot en met donderdag over.
Dinsdag 25 september
Het is vandaag een bewolkte dag, een beetje klam. Wel lekker dat het 26 graden is ipv 32, net als gisteren. Eigenlijk lekker wandelweer. Na het ontbijtje gaan we de lavanderia opzoeken want we hebben alweer een zak vol was. Gemiddeld eens in de week doen we een was en dit is de derde week dus dat klopt wel :-) We hebben gehoord dat er een self service wasserij hier in de buurt is en die gaan we opzoeken.
Er is een aardige Italiaanse man in de wasserij die zijn dekbedden ofzo net heeft gewassen en gedroogd. Als we een beetje stuntelig staan rond te kijken (we weten bijv niet welke flesjes uit het apparaat we moeten hebben voor wasmiddel en wat wasverzachter is), gaat hij zich er vriendelijk mee bemoeien. Hij legt ons in zijn beste italiaans uit wat we moeten doen. Haha, we verstaan er niets van maar als hij maar vaak genoeg hetzelfde zegt en wijst dan lijkt het toch begrijpelijk te worden op de een of andere manier. Hij helpt ons met wasmiddel uitzoeken en doet zelfs de helft in het ene en de andere helft in het andere vakje voor ons. Er zijn nl maar liefst vier vakjes. Hij zegt dat hij geen engels kan en legt dus geduldig uit in het italiaans. De mensen hier in het dorpje lijken echt wel een stuk vriendelijker dan dat we tot nu toe gewend waren in de rest van Italie. Maar goed, dat komt waarschijnlijk omdat op die andere plekken zoveel toeristen komen dat het de sfeer verandert voor de Italianen. Hier komen er niet zoveel toeristen geloven we, ze spreken dan ook zeer gebrekkig engels. Maar dat geeft niet, mensen zijn daardoor wel vriendelijker naar de paar toeristen die er zijn.
Als de was erin zit hebben we een uurtje te doden. We stappen in de auto en rijden naar de baia di Trentova, waar we gisteren dus nooit zijn aangekomen. Het blijkt een rommelig en vies baaitje te zijn. Beetje vergane glorie achtig. Gelukkig dat we gisteren niet in de hete zon de rots over geklommen zijn hiervoor, zegt Erik. Wat je zegt! Wel nog even een mooie foto van de baia di Trentova.
We rijden terug en maken dan nog een foto, wel grijs, van een beter totaaloverzicht van Agropoli op de rots met de haven ervoor.
Dan halen we de was op, brengen het even terug naar het hotel en gaan op weg naar Paestum, wat hier ook maar tien autominuten vandaan ligt. Paestum is de romeinse naam voor een oorspronkelijk griekse kolonie Poseidonia.
Erik kan eindelijk naar een echt Museum, joepie! :-) Ik ben niet zo van de musea, erg he. Na een half uurtje potjes en schilderingen gezien te hebben, vind ik het al genoeg. Erik daarentegen gaat alle informatiebordjes lezen en uitgebreid dingen bekijken en dat is fijn voor mij want ik heb geen geduld om dingen te lezen dus kan hij het mij vertellen.
De meeste dingen in het museum zijn dingen die ze gevonden hebben in en rond de tempels. Onderstaande foto laat zien dat ze toen al, 75 voor Chr, een goede smaak voor sandalen hadden!
De muntjes vind ik wel leuk (ja, geld he ;-) Vooral die waar je zo duidelijk “Caesar Augustus“ op ziet staan.
Als we klaar zijn met het museum gaan we eerst lunchen voordat we aan de buitenboel gaan beginnen (de tempels enzo). Maar even geen pizza maar een gezonde salade voor ons allebei.
Langs de winkeltjes naar de ingang van het Paestum. Leuk om het verschil te laten zien tussen de ene kant van het hek en de andere kant van het hek :-) Hoewel het hier eigenlijk lekker rustig is, niet zo massaal crowded als in Pompei.
De tempel van Ceres. Uit later onderzoek is gebleken dat het een tempel voor Athene was maar de naam Ceres is toch aan deze tempel blijven plakken.
Het is nog steeds bewolkt. Dat maakt natuurlijk dat de tempels minder mooi afsteken tegen de lucht. Maar aan de andere kant is het wel heerlijk wandelen zo nu het een beetje koel is. De voorkant van de tempel.
Verderop staat de tempel van Neptunus. Ook hier is later gebleken dat het waarschijnlijk een tempel voor een andere god was, namelijk voor Apollo.
Er loopt een mooi pad van grote stenen langs de ingang van de tempels. Met een karrespoor erin. Maar we hebben natuurlijk al een hele mooie foto van een karrespoor, uit Pompei. Nog wel leuk om de omgeving van de tempel een beetje te laten zien. Mooi groen en veel ruimte. Rechts zie je al een stukje van de tempel voor Hera.
Erik staat erbij en kijkt ernaar. Wat is ie klein! (Erik dan, he, de tempel is gigantisch! Wat knap van de Grieken dat ze zoiets konden maken.)
Binnen in de tempel kun je ook allemaal dingen zien. Een soort altaar en allemaal laagjes met pilaren.
Zij aanzicht.
De laatste tempel is de Basilica of de tempel van Hera. Deze tempel is ooit nog een tijdje als christelijke kerk gebruikt vandaar dat hij ook wel Basilica wordt genoemd. Maar voor de grieken was het de tempel van Hera.
Dat was leuk! Indrukwekkende bouwwerken. Mooi zo in een grote open ruimte en al dat groen. En lekker rustig en perfect weer voor deze wandeling. Waarschijnlijk zijn de tempels in de avond verlicht. Misschien kunnen we dan weer eens langsrijden want vanaf de weg erlangs kun je eigenlijk ook al heel mooi alle tempels zien.
Onderweg terug naar het hotel komen we langs een mooi schoon (!) en rustig groot strand. Wilde golven vandaag.
In de avond gaan we op zoek naar een restaurant in de buurt van ons hotel. Erik heeft dat restaurant gezien op Tripadvisor. Het valt op dat veel hotels en restaurants iets hebben met Tripadvisor. Ze hebben allemaal wel een of ander award gekregen van Tripadvisor lijkt het wel. Goed, dit restaurant wat we vanavond zoeken is vandaag dicht. Maar onderweg daarheen lopen we langs een druk ander restaurant. Laten we daar maar gaan eten, ziet er ook goed uit.
En wat een geluk dat we dat gedaan hebben. Het is een heel goed restaurant en alles kost belachelijk weinig! We nemen een salade Caprese (zoals elke dag, gaat nog steeds niet vervelen) en allebei een Orata, dan nog een bordje patatines (frietjes), een klein flesje vino rosso, een fles acqua naturale, een toetje van een soort grote slagroomsoesen met pure chocola eroverheen en nog twee cafè (espresso) en het kost allemaal bij elkaar maar 22 euro! Heerlijk gegeten. Okay, mijn visje was wel wat kleiner dan die we de vorige keer bij dat andere restaurant kregen maar goed, voor deze prijs kunnen we wel twee visjes nemen. Ze zijn weer heerlijk zacht met een krokant laagje.
Leuk om een stuk van de kaart te laten zien. Erik heeft wat dingen vertaald :-)
surgelato = diepgevroren ; Seppie Arrostite = geroosterde sepia; Gamberoni = garnalen; Pesce Spada = zwaardvis; Orata = zeebrasem (ofwel dorade); Spigola = zeebaars; Polipetti = octopus
En dan de pizza's. Die zijn ook ongelofelijk goedkoop en zien er heel goed uit!
De Orata's
We hebben ons hotelverblijf verlengd tot en met vrijdag. Er valt hier in de buurt nog genoeg te doen voor die twee extra dagen. Morgen gaan we langs de kust rijden richting het zuiden. Daar is een natuurgebied. Morgen wordt het ook een beetje bewolkt, is dan misschien prettig om hier en daar een stukje te wandelen.
Woensdag 25 september
Vandaag gaan we bij het kasteeltje bovenaan Agropoli kijken en daarna een stukje rijden, over de berg achter Agropoli, richting het nationaal park. Eerst nog de beloofde foto van de kiwistruik. Een heleboel kiwi's hangen eraan. Deze keer durven we niet tot aan de kiwi's te lopen dus het is een zoom-foto :-)
Dit is de hoofdstraat in het autovrije centrumpje. Gezellige straat met cafeetjes en winkeltjes en maar liefst twee Indiase zaakjes (zijn er niet in geweest hoor maar het viel gewoon op). Wat ook opvalt is Erik die links onder in de foto loopt :-)
Deze oranje kat ligt heerlijk in het zonnetje op zo een design oranje kruk van een cafeetje te slapen.
En dan de trappen op naar het poortje naar de centro storico.
Warm in de zon. Het is vandaag toch niet zo bewolkt als gedacht, best zonnig. We lopen langs een kerkje met onder andere dit plaatje van Agropoli op de bronzen deur. Je kunt als je goed zoekt het poortje en de Ave Maris Stella kerk vinden. Misschien is deze kerk waar we nu dus tegenaan kijken, wel het torentje wat meer naar boven uitsteekt. Want ze zullen deze kerk zelf toch zeker niet vergeten zijn op hun plaatje!?
Van het kasteel is niet zo heel veel meer over. Een paar gangen en trappen en een mooi uitzicht. Achter Erik kun je vaag een kustlijn onderscheiden. Helemaal links van deze kustlijn ligt de Amalfi kust, waar we dus vandaan gekomen zijn.
Dan weer terug lopen naar het hotel en met de auto op pad. Leuke rustige weg die over de berg naar de andere kant van de kust achter de berg leidt. Onderweg komen we een herder met een kudde schapen en geiten tegen op de weg. Even wachten tot de beestenboel van de weg af is.
Over beesten gesproken. Ik word lekgeprikt door de muggen hier. Het is er blijkbaar het seizoen voor. Overal op mijn benen rode bulten en vreselijke jeuk. Ondanks dat het niet goed is, ben ik mijn benen helemaal open aan het krabben. Erik heeft nergens last van. Moet je ook haar op je benen laten staan, zegt ie als oplossing voor mijn probleem. De steek van de steekvlieg (we denken dat dat het was) in inmiddels, na een week Zirtec gebruik, bijna helemaal weg. Alleen nog een donkere hardere huid en het gaatje van de prik zijn zichtbaar.
Aan de andere kant van de berg ligt het stadje San Marco. Daar start er een wandeling vanaf de haven. Gezellig klein plaatsje.
We beginnen met lopen. Op Erik zijn telefoon (hij heeft de wandelroute geladen) lijkt het net of we langs de kust gaan lopen. Maar dat is helemaal niet zo. In ieder geval niet de eertste drie kwartier. Het is best wel een saaie weg die je ook met de auto kunt rijden (als je durft met de gaten in de weg en losse stenen overal). Het is ook best wel warm, ondanks dat er wel bomen lang de weg staan. We zien wel een heleboel mooie huizen op de berg met uitzicht op de zee. En best een aantal duitse auto's. Zouden er duitsers hier een vakantiehuis hebben? Geen slechte plek! Na drie kwartier besluiten we dat we geen zin meer hebben, de weg te saai is, we het warm hebben en dat we liever aan het zwembad zitten. Dus we keren weer om en lopen terug naar de auto.
De rest van de middag liggen we bij het zwembad. Het is per slot van rekening vakantie :-)
We kunnen elke avond een zonsondergang zien maar we vergeten steeds op het juiste moment de kamer uit te lopen. Vandaag is Erik oplettend en hij waarschuwt van tevoren dat de zon zometeen in de zee zakt. Dus gewapend met de fotocamera lopen we de kamer uit, het stalen deurtje door, de rotsstenen op. Ja hoor, we zijn op tijd!
De vissers en de vuurtoren in het laatste zonlicht van vandaag.
De roze bol verdwijnt achter het laagje sluierwolken.
Ondertussen is Erik druk bezig met een krabje te volgen wat iets aan het eten lijkt te zijn. Elke keer komt er een sloot water over hem heen maar hij blijft onverstoorbaar op dezelfde plek staan. Knap!
Als de zon onder is worden we nog getrakteerd op mooi gekleurde wolkjes.De lantaarn op het puntje van de rots is al aan.
Morgen kijken wat we gaan doen. Vandaag zijn we niet meer naar de grotten gegaan, is nog wel 30 km rijden. Misschien morgen of misschien helemaal niet meer. Zullen we nog het nationaal park opzoeken? Want vandaag zijn we niet echt ver gekomen. Of zullen we heel de dag aan het zwembad liggen? Het is morgen namelijk onze laatste hele dag hier. Vrijdag is een reisdag terug richting Fiumicino.
Donderdag 27 september
We gaan vandaag door het Nationaal Park Cilento e Vallo di Diano rijden. Het is best een groot park. Alleen ziet het er niet over uit als een park. Soms staat er een bord langs de weg dat daar het park begint of dat je in het park bent ofzo maar dan is het gewoon een weg door een dorp. Dus ik vraag steeds aan Erik of we al in het park zijn :-)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Nationaal_Park_Cilento_e_Vallo_di_Diano
Gezellig landschap met die glooiende heuvels, olijfbomen en hier en daar een huisje.
We gaan op zoek naar de grotten. Na ruim 30 km te hebben, waarvan het laatste gedeelte steeds hoger in de bergen, vinden we de grotten. Er staat iets in het italiaans op het raam geplakt. Iets met drie tijden erop waarvan 10.30 en 12.00 uur. Het is nu kwart over elf. Alles is dicht.Waarschijnlijk zijn er op geplande tijdstippen tours door de grotten. We moeten dus nog even wachten. Drie minuten lopen hiervandaan is er een piepklein cafeetje. Daar gaan we even espresso drinken. Due caffè. Even lekker in de schaduw zitten, het is alweer tegen de dertig graden. Achter Erik is er een tabak machine. Waar Erik geen tabak uit haalt! :-) Niet dat hij er geen zou lusten... OLA heet hier blijkbaar ALGIDA.
Ook hier wandelen er een heleboel salamandertjes rond.
Iets voor twaalven zijn we weer bij de ingang van de grotten. Er zijn een paar mensen uit de grotten gekomen die de vorige tour gedaan hebben. We kopen twee kaartjes en gaan in de schaduw op een stenen muurtje zitten wachten. We zijn de enigen voor de volgende tour. O, daar komt ineens nog een auto aan. Het lijkt wel of de man tegen de vrouw zegt dat ze eerst even koffie gaan doen. In het Nederlands. Het loket is alweer gesloten, de man van de tour is nl zelf ook even koffie gaan drinken bij het cafeetje. Erik spreekt het koppel in het Nederlands aan. Wat toevallig zeg, dat zij ook Nederlanders zijn. We vertellen ze dat ze best nog even koffie kunnen drinken en dat de man van de tour daar ook is en dat we wel op ze zullen wachten. Het duurt nog tien minuten had de man van de tour gezegd. En koffie drinken duurt hier hoogstens een paar seconden dus dat kan makkelijk :-)
Na tien minuten zijn de Nederlandse man en vrouw terug en zeggen tegen ons dat het nog tien minuten duurt voordat we de grotten in gaan. Haha, dat is zeker italiaanse tijd, was tien minuten geleden ook al tien minuten. Maar goed, ze draaien een sjekkie en we babbelen even. De vrouw zegt dat ze ons eerder gezien heeft deze vakantie. In een restaurant bij de Amalfi kust. Is dat zo? Kan het me niet herinneren. Ja, zegt ze, ik weet het zeker want ik herken je aan je schoenen! :-) Ja, die vallen zeker op. Dit zijn mijn schoenen.
De mensen zijn niet alleen Nederlanders, ze komen ook nog eens uit Delft! (net als wij dus). Wat een toeval! Later, als Erik het vertelt, weet ik het weer. We hebben ze inderdaad gezien op onze eerste dag in Agerola, toen we gingen lunchen.
Ondertussen zijn de tien italiaanse minuten blijkbaar voorbij en gaan we met zijn vieren met de gids mee. Hij spreekt alleen italiaans :-) De grotten zijn de grotten van Castelcivita. Zo heet het plaatsje hier verderop.
De grotten van Castelcivita. http://en.wikipedia.org/wiki/Castelcivita_Caves
Hieronder foto's van in de grot. Als een stalagtiet en een stalagmiet samenkomen krijg je een kolom. De verschillende kleuren geven de aanwezigheid van verschillende mineralen en metalen aan.
De temperatuur in de grot is altijd constant, zo een 18 graden. Luchtvochtigheid van 95 procent.
De man probeert in zijn beste italiaans ons dingen uit te leggen zoals de vormen die je met een beetje fantasie, en soms met heel veel fantasie, kunt zien in de druipstenen figuren.
Er ligt water in de grot. Vroeger was hier een rivier.
Het is een wondere wereld hier in de berg. Wat druppelend water allemaal niet kan doen in de loop van zoveel tijd.
Eenmaal buitengekomen (de gids is uitgeput door het proberen alles uit te leggen in het italiaans aan ons en wij zijn ook best uitgeput door de concentratie er iets van te begrijpen) is het temperatuurverschil enorm. Of zo voelt het in ieder geval. Van 18 graden naar 32 ofzo. We gaan verder omhoog rijden naar de top van deze berg, iets voor de top stopt de weg en gaat er een wandelpad naar de top, vertelt Erik. Het is nog best een heel stuk rijden. Eerst komen we door Castelcivita, het plaatsje waar de grotten naar vernoemd zijn. En dan gaan we verder omhoog, het park in. Vanaf een bepaald punt lijkt het inderdaad op een Nationaal park. Met hier en daar langs de weg een groot informatiebord wat een wandelpad aangeeft en ook bordjes die verschillende richtingen uitwijzen met afstanden en namen van plekken waar je heen kunt wandelen. Hehe, eindelijk het echte park gevonden! :-) We rijden en rijden en rijden een eind omhoog. Op gegeven moment rijden we door een bos. Met varens en mos en grote witte stenen bedekt met mos. Een weg waar niet twee auto's langs elkaar kunnen rijden. Dat is spannend. Maar we komen geen kip tegen! Wel een koe op de weg. Zou dit een buffel zijn? We zijn nog steeds op zoek naar de buffels die de mozzarella maken (nou ja, die de melk produceren waarmee de mozzarella gemaakt wordt).
Later weten we, als Erik uit het raam kijkt en een farm met buffels ziet, dat deze witte koe geen bufala is. De bufala's zijn namelijk zwarte koeien met platte horens, zo legt Erik het uit.
Na lang rijden komen we eindelijk op het punt waar de wandeling begint. Naar de berg Il Figliolo, een berg van de Alburni-bergketen die weer onderdeel van de Apennijnen is.
Het is naar schatting nog zo een 3 km wandelen. Het is heerlijk koel hier boven op de berg! Volgens onze eigen berekening zal het hier zo een 23 graden zijn (halve graad daling per 100 meter hoogteverschil). Met deze temperatuur is het ideaal wandelen. Zeker in de schaduw van de bomen.
We zijn er bijna. Eerst liepen we nog voorbij maar later bleek dat we er al waren maar alleen nog een rots op moesten klimmen. De rots die tegenover deze mooie rots ligt.
Uitzicht vanaf hierboven in het dal beneden.
En daar staan we op de top van de berg! Met matching outfits :-) Erik had ergens nog een stok gevonden. Om ons te beschermen tegen aanvallende bufala's, je weet maar nooit ;-)
Deze foto vond ik ook mooi, dus vooruit, nog een zelfde achtergrond met alleen Erik erop.
Het wordt ineens bewolkt als we op de top staan. Tijd om terug te gaan. Zijn we nog net voordat het helemaal donker is terug. Het is een bochtige, bochtige en heel erg bochtige weg. Ongeveer 60 km lang! Wel mooi uitzicht soms op dorpjes die tegen de rotsen aangeplakt zitten.
Paar zonnestraaltjes door het wolkendek. De laatste van vandaag.
Het was een drukke dag, niet meer bij de zwembad gelegen helaas. Maar wel leuk om in het Nationaal park gewandeld te hebben en om op de top van de berg te hebben gestaan en de grotten waren ook mooi om te zien. Morgen op tijd weg. We hebben een B&B geboekt op tien minuten rijden van het vliegveld en dichtbij Ostia Antica. Kijken of we daar nog kunnen kijken als er genoeg tijd is. Het is ongeveer 350 km rijden van Agropoli naar Fiumicino.
Vrijdag 28 september
En daar is ie dan weer, de laatste dag van onze vakantie :-( We rekenen het als de laatste dag want morgenochtend moeten we al om half acht op het vliegveld zijn. Vandaag een reisdag terug naar het noorden. Naar Fiumicino. Daar hebben we in de plaats zelf een B&B geboekt voor een avond. Als we een beetje op tijd aankomen kunnen we misschien nog naar Ostia Antica, dat is maar tien minuten van de B&B vandaan.
We nemen afscheid van onze lekker kamer in hotel Mare. Nog snel even de beloofde foto van de wokkelstoel :-) Italiaans design?
Van tien tot half drie zijn we onderweg, met een tussenstop bij een Autogrill (wegrestaurant). Het is zo een 350 km rijden. We gaan ons even opfrissen in de B&B, die gerund wordt door een Argentijns echtpaar. De man praat geen engels. Hij vraagt of we dan misschien ook spaans praten en daar komt mijn schoolspaans uit Suriname weer van pas haha! Ik krijg wat Autanspray om mijn benen en armen mee in te spuiten want het wemelt hier van de muskieten. Hij heeft het al klaarstaan op zijn bureau. Laptop, chequeboekje, potlood, muggenspray... :-)
Tegen half vijf gaan we toch nog even naar Ostia Antica, toch wel nieuwsgierig hoe het daar is. We hebben nu Pompeii en Paestum gezien dus dan hoort Ostia daar ook eigenlijk bij.
Mooi stenen pad. Steeds als we zulke oude gladde grote stenen paden zien, zeggen Erik en ik tegen elkaar dat het een Via Appia is :-) Daar zijn we het voor het eerst tegen gekomen, dat het speciaal is zo een pad van vroeger. Alleen was het daar maar een paar meter pad, viel erg tegen dat Via Appia. Daarom maken we er nu steeds grapjes over als we wel mooie oude paden zien van gladde grote oude stenen.
Ostia valt tegen na Pompeii. Het is slecht onderhouden en een beetje nep. Zo zijn de bovenkanten van de muren allemaal rond gemaakt met cement. Toerist proof denkt Erik. Je mag hier ook gewoon overal op of in lopen. Dus ook op de mozaiekvloeren die er zijn. Deze vloeren zijn overgroeid met gras wat niet weggehaald lijkt te worden. Overal groeit het weelderig en dat maakt dat je de vloeren niet meer goed kunt zien (en ze worden beschadigd door het gras wat erdoorheen groeit). Ook liggen er veel dennenaalden overal die niet weg gebezemd worden. Tot zover het geklaag :-)
Hieronder een paar foto's van de mooiste dingen die we gezien hebben en om een beeld te geven van de sfeer op de plek. Het is een behoorlijk groot terrein. We krijgen een plattegrond mee (voor twee euro, er werd gevraagd of het in het Engels moest) maar daar staat niet duidelijk op wat de dingen zijn die we zien bij de nummertjes. Dat kan ook een rol spelen bij onze ervaring.
Mozaiekvloer in badhuis.
Dit waren allemaal kleine winkeltjes. Soort shoppingmall dus :-)
Het theater. Groot en stoer!
Dichterbij want ik ben ook stoer :-)
Kunst van 400 voor Christus?
Overblijfsel van een tempel.
Mozaiek.
Erik bij het theater.
Overzicht van een stukje Ostia Antica.
Stuk van een caldarium geloof ik dat dit was.
Gezellig samen poepen in deze ruimte. Bah! Het is maar wat je gewend bent he, zouden wij nu in Nederland niet zo prettig vinden, zo zonder privacy.
Door het hoge gras overal zijn er veel muskieten. We worden lekgeprikt, zelfs Erik heeft er een beetje last van.
Thermen Antica :-) Die stoere man op zijn kop in de vloer zal vast Neptunus zijn.
Erik laat ook even zijn knie zien, net als de hoofdloze man.
De hoofdloze man tegen de bewolkte achtergrond.
Huis van Amour en Phisces. Daar staat deze Romantica Antica in :-)
Tegen kwart over zes worden we het terrein uit geveegd. Ze sluiten om zeven uur. In de avond gaan we eten in een restaurant wat vijf minuten lopen van de B&B ligt, warm aanbevolen door onze gastheer. De B&B ligt in een buitenwijk, rustig in de avond, geen kip op straat. Maar in het restaurant is het keidruk! Heel de buurt lijkt hier te zijn komen eten. Als we onze pizza's zien weten we waarom! Heerlijke pizza's, voor maar 7 euro. Hier in Rome zijn de pizza's weer lekker dun en krokant, zo vinden we ze het lekkerst. Erik heeft een pizza met tomaatjes, rucola en echte bufala mozzarella. Mijn tonijnpizza heeft ook mozzarella maar die ziet er anders uit, meer kaasachtig geel, die zal wel niet van een bufala komen dan maar van een gewone huis-tuin-en-keuken koe...
En als toetje natuurlijk tiramisu. Niet zo lekker als die van Raf in Rome maar best okay. Caffè en Caffè machiato erbij (dat is mijn favoriete koffie, espresso met geschuimde melk, alleen krijgen we hier gewoon een kannetje melk erbij ipv schuim)
En met deze foto sluiten we de blog van Italie, september 2012 af. Het was een gevarieerde vakantie. Stadsdingen doen, ouwe dingen bekijken, beetje zwemmen, beetje wandelen, veel mozzarella en pomodoro eten en veel espresso's drinken. En elke ochtend iets met Nutella (toast of wit broodje). Dat wordt afkikken thuis :-) We kijken als altijd weer uit naar een eigen gemaakt hutspotje of Kip Siam met een heleboel verse groenten. Want naast tomaat en nog meer tomaat hebben we niet zo heel veel groenten gegeten.
Ciao Italia!